یک اقتصاددان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج، با اشاره به اینکه هر صنعتی برای شکل گیری ابتدا نیازمند بازارسازی است گفت: در حال حاضر هیچ صنعتی در دنیا شکل نمی گیرد مگر اینکه ابتدا بازار آن را شناسایی کرده باشند، به همین دلیل است که بسیاری از صنایع در کشورهای پیشرفته دارای طول عمری طولانی هستند و در ایران برخی از واحدهای صنعتی طول عمری کوتاه دارند و حتی ورشکسته نیز می شوند.

علی اکبر نیکو اقبال با تأکید بر اینکه اقتصاد مناطق آزاد می‌تواند بر مبنای تقاضای کشورهای همسایه توسعه یابد افزود: در حال حاضر بسیاری از کشورهای همسایه ایران تولیدکننده های صنعتی نیستند، زیرا این کشورها نه تنها در دستیابی به تکنولوژی ضعیف هستند از نظر دانش فنی و نیروی انسانی نیز محدودیت های دارند، از این رو ایران با داشتن ظرفیت های بالای اقتصادی می تواند گام های موثری در این بخش بردارد.

او با تأکید بر اینکه امروز صنایع ایران نیازمند همکاری بلند مدت با تأمین کننده های جهانی هستند، تصریح کرد: اگر بنگاه های کشوری بخواهند تمام نیاز به مواد اولیه خود را در داخل تأمین کنند، به طور قطع نمی تواند با شرکت های بین المللی رقابت کنند، زیرا از یک سو سرمایه خود را برای تولید مواد اولیه متوقف می کنند، از طرف دیگر این مواد اولیه ممکن است در کشورهای دیگر با تیراژ بالاتر و با قیمت کمتر عرضه شود در چنین شرایطی تولیدکننده ای که مواد اولیه خود را از شرکت های بزرگ می خرد به طور قطع دارای قیمت تمام شده ای کمتری است و به راحتی می تواند سایر رقبا را کنار بزند.

این کارشناس اقتصادی با اعلام اینکه هزینه تولید در ایران گرانتر از برخی کشورهاست، گفت: در شرایط کنونی ایران نمی تواند در هر بازاری رقابت کند و باید بیشتر در بازارهای منطقه ای که هزینه حمل و نقل کمتری به تولید تحمیل شود رقابت کند، از این رو ابتدا باید بازارهای کشورهای همسایه شناسایی شوند و متناسب با تقاضای آن بازارها سرمایه جذب شود و محصولات تولید شده به آن مناطق صادر شود.

او با اعلام اینکه بسیاری از کشورهای همسایه برای مناطق آزاد کارکردهای متفاوتی را تعریف کرده اند، تصریح کرد: ممکن است در یک کشور از مناطق آزاد برای ترانزیت کالا و تثبیت شرایط کشور برای همکاری با بازارهای جهانی استفاده کند، اما در کشور دیگری ممکن است از همین مناطق آزاد برای توسعه صنعتی استفاده شود، به همین دلیل نباید فعالیت مناطق آزاد را محدود به یک بخش کرد و بر مبنای ظرفیت های منطقه ای از آن ها بهره برد.

نیکو اقبال با تاکید براینکه در مناطق آزادی مانند دبی درآمدهای ناشی از تجارت بیشتر از تولید است، گفت: به طور قطع کشوری که نمی تواند تولیدات صنعتی خوبی داشته باشد خیلی روی ظرفیت های نداشته سرمایه گذاری نمی کند، برای نمونه در کشور امارات، دبی به عنوان یک هاب تجاری عمل می کند و به طور قطع درآمدهای حاصل از ترانزیت کالا در این کشور بیشتر از درآمدی است که اگر این منطقه روی صنعت سرمایه گذاری می کرد عایدش می شد. بنابراین باید براساس واقعیت های اقتصادی نسبت به کارکرد مناطق آزاد تصمیمی گیری کرد.

این اقتصاددان با تأکید بر اینکه هر یک از کشورهای مرزی ایران می تواند مرکز مناسبی برای صادرات و حتی مواد اولیه برای صنایع ایران باشند، اظهار کرد: در مناطق شرقی ایران به دلیل اینکه دسترسی به مواد اولیه نفتی ندارند می توانیم روی صادرات محصولات شیمیایی و ... سرمایه گذاری کرد و در مناطق غربی ایران به دلیل اینکه با مشکلات اقلیمی مواجه هستند می توانیم روی فراوری صنایع غذایی و حتی ماشین‌آلات صنعتی سرمایه گذاری کنیم.

او با تأکید بر اینکه در شرایط تحریم ها نباید برنامه ریزی را متوقف