به گزارش خبرگزاری موج قم، همزمان با سالروز رحلت پیامبر عظیم الشأن اسلام و شهادت امام حسن مجتبی(ع) مراسم گرامیداشت علامه حسن‌زاده آملی به صورت مردمی و با پشتیبانی برخی نهادهای استان در مسجد مقدس جمکران برگزار شد.

آیت‌الله حسن رمضانی خراسانی یکی از شاگردان برجسته علامه حسن‌زاده آملی در این مراسم که شب گذشته برگزار شد، اظهار کرد: خواص با علامه حسن‌زاده آملی آشنایی داشتند اما توده‌های مردم آن شناختی که می‌بایست از آن عزیز سفرکرده داشته باشند، کمتر دارند. در هفته‌ای که گذشت انسانی را از دست دادیم که در هر قرنی شاید بتوان یک نفر را مانند آن سراغ داشت.

وی افزود: در پیام جامع و جالب مقام معظم رهبری حقیقت این انسان سفر کرده به ثمر رسیده واصل منعکس شده بود و در میان همه عناوین، عنوان ذوالفنون را برای ایشان به کار بردند.

این استاد حوزه علمیه با بیان این که عنوان ذوالفنون را برای هر کسی به کار نمی‌گیرند، بلکه برای انسان عالمی که علم او محدود به یک محدوه خاص نمی‌شود به کار می‌برند، گفت: قبل از ایشان استاد بزرگوارشان حضرت آیت‌الله شعرانی معنون به این عنوان بود و فقه، اصول، تفسیر، ریاضیات، نجوم، طب و سایر فنون علمی را در خود جمع کرده بود. علامه حسن‌زاده آملی وارث این شخصیت بود و پس از آن بزرگوار ایشان بود که عنوان ذوالفنون را به خود اختصاص داد.

آیت‌الله رمضانی گفت: علامه حسن‌زاده آملی در میان شعب علوم، به علوم متعارف حوزوی بسنده نکرد. آیت‌الله صالحی مازندرانی می‌فرمودند هر وقت به استاد علامه حسن‌زاده آملی نگاه می‌کنم یاد شیخ بهایی می‌افتم. شیخ بهایی تمام علوم زمان را در خودش جمع کرده بود و علامه حسن‌زاده آملی هم از این امتیاز برخوردار بود.

وی مقوم وجودی علامه حسن‌زاده آملی را عرفان معرفی کرد و افزود: او ریاضی دان عارف، فقیه عارف و فیلسوف عارف بود و عرفان، تمام شعب علوم او را تحت شعاع قرار داده بود. انسان وقتی به این مرد بزرگ نگاه می کرد بنا به فرمایش حضرت عیسی روئیتش ما را به یاد خدا می‌انداخت، سخن و منطقش بر علم ما می‌افزود و عملش ما را از دنیا و دنیازدگی نجات می‌بخشید.

شاگرد برجسته علامه حسن‌زاده آملی تأکید کرد: علم علامه حسن‌زاده آملی آنقدر وافر و جامع بود که از ظرف وجود او لبریز می‌شد و از لبریز آن انسان بهره‌مند می‌شد. علامه سخنی نمی‌گفت که خالی از نکته‌های عالمانه و دقت‌های علمی باشد، حتی شوخی‌های ایشان این ویژگی را داشت. منطق و سخن و نطق او بر علم ما می‌افزود.

وی افزود: جلوه‌ای از جلوه‌های خدا و نوری از انوار خدا در این شخص بزرگ صورت گرفته بود که نگاه و توجه به ایشان، انسان را متوجه خدا می‌کرد. علامه همواره از خدا و ملکوت و سیر و سلوک الی الله سخن می‌گفت. عمل او ما را ترغیب به آخرت می‌کرد. دنیا محل گذر است و به هیچ کسی وفا نکرده و نخواهد کرد. هیچ کسی در این دنیا نمانده و نمی‌ماند. خوشا به حال کسی که از این نشئه با باری سبک و قلبی مطمئن و آسوده از این خراب آباد طبیعت رخت به دیار باقی می‌بندد و با حق و تجلیات او مواجه می‌شود.

آیت‌الله رمضانی گفت: علامه حسن‌زاده آملی اهل این دنیا نبود، اهل الله بود و به سوی او پرکشید و از منظومه علوم و معارف، خورشیدی غروب کرد و در نشئه آخرت طلوع کرد. غروب او در این نشئه مستلزم طلوع او در آن نشئه بود. گرچه ما عزادار شدیم و عزیزی را که جایگزین ندارد از دست دادیم، اما ملکوتیان انسانی را در بر گرفته‌اند که خداآشنا، خدامحور و خداجو بود.

این استاد حوزه علمیه اظهار کرد: امیدواریم مجالس یادبود و تکریم فقط به مراسم سوری خلاصه نشود، بلکه ما هم بتوانیم دستمان را به دامان این انسان‌های خودساخته و پاک بزنیم و از این خراب آباد طبیعت با آبرویی نورانی و چهره‌ای ملکوتی رخت بربندیم.

حجت‌الاسلام والمسلمین سید علیرضا تراشیون نیز در این مراسم به بیان ویژگی‌های شخصیتی علامه حسن‌زاده آملی پرداخت.