به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج اصفهان، آزاد کردن زندانیانی که به دلایل مختلف و همه در یک فصل مشترک و آن نیز گرفتاری مالی از خانواده خود دورافتاده بودند و رنگ نگاهشان ، رنگ سرد میله های زندان شده بود اما به واسطه حضور گرم او ، این سردی نتوانست فصل فراموشی آنها شود .

برنامه یک شهریک ضیافت چگونه شکل گرفت و تولید شد ؟

در سال ۹۳ دوستان آمدند و گفتند طرحی است که می خواهند زندانی آزاد کنند . ما نشستیم در یک زیرزمینی در خیابان عباس آباد که متعلق به تهیه کننده همین کار هم بود . بعد از صحبت هایی که کردیم به این نتیجه  رسیدیم مردم نیز در این امر مشارکت داشته باشند تا احساس کنند همصدا می شوند با ناله های افرادی که در زندان هستند و کار عبادتی انجام می دهند .

ضبط برنامه شروع شد و در سه سال اول پخش ، این برنامه در میان برنامه های استان ها حائزرتبه های بالایی شد . من با این نگاه به این برنامه رفتم تا با مردم به صورت مستقیم صحبت کنم و بیننده این موضوع را به خوبی درک می کند گفته های فردی که با او صحبت می کند صادقانه است . و این تعادل بین قلب و عقل را من از کودکی آموخته ام که به صورت عقلانی دلیلی ندارد من تملق و چاپلوسی مردم را بکنم و به صورت قلبی نیز خادم مردم هستم . و بدین صورت برنامه تاثیر خود را می گذاشت و هم زندانی آزاد می کرد و از همه مهم تر فرهنگ سازی صورت می گرفت . قبل از این وقتی اسم زندانی آورده می شود به نوعی برخورد می کردیم که فرد طرد شده از جامعه است اما امروز زندانی بخشی از جامعه ما است که کارهایی را انجام داده است که نباید انجام می داده از جمله : سادگی ، دور اندیشی نکردن ، مشورت نکردن و... که متاسفانه به این دلایل گذر آنها به زندان افتاده است و برای حل این معضل مردم باید کمک کنند که با ساخت برنامه یک شهر یک ضیافت این اتفاق افتاد .

عدم حضور شما از سال چهارم در این برنامه چه بود ؟

سال چهارم بنا به دلایلی هر چند دوستان اصرار داشتند من نتوانستم در برنامه حضور پیدا کنم چون بسیار انرژی می برد. چند سالی نرفتم تا امسال به درخواست های مکرر مردم ، با افتخار جهت خدمتگزاری آنها آمدم .  از همان سال اول  حضور در این برنامه ،روی پیشانی من نشان این برنامه و خدمت گذاری که از قبل نسبت به مردم داشته و دارم خورد و بعد از آن هم غیر از ماه رمضان هر روز من خادم مردم بوده و هستم برای شنیدن مشکلات آنها که توانستیم در پیشگیری از زندان رفتن افراد در این سالها بسیار تلاش کنیم .

آیا تاثیر تولید و پخش برنامه یک شهر یک ضیافت را مثبت ارزیابی می کنید ؟

بله ، دغدغه شخصی من همین موضوع بوده است .اصلا ساخت زندان برای این بوده که افراد نسبت به عملکرد خود متنبه شده و تغییر بکنند . خیریه های متعددی داریم که باید متولی این موضوع بشوند که به جای آزاد کردن زندانی و سراغ گرفتن از خانواده زندانی نگذارند فرد زندانی بشود و این فرهنگ گسترش پیدا کند . تلاش بنده و دوستان دیگرنیز در برنامه یک شهر یک ضیافت بر این موضوع است که تلاش کنیم زندانی نداشته باشیم و فردی زندان نرود .

نقش هنرمندان را در ساخت این گونه برنامه ها تا چه میزان موثر می دانید ؟

یکی از اساسی ترین اصول هنر از ابتدا این بوده که هنر برای مردم است و به نوعی باید برای مردم تلاش کرد و سرمایه اصلی هنرمندان مردم هستند . یکی از مهم ترین وظایف هنرمندان این است که دغدغه مردم را در هر موضوعی داشته باشند و مردم به آنها اهمیت می دهند . مردم ما بسیار دارای ذوق و شوق هستند و بر همین اساس طرح دعوت امسال به برنامه یک شهر یک ضیافت اضافه شد که هر ایرانی  باده هزارتومان بتواند یک زندانی را آزاد کند وبواسطه این طرح اتفاق بسیار خوبی خواهد افتاد . برنامه های متنوعی از این  نمونه صدا و سیما می تواند بسازد که برای پیشگیری از زندانی شدن افراد مانند برنامه یک شهر یک ضیافت روان و ساده باشد تا مورد استقبال مردم قرار بگیرد.

