به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج اصفهان،  خشکسالی و فرونشست زمین دو گورکن بزرگ اصفهان هستند که نتیجه تیشه آنها را می توان به خوبی در تمام نقاط شهر و استان اصفهان دید . دیگر هم برایش فرقی نمی کند که نوک تیشه آن به کجا گیر خواهد کرد به میدان نقش جهان ، پل خواجو یا حتی سی و سه پل و حتی کمی دورتر فرودگاه شهید بهشتی . او عزم خود را جزم کرده تا اصفهان را خاک کند که در این مسیر مسئولان دولتی و شهری آگاهانه یا نا آگاهانه به این گورکن کمک کرده و او را در هر ضربه این تیشه یاری رسانده و می رسانند.

مسائل مختلفی در خصوص شدت یافتن فرونشست تاثیر دارد که عمده آن مربوط به فعالیت‌های انسانی شامل پمپاژ بیش از اندازه آب سفره های زیر زمینی است که منجر به خالی شدن سفره های زیر زمینی از آب و خشک شدن آن می شود. البته نباید عامل اصلی در فرونشست زمین در اصفهان را نادیده گرفت : زاینده رود . 

طی یک ماه گذشته  اهالی محلی اطراف بیمارستان کاشانی شاهد جاری شدن آب در جوی های این محله و همچنین مادی پشت بیمارستان هستند که لبالب از آب زلال و خنک پر شده است . ناگفته نماند بیش از چند سال است که در این ناحیه ساخت ایستگاه مترو در حال انجام است و آنچه که از زبان افراد محلی وهمینطور دوست داران محیط زیست گفته می شود این است که این آب زلال و خنک متعلق به سفره آب زیرزمینی است که از هزاران سال پیش در اینجا نهفته بوده که با حفاری مترو با آن برخورد کرده اند و در حال حاضر دو موتور آب کش قوی در حال نابود کردن آن و پمپاژ آن به جوی های محلی هستند .

برای پیگیری این خبر به سراغ روابط عمومی شرکت مترو منطقه ای اصفهان رفته ایم تا در صحت و درستی آن اطلاع کسب کنیم.

آنچه که در پاسخ سوال وجود آب های زیرزمینی در ناحیه خیابان کاشانی گفته می شود این است که ؛ سفره زیرزمینی در همه جا اصفهان وجود دارد ، مگر می شود شما عمق سی متری را بکنید و به آب نرسید . هر جا اصفهان را بکنید به آب می رسید و این هیچ ربطی  به بارندگی و خشکسالی  ندارد .

در ادامه این موضوع مطرح می شود که این آب به هیچ عنوان آشامیدنی نیست و نمی توان به خط لوله آب آشامیدنی وصل کرد. حتی برای فضا سبز مضر بوده و درخت ها را خشک می کند و مجبورهستیم تا این آبها را با هماهنگی سازمان پارک ها به فضا سبز ، جوی و انهار داده تا آنها استفاده کنند و با همان منطقه شهرداری هماهنگ شده تا این آب پمپاژ شود . در ضمن انتقال این آب به داخل  مادی های شهر که به مانند زاینده رود تعذیه کننده مسیر فضا سبز است ، انجام می شود .

گفته می شود که این آب ها باید تخلیه شود تا آب بندی صورت بگیرد و فقط در زمان اجرا سازه انجام می شود و پس از عایق کاری و اجرا متوقف می گردد .

در خصوص فرونشست زمین بعد از پمپاژ آب ها نیز اطمینان می دهند که سفره آب زیر زمینی وجود نداشته که همه آن خالی شود و تا  زمانی که مجبور باشند این آبها را خارج کرده و زمانی که عایق بندی شد ، رها می کنند. کما اینکه بعضا در خط یک مترو اصفهان شاهد جاری شدن آب بوده ایم که از همین سفره های زیر زمینی است که رفته رفته عایق بندی ها را تقویت کرده و هر سال در حال اصلاح و تعمیر آن هستیم . لازم به ذکر است که پمپاژ در این خط  زیاد نبوده  بخاطر زاینده رود که خشک شده است.

در پایان اما نکته ای حائز اهمیت است و آن ایجاد یک حلقه واصل است تا این آب ها به یک حوضچه هدایت شود تا در زمان نیاز از آن استفاده کرد اما متاسفانه کارهای کارشناسی زمانی انجام می شود که کار پایان یافته و بعضا مشکلاتی را نیز بوجود آورده است . افرادی نیز مغرضانه و برای منافع شخصی خود به این شکل مسائل را بزرگ نمایی می کنند البته خیلی افراد نیز دغدغه دارند که مفید است و شاید به این خاطر یک کارگروهی برای این آب ها تشکیل شود .

قضاوت و نتیجه گیری این موضوع با خواننده این گزارش است اما آنچه که در این صحبت ها نمود عینی دارد تناقض در گفته ها است که با اینکه وجود این آب ها را نفی نمی کنند اما به شکل دیگر خود را تبرئه می کنند بدین صورت که این آبها آشامیدنی نیست اما نکته آنجاست که با این روند ساخت ایستگاه های مترو در اصفهان ، خشکسالی های مکرر و عدم جاری بودن زاینده رود سفره های زیر زمینی تا چه  مدت دیگر دوام خواهند آورد؟

میزان برداشت از سفره‌های زیرزمینی باید متناسب با میزان تغذیه آنها باشد و چنانچه برداشت بیش از این باشد موجبات افت سطح آب‌های زیرزمینی و شدت این پدیده را فراهم می کند . مساله فرونشست دارای ابعاد مختلفی است و باید تمامی ابعاد آن بررسی و از جنبه های مختلف آسیب شناسی شود از این رو ضروری است امکان فرونشست زمین پس از حفاری های مترو ارزیابی شده و نتیجه آن به اطلاع عموم شهروندان اصفهان برسد.