به گزارش خبرگزاری موج، برخی از کشورها شبکه‌های مخابراتی پیشرفته‌تری نسبت به سایرین دارند. مناطق دور افتاده لزوماً کیفیت پوشش شهرهای بزرگ را ندارند. حتی حضور در داخل خانه نیز می‌تواند تاثیر قابل توجهی داشته باشد. تلفن هوشمند شما با استفاده از یک کد الفبای عددی در نزدیکی نوار سیگنال به شما امکان می‌دهد از قدرت پوشش اینترنت تلفن همراه خود مطلع شوید. اگر تا به حال متوجه چیزی مانند E، ۳G یا H در نوار اعلان شده‌اید، متوجه خواهید شد که در مورد چه چیزی صحبت می کنیم. ایت اعلان‌ها شبکه‌های تلفن همراه هستند که در این مطلب انواع آن را از کندترین به سریع‌ترین آنها معرفی کرده‌ایم.

۲G

2G برای اولین بار در سال 1991 راه‌اندازی شد و فناوری بود که در نهایت به خدماتی مانند SMS و MMS ختم شد. حداکثر سرعت آن تنها 50 کیلوبیت در ثانیه است. این شبکه اکنون در بخش‌های بزرگی از اروپا و آمریکای شمالی، خاموش شده‌ است، هرچند هنوز هم شبکه انتخابی در بخش‌های وسیعی از جهان در حال توسعه است.

G

G مخفف عبارت General Packet Radio Service (یا GPRS) است. در سال 2000 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت و نام مستعار غیر رسمی 2.5G را به خود اختصاص داد. این اولین پله مهم در راه توسعه شبکه‌های 3G بود؛ اما این شبکه هم می‌تواند داده‌ها را حداکثر سرعت ۱۱۴ کیلوبیت در ثانیه انتقال دهد، که کندترین اتصالی است که این روزها احتمالاً با آن مواجه خواهید شد. این سرعت اگرچه می‌تواند از خدمات پیام‌رسانی فوری مانند واتس‌اپ پشتیبانی کند، اما سایر برنامه‌ها و صفحات وب که پیچیده‌تر هستند، غیرقابل استفاده می‌شوند یا در بهترین موارد بسیار کند بارگذاری می‌شوند.

EDGE

حرف E نشان دهنده نرخ داده‌های پیشرفته برای شبکه GSM Evolution (یا EDGE) است. این شبکه در سال 2003 با ارائه سرعت‌هایی تقریباً سه برابر سریع‌تر از هر یک از نسل‌های قبلی خود، محبوبیت خود را آغاز کرد. این شبکه حداکثر سرعت 217 کیلوبیت در ثانیه را پشتیبانی می‌کند، با این حال گرچه EDGE به طور قابل توجهی سریعتر از سرعت شبکه G است، شما همچنان در جستجوی یک وب سایت مدرن یا تماشای ویدیوهای یوتیوب با هر چیزی جز با کمترین وضوح مشکل خواهید داشت. گفتنی است این شبکه اکنون 604 شبکه EDGE در 213 کشور وجود دارد و آخرین شبکه پر استفاده قبل از مطرح شدن 3G بود، بنابراین اغلب به عنوان  2.75Gشناخته می شود.

۳G

فناوری 3G در واقع بسیار قدیمی‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مردم تصور می‌کنند. اولین شبکه تجاری در اکتبر 2001 در ژاپن راه‌اندازی شد، نروژ در دسامبر 2001 از آن پیروی کرد و بیشتر اروپا و آسیای جنوب شرقی تا اوایل سال 2002 آنلاین شدند. اولین شبکه 3G در ایالات متحده Verizon Wireless بود و در جولای 2002 فعال شد. شبکه 3G بر اساس استانداردهای خدمات جهانی مخابرات سیار (UMTS) به جای هر سه شبکه قبلی که در بالا ذکر شد (GSM، GPRS و EDGE) است و با حداکثر سرعت 384 کیلوبیت در ثانیه، برای پخش موسیقی و حتی برخی ویدیوها مناسب بود.

H

نماد H به این معنی است که دسترسی به بسته‌های پرسرعت (HSPA) را دارید. استاندارد HSPA بر اساس همان فناوری 3G است، اما جایگزین استاندارد UMTS 3G می‌شود و در نتیجه حداکثر سرعت 7.2 مگابیت بر ثانیه را به همراه دارد. این شبکه می‌تواند به راحتی ویدیوهای YouTube، مرور وب و سایر برنامه‌ها را مدیریت کند. با این حال، پشتیبانی از دانلود فیلم یا فایل‌های تورنت بزرگ با آن به اندازه کافی خوب نیست و زمان زیادی طول می‌کشد. اگر شما دائما از اینترنت استفاده نمی کنید، می توانید با خرید شارژ همراه اول و ایرانسل از امکانات این شبکه ها استفاده کنید.

H+

H+ به دسترسی با سرعت بالا (HSPA+) اشاره دارد. پنج نسخه از این فناوری وجود دارد که هر کدام از آنها سرعت دانلود قابل توجهی بیشتری نسبت به نسخه قبلی ارائه می‌دهد. نسخه 6 حداکثر سرعت 14.4 مگابیت بر ثانیه را به ارمغان آورد، نسخه 7 آن را به 21.1 مگابیت در ثانیه افزایش داد، نسخه 8 آن را به 42.2 مگابیت در ثانیه افزایش داد، نسخه 9 آن را به 84.4 مگابیت بر ثانیه رساند، قبل از اینکه با نسخه 10 به بالاترین حد خود برسد. با حداکثر سرعت 168.8 مگابیت بر ثانیه. همانطور که می بینید، فناوری در اینجا بسیار سریع تکامل یافته است، اما به یاد داشته باشید که به ندرت این سرعت‌ها را مشاهده خواهید کرد.

۴G

4G با هدف انتقال داده‌های بیشتر و درک این موضوع ناشی شد که می‌توان یک نوع شبکه سلولی را توسعه داد که بتواند در فرکانس‌های بسیار بالاتری کار کند. از نظر فنی، 4G به عنوان مشخصات پیشرفته ارتباطات تلفن همراه بین‌المللی (IMT-Advanced) شناخته می‌شود و برای پشتیبانی از خدمات سنتی مبتنی بر تلفن مبتنی بر سوئیچ مدار طراحی نشده است، بلکه به سیستم‌های ارتباطی مبتنی بر پروتکل اینترنت (IP) متکی است. این شبکه یک گام بزرگ رو به جلو در ارتباطات بود ومزایای متمایزی را نسبت به تلفن سنتی ارائه داد.

در اینجا لازم است اشاره شود که بسیاری از این شبکه‌ها در تلفن‌های همراه در ایران نیز قابل دسترسی است و شما می‌توانید بسته به استفاده از هر یک از این شبکه‌ها خدمات مورد نیاز خود را دریافت کنید. البته راه مقرون‌به صرفه‌تر خرید بسته‌های اینترنت است که در انواع مختلف همچون بسته‌های اینترنت همراه اول، بسته‌های اینترنت ایرانسل، بسته‌های اینترنت نامحدود سالانه و... ارائه می‌شود. در ضمن برخی از این اپراتورها، به مناسبت‌های مختلف طرح‌هایی را تحت عنوان بسته‌های اینترنتی رایگان نیز ارائه می‌دهند.

5G  

در حالی که تغییرات در نسل های قبلی انواع شبکه‌های سلولی همیشه در حال انجام بود، تغییر بزرگ بعدی سرانجام در اوایل سال 2019 وارد سرویس شد و قول داد که به کاربران امکان انتقال داده و دانلود با سرعت 10 گیگابیت بر ثانیه را بدهد. اما 5G جایگزین کاملی برای 4G نیست، که همچنان یک نوع شبکه سلولی کاملاً خوب است و همچنان توسط اکثر گوشی‌ها به عنوان اتصال پیش فرض استفاده می‌شود. در واقع، این مورد در مورد همه گوشی‌ها صادق است – اما تعداد فزاینده‌ای می‌توانند در صورت نیاز برای دانلود و سرویس‌های پخش، به شبکه 5G سوئیچ کنند.