به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه، قامت پرویزی اظهار داشت: مشکلاتی که کرمانشاه طی این سالیان با آن دست‌به‌گریبان بوده به‌تنهایی ناشی از عملکرد یک گروه، شخص خاص و یا یک مقطع خاص تاریخی نیست و ریشه در مسائلی همچون فرهنگ مدنی، سطح دانش، آگاهی، نوع باورها، فرهنگ کار، کیفیت و شیوه انتخاب مدیران استانی در رده‌های مختلف دارد. همه این‌ها مجموعه‌ای به نام فرهنگ و بینش جامعه کرمانشاهی را شکل داده و موتور انسانی توسعه محسوب می‌شوند.

وی افزود: اقوام ایرانی داری یک روح مشترک هستند ولی در زیرمجموعه، بینش‌های منطقه‌ای متفاوت حاکم است. مثلاً بینشی که بر فضای اصفهان یا تبریز حاکم است با کرمانشاه تفاوت دارد. در آنجا اهرم‌های توسعه به گونه‌ی پویاتری می‌چرخند و این توسعه‌یافتگی ریشه در قدمت و دیرینگی مدنی آن‌ها دارد.

این عضو اسبق شورای شهر کرمانشاه، بخش دیگری از مشکلات موجود را با نوع انتخاب مردم مرتبط دانست و گفت: متأسفانه برخوردها به‌گونه‌ای است که شانس انتخاب برای مردم استان کرمانشاه به پایین‌ترین سطح ممکن می‌رسد و در همین شرایط حداقلی نیز، نامزدها در ایام تبلیغات مدام از لزوم تشکیل اتاق‌های فکر و ارتباط مستقیم با جامعه سخن می‌گویند، ولی پس از راه‌یابی به مجلس همه‌چیز فراموش‌شده و دوروبر آن‌ها توسط افراد خاصی تنیده می‌شود.

وی با اشاره به اینکه در کرمانشاه ارتباط پویایی میان نخبگان علمی و مدیران اجرایی وجود ندارد در ادامه اظهار داشت: شخصیت‌های علمی و صاحب ایده هیچ‌گاه برای همکاری با مدیران التماس نخواهند کرد و این مهم باید از آن‌ها خواسته شود، که البته معمولاً این اتفاق نیز رخ نمی‌دهد. درحالی‌که تا زمانی این دو مجموعه در کنار یکدیگر قرار نگیرند شاهد اتفاق و تحول مثبتی در کرمانشاه نخواهیم بود.

این عضو هیئت‌علمی دانشگاه رازی وقوع این اتفاق را نیازمند تمرین و ممارست در لایه‌های مختلف جامعه دانست و یادآور شد: در جامعه کرمانشاهی کم‌وبیش این تمرین شروع‌شده ولی ضرب‌آهنگ آن کند است. در زمان انتخابات این گفتمان مدنی امیدوارکننده بود، ولی پس‌ازآن در حال فروکش کردن است.

وی تصریح کرد: نخبگان نقشی اساسی در حفظ و تعادل بخشی به ضرباهنگ گفتمان توسعه دارند و آن‌ها باید زبان گفتگو به جامعه و خصوصاً مدیران استان را بیاموزند و آن‌قدر این گفتمان تمرین و تکرار شود تا تبدیل به یک عادت اجتماعی گردد.

پرویزی در ادامه نوع رفتار و تعامل با نخبگان برجسته را در کرمانشاه مناسب ندانست و گفت: مثلاً در سازمان نظام‌مهندسی ساختمان، یکی از مهندسین بادانش سازمان، سال‌ها برای بهبود وضعیت جامعه مهندسین و اصلاح ساختار و قوانین تلاش کرد. وی در این مسیر با اقسام هجمه‌ها و تهمت‌ها روبرو شد و کسانی خواستند به هر قیمتی ایشان را متوقف کنند و متأسفانه تا حدود زیادی موفق شدند. هم‌زمان در ایلام فرد دیگری با دغدغه‌های مشابه مشغول تلاش بود که با حمایت‌های همه‌جانبه آن‌قدر رشد کرد که اکنون مدیر اجرایی سازمان نظام‌مهندسی کشور و مسئول تدوین قوانین و آیین‌نامه‌های کشوری است و اکنون از سرمایه‌های ملی برای ایلام محسوب می‌شود.

 وی با اشاره به اینکه جامعه کرمانشاهی گرفتار نوعی نخبه کشی تراژدیک است، اظهار داشت: این نخبه کشی در سطوح مختلف وجود دارد و برخی حاضرند سرمایه‌های انسانی را به خاطر اختلاف‌سلیقه‌های شخصی و یا برخی منفعت‌طلبی‌ها، نیست و نابود کنند. متأسفانه تداوم چنین رویکردهایی به کرمانشاه لطمه‌های بسیار زده است.

این چهره دانشگاهی در بخش دیگری از سخنانش عنوان کرد: کرمانشاه به لحاظ منابع طبیعی فقیر و درمانده نیست و با همین منابع فعلی می‌توان ساختار مناسبی برای زندگی کرمانشاهی‌ها تعریف کرد.

پرویزی افزود: تمام دغدغه‌ها در جذب اعتبارات دولتی خلاصه‌شده و پس از هزینه آن‌ها، دوباره این دور تسلسل تکرار می‌شود.

آیا تابه‌حال مشخص کرده‌ایم کرمانشاه برای قرار گرفتن در مسیر توسعه به چه پروسه‌ای نیاز دارد؛ برنامه‌ای که تشریح کند با صرف این میزان از اعتبارات از این وضعیت دشوار به این نقطه امیدبخش می‌رسیم.

وی خاطرنشان کرد: طی سالیان گذشته هیچ‌گاه چنین برنامه‌ای تعریف‌نشده و می‌توان گفت کرمانشاهی‌ها دریافتن مسیر توسعه دچار نوعی سرگشتگی شده‌اند و باید تلاش کنند راه و مسیر توسعه پایدار در این سرزمین را پیدا کنند.