در حال حاضر به جز حضور در برنامه یک شهر یک ضیافت مشغول چه فعالیتی هستید ؟

بعد از سال ها فعالیت در زمینه هنرهای نمایشی که حاصل آن بیش از ۱۰۰ نمایش، سریال های متعدد و متفاوت است . مدت ها قبل مدیران صدا و سیما تصمیم گرفتند که یاد و خاطره سریال آقای گرفتار را دوباره زنده کنند . سریال نگاشته شده و آماده فیلمبرداری است اما تاریخ دقیق آن مشخص نیست . این سریال درسی قسمت طراحی شده و این بار فرزندان آقای گرفتار در قصه نقش پر رنگ تری خواهند داشت . سعی داریم تا دراین پروژه هنرمندان اصفهانی نقش پررنگ تری را ایفا کنند.

سال های بسیار زیادی است که  شما در حوزه تئاتر فعالیتی نداشته اید ، دلیل آن را توضیح بدهید .

متولیان تئاتر بی مهر هستند بایستی برای تئاتر بستر ایجاد شود . اصفهان که  می گویید پایتخت فرهنگ وهنر چرا نباید یک چراغ روشن درست تئاتر داشته باشد؟! مسنولین متاسفانه دغدغه ای نسبت به تئاتر ندارند اما من به عنوان هنرمند می دانم که بوسیله هنر نمایش می توان طلاق ، اعتیاد و دیگر آسیب های اجتماعی را کم کرد.

چرا در این سال ها کمدی انتقادی اصفهان به سمت کمدی های هجو ، هزل و نازل رفته است ؟

طرح نوشتاری و اجرایی تئاتر کمدی انتقادی اصفهان با پیشتازی استاد رضا ارحام صدر منحصر به این شهر بوده اما ثبت جهانی هنوزنشده است . و متاسفانه شاهد هستیم که در کشورهای همسایه در حال ثبت آن به نام خودشان هستند . سبک و سیاقی که از گذشته پر طرفدار بوده و از کشورهای دیگر برای تماشا آن به اصفهان می آمدند . بهترین سبک ها در تئاتر اصفهان اجرا شده است و نزدیک به هفتاد سال پیش نمایشنامه برتر جهان در سالن های نمایش این شهر اجرا می شده است . بعد از انقلاب نیز بنده ازهمین سبک پیروری کردم و وقتی تماشا می کنیم نجابت و ادب در آن جاری است و تماشاگر با توجه به این موارد می خندد و راضی از آن بیرون می رود .

بسیار متاسفم ، ذائقه مردم تغییر نکرده است، مردم انتخابی ندارند . درهم ریختگی در بازار ارائه هنر نمایش اصفهان وجود دارد.  اگر مسئولین جایگاهی داده بودند به هنرمندانی که توانایی دارند و هنر تئاتر اگر درست باشد، نیاز به حمایت مالی نیز ندارد . اجرا یک نمایش می تواند چرخه اقتصادی را  فعال و پویا کند و بر روحیه او و نقشی که در جامعه ایفا می کند اثر گذار است .

چرا مدیران ، هنرمندان را باور و قبول ندارند و سلیقه ای عمل می کنند؟

باید هنرمندان محکم در جایگاه خود به ایستند . در هر بخش هنرمندان بزرگی داریم که حرف های بسیاری برای گفتن دارند و سرمایه هنری محسوب می شوند و هنرمدان دیگر باید پشت آنها قرار بگیرند اما مسئولین چرا باورندارند چون اتحاد نداریم .

باید از هر رشته هنری یک نفر انتخاب شده و در سطح بالا انتخابات مجمع عمومی برگزار شود تا در تعداد محدود آنها از طرف اهالی هنر تصمیم بگیرند . اگر تیم هنرمندان قوی باشد در همه جا می توانند حضور داشته باشند . اگر مسئولین بیایند و مهربانی کنند و این فرصت را بدهند که هنرمندان در جایگاه اصلی خود قراربگیرند  تا  امور فرهنگی و هنری شهر را در دست بگیرند اثر گذار خواهد بود .

متولیان هنر در این برهه تقصیری ندارند بدلیل اینکه مطالبه گری وجود ندارد و هنرمندان فردی مراجعه می کنند  و هرفرد منافع و مصالح شخصی را در نظر می گیرد . اگر هنرمندان در کنار هم باشند می توانند نسبت به تصمیمات غلط مدیران در زمینه فرهنگی و هنری اعتراض کنند .