پروین اشراقی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج در تبریز، طی سخنانی با اشاره به تبیین چگونگی روند توسعه ای کشور با رویکرد تاریخی آن ، اظهار کرد: : روند توسعه در ایران از دوران قاجار، به ویژه از جنبش مشروطیت شروع شده است ، لیکن با وجود تلاش های انجام شده در دهه های قبل، هنوز نتوانسته ایم آنچنان که باید  به اهداف توسعه همه جانبه دست یابیم.

توسعه همه جانبه مهم ترین هدف توسعه در هر جامعه است

اشراقی با اشاره به نظریه های ارایه شده در این خصوص  ابراز داشت:صاحب نظران پیشین این حوزه، توسعه همه جانبه را مهم ترین هدف توسعه در هر جامعه ای معرفی کرده اند و مسلماً اگر در جامعه، یک یا چند وجه خاص به توسعه دست یابد، به خاطر فقدان توسعه در زمینه ها و ابعاد دیگر ممکن است با مسائل مهمی درگیر شود.

وی ادامه داد: اگر یک جامعه به لحاظ علمی، تکنولوژیک و اقتصادی به توسعه برسد، اما توزیع درآمدها و فرصت‌های آن ناعادلانه باشد یا به لحاظ اکولوژیک دچار آلودگی شود و در حوزه شهری آلودگی هوا، ترافیک و ناهنجاری های اجتماعی را تجربه کند، یا دچار تبعیض قوی و تبعیض نژادی باشد، یا دچار فقدان مشارکت اجتماعی و سیاسی باشد و شهروندان اش احساس تعلق گروهی، ملی و اجتماعی نداشته باشند، یا اینکه افراد جامعه به دیگران اعتماد نداشته باشند، چنین جامعه ای نمی تواند یک زندگی همراه با آسایش، شادمانی و احساس خوشبختی برای شهروندان خود را فراهم کند.

مشاور سازمان برنامه و بودجه استان با اظهار بر اینکه دست یابی به آرمان، به مفهوم معنادار بودن زندگی فردی و اجتماعی، احساس شکوفایی تمامی قابلیت های انسانی است، ادامه داد: بهتر است متوجه باشیم که این امر، در توسعه ناقص، چنین آرمانی محقق نخواهد شد و توسعه فرهنگی و اجتماعی نیز در این فرایند، نقش بنیادی بازی خواهد کرد.

وی در همین خصوص، با تکیه بر تبیین تعریف توسعه و بیان اینکه اصطلاح توسعه، به صورت فراگیر پس از جنگ جهانی دوم مطرح شده است، ابراز داشت: واژه توسعه در لغت به معنای خروج از «لفاف» است و در قالب نظریه نوسازی نیز، لفاف همان، جامعه سنتی و فرهنگ و ارزش های مربوط به آن است که ناگریز جوامع خواهان متجدد شدن را از مرحله سنتی خارج می سازد و در این تعریف، جا دارد مقوله هایی را توسعه مدنظر گیریم.

اشراقی  در خاتمه با تأکید بر اینکه در این مقوله، ما باید توسعه را مقوله ارزشی تلقی کنیم، متذکر شد: در این میان، تودارو معتقد است که توسعه را باید جریانی چندبعدی بدانیم که آن هم، مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی، طرز تلقی عامه مردم و نهادهای ملی و نیز تسریع رشد اقتصادی، کاهش نابرابری و ریشه کن کردن فقر مطلق است