نبودنت تاسیان بزرگی است
امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه شاعر و نویسنده سرشناس گیلان و ایران در گذشت.
به گزارش خبرگزاری موج گیلان، یلدا ابتهاج دختر امیرهوشنگ ابتهاج خبر فوت پدرش را با انتشار عکسی از وی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی منتشر کرد.
امیر هوشنگ ابتهاج ششم اسفند ۱۳۰۶ در رشت متولد شد، وی اولین فرزند میرزا آقا خان ابتهاج و فاطمه رفعت و تنها پسر یک خانواده ۴ فرزندی بود. پدرش آقاخان ابتهاج از مردان سرشناس رشت و مدتی رئیس بیمارستان پور سینای این شهر بود.
هوشنگ ابتهاج شروع تحصیل و ادامه تحصیلات ابتدایی و بخشی از تحصیلات دبیرستانی در مدارس عنصری، قاآنی، لقمان و شاهپور در شهر رشت سپری کرد و بعد برای کلاس پنجم متوسطه در دبیرستان تمدن تهران مشغول به تحصیل شد.
امیر هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۳۷ با خانم آلما مایکیال ازدواج کرد. حاصل ازدواج هوشنگ ابتهاج و آلما مایکیال چهار فرزند به نامهای یلدا «۱۳۳۸»، کیوان «۱۳۳۹»، آسیا «۱۳۴۰»، و کاوه «۱۳۴۱» است.
هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۱۸ با موسیقی و سرودن شعر آشنا شد. وی در آغاز، همچون شهریار، چندی کوشید تا به راه نیما برود؛ اما، نگرش مدرن و اجتماعی شعر نیما، به ویژه پس از سرایش ققنوس، با طبع او که اساساً شاعری غزل سرا بود؛ همخوانی نداشت. پس راه خود را که همان سرودن غزل بود؛ دنبال کرد.
از برجسته ترین آثار این شاعر نامی کشورمان می توان به نخستین نغمهها ، سراب، سیاه مشق ، شبگیر ، چند برگ از یلدا، حافظ به سعی سایه (دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج) و تاسیان مهر اشاره کرد.
امیرهوشنگ ابتهاج ۱۲ مهر سال ۱۳۹۷ در اختتامیه «ششمین جشنواره بینالمللی هنر برای صلح»، نشان عالی «هنر برای صلح» را دریافت کرد.
شعر زیر یکی از اشعار معروف سایه است :
ای عشق همه بهانه از توست
من خامُشم این ترانه از توست
آن بانگ بلند صبحگاهی
وین زمزمه ی شبانه از توست
من انده خویش را ندانم
این گریه بی بهانه از توست
ارسال نظر