به گزارش خبرنگار سرویس بین الملل خبرگزاری موج به نقل از لیبراسیون، شنبه گذشته دو ورزشکار و دوستدار ورزش پاراگلایدر در دو منطقه جداگانه «دلتا پلان» و « وینگسویت» فرانسه جان خود را از دست دادند ولی این پایان ماجرا نبود دیروز شنبه نیز یک ورزشکار دیگر در ارتفاعات آلپ با کوه برخورد می کند و جان خود را از دست می دهد. بنابر این گزارش، این حادثه مرگبار بعدازظهر دیروز و در ارتفاع ۲ و هزار و ۷۲ متری منطقه بورن بوقوع پیوست و قربانی که نام و سن او هنوز اعلام نشده است، در میان لایه های کوه پیدا شد. پلیس محلی اعلام کرد که تحقیقات در باره علت این حادثه و شناسایی فرد مذکور ادامه دارد. ورزش چترپرى یا پرش با چتربال یا یا چتربال سواری پاراگلایدینگ (به انگلیسی: Paragliding) یک ورزش تفریحی و رقابتی مخاطره آمیز است. در هنگام پرواز، خلبان آن پروازى با ویژگى هایى مثل سبک وزنى و پرواز آزاد را به طور همزمان با یک چتربال (به انگلیسی: Paraglider) که در واقع نوعى بادپر است تجربه مى کند. چتربال موتور ندارد و نشست و برخاست آن توسط پاهاى خلبان انجام مى گیرد. در هنگام پرش، خلبان خود را با تسمه‌هایی به یک چتربال، وصل مى کند. این چتربال مانند بال هواپیما باعث تعلیق می‌شود و خلبان با استفاده از طناب‌هایی چتربال را کنترل می‌کند تا جهت و سرعت حرکت خود را تغییر دهد.   چتربال یک وسیله نوظهور پروازی است که به سرعت در جهان در حال توسعه می باشد. این وسیله ساده ترین وآخرین دستاورد بشر برای پرواز شخصی است. این وسیله با توجه به اینکه وزن و حجم کوچکی دارد به راحتی قابل حمل میباشد. سازه بال از نوعی پارچه خاص نایلونی و توسط بندهایی بسیار محکم از جنس کولار ترکیب یافته اند، که توسط یک قفل فولادی بنام کارابین به هارنس که همان صندلی و در بر گیرنده خلبان است متصل می شود. پرواز می‌تواند به چند شکل آغاز شود. در روش اول خلبان با سرعت در جهت مخالف باد می‌دود و چتر را پشت سر خود می‌کشد. برخورد باد به زیر چتر آن را به احتزاز درمی‌آورد و نهایتاً موجب به پرواز درآمدن خلبان می‌شود. اگر باد شدیدتر باشد گاهی خلبان ابتدا در جهت مخالف می‌ایستد تا باد چتربال را از زمین جدا کند و سپس برگشته و شروع به دویدن می‌کند تا از زمین جدا شود. این روش‌ها معمولاً در نواحی کوهستانی انجام می‌شود تا خلبان بتواند از تفاوت ارتفاعش با زمین پست‌تر نیز برای تداوم مدت پرواز استفاده کند. در روش دوم که معمولاً در نواحی پست استفاده می‌شود، خلبان به کمک یک وسیله دیگر کشیده می‌شود تا به ارتفاع مناسب برسد (معمولاً زیر ۳۰۰۰ پا) و بعد خود را از طنابی که توسط آن کشیده شده جدا می‌کند و مستقلاً پرواز می‌کند.