به گزارش خبرگزاری موج از قم، یکی از آسیب‌های بزرگ اجتماعی که آثار زیان‌باری به همراه دارد، غفلت است، غفلت از اتفاقات، رویدادها و حتی آدم‌هایی که با ما غریبه نیستند و غفلت از روزهای عمری که سپری می‌شود، اما در غفلت و بی‌خبری.

در این ساعات پایانی سال، وقتی به دلیل شیوع کرونا ، از بسیاری از نعمات همچون صله رحم و دید و بازدید اقوام و نزدیکان محروم مانده‌ایم، بهترین فرصتی است که بخشی از هزینه‌های عیدی که در آن مهمانی نخواهیم داشت، نعمت و شادی را مهمان آنانی کنیم که به خوبی از وضعیت زندگی و معاش‌شان خبر داریم، آدم‌هایی که عزت نفس، مانع از گفتن نیازهایشان می‌شود اما به خوبی وضعیت زندگی‌شان و مشکلاتی ریز و درشتی که دارند را می‌شناسیم.

اصلا باید بخواهیم و تصمیم بگیریم مواسات و همدلی را در لحظه‌های زیبای عید تقدیم نیازمندانی کنیم که آنها را به خوبی در اطرافمان می‌شناسیم، آن وقت کم کم فقر و نداری را از حوالی خودمان و از آدم‌هایی که وجودشان نعمتی است دور می کنیم و برای آنها قدم‌های خیر برمی‌داریم.

این روزها که گاهی تلخی از دست دادن عزیزان ما را آرزده می‌کند، به فکر آدم‌هایی باشیم که هستند، زندگی می‌کنند اما غرق در سختی‌ها و مشقات، روزهایشان به تلخی می‌گذرد، اگر باور کنیم آرامش زندگی در یاری رساندن و همدلی با نیازمندان است، آن وقت خوشبختی واقعی سهم ما و دیگران می‌شود.

اکبر میرشکار مدیرکل کمیته امداد امام خمینی(ره) استان قم در گفتگو با خبرنگار ما، با اشاره به افزایش ۴۰ درصدی مراجعات به کمیته امداد پس از شیوع کرونا و خسارات سنیگن و آسیب به اقشار مختلف جامعه درباره اهمیت دستگیری از نیازمندان عنوان کرد: اگر مردم در اطراف خود و در میان آشنایان و دوستان و اقوام، نیازمندانی را می‌شناسند، با کمک به آنها، از فقر کاسته می‌شود.

وی در این باره خاطرنشان کرد: فقر، سرچشمه بسیاری از مشکلات و آسیب‌هاست و از آن بدتر، بی‌تفاوتی نسبت به ضعیفان و اقشار نیازمند است، اگر فرهنگ انفاق و دستگیری از نیازمندان در جامعه به خوبی نهادینه شود، فقر نیز از میان می‌رود و بسیاری از مشکلات حل می‌شود.

میرشکار بیان کرد: گاهی مردم کمک‌های خود را به مجموعه‌ها و موسسات خیریه ای اهداء می کنند که شناختی نسبت به عملکرد آن ندارند و آن مجموعه‌ها نیز در ازای دریافت کمک ها نیز شفاف نیستند در این صورت بهتر است افراد فقیر و نیازمندانی که در اطرافمان می‌شناسیم را یاری کنیم و یا این مبالغ را هر چند اندک در اختیار نهادهای حمایتی قرار دهیم که عملکرد آنان شفاف و قابل ارزیابی است.

فاطمه جعفری تبار از اساتید حوزه در این باره عنوان کرد: اولویت دستگیری از نیازمندان، اقوام و آشنایان هستند، به ویژه در این شرایط که ضعیفان، متحمل سختی های زیادی می شوند.

وی بیان کرد: مهم ترین مولفه در انفاق و بخشش، شناخت کامل از افراد نیازمند است و افراد نسبت به اطرافیان و نزدیکان خود شناخت بیشتری نسبت به دیگران دارند و وقتی می‌بینند در میان خویشان، اقوام نزدیک و دور افرادی چشم به راه کمک آنها هستند، نباید بی‌تفاوت باشند.

این استاد حوزه خاطرنشان کرد: وقتی در جامعه دینی، همه افراد از خودشان و اطرافیانشان در رفع فقر و گرفتاری آغاز کنند و این به فرهنگی فراگیر تبدیل شود، آثار و برکات آن در کاهش فقر به خوبی خود را نشان می‌دهد.

ریحانه برزگر یکی از فعالان امور خیر در این باره به خبرنگار ما گفت: گاهی اوقات وقتی برای ارزیابی وضعیت نیازمندان به خانه آنها مراجعه می کنیم در میان گفتگوها و بررسی‌ها متوجه می شویم که این نیازمندان در میان اقوام خود، افراد متمول و ثروتمند نیز دارند که به خوبی از وضعیت مالی آنها نیز باخبرند اما حاضر به بخشش و رفع گرفتاری نیستند و این بسیار دردناک است.

وی تصریح کرد: در آستانه عید قرار داریم و اگر چه کرونا، مجالی برای خرید و مهمانی رفتن نمی دهد اما می توان سراغی از نیازمندان آشنا و خویشان گرفتار گرفت و قدمی برای رفع مشکلات آن ها برداشت.

آقای رحیمی نیز یکی از شهروندان قمی در این باره می گوید متاسفانه وضعیتی شده است که دیگر هیچ کس از وضعیت اطرافیان و آشنایان خبر ندارد و هر کس در تلاش است زندگی خود را سر و سامان دهد، در حالی که دستگیری از نیازمندان به خصوص، اقوام و آشنایان، به زندگی ما برکت می دهد و باعث می‌شود خداوند نیز نظر لطفی به بندگان خود داشته باشد.

وی در این باره گفت: ما نسبت به اقوام و نزدیکان مسئول هستیم و تعهد داریم و قطعا خداوند در روز حساب نیز از تعهداتی که داشته ایم و بی تفاوت بوده ایم سوال می کند، دنیایی که نمی دانیم آیا در ساعتی دیگر زنده هستیم یا نه ارزش بی مهری و نامهربانی با اطرافیان را ندارد و باید از هر فرصتی برای دلجوئی و به خصوص دستگیری از نیازمندان استفاده کنیم.

شرایط اقتصادی نامناسب و آسیب‌های ناشی از کرونا، گریبانگیر بسیاری از افراد جامعه شده و در این میان اقشار ضعیف، به مراتب با آسیب‌ها و خسارات بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند و در این شرایط هر انسان آزاده‌ای وظیفه دارد برای آرامش خودش، در حد توان، آرامش را به دیگران هدیه کند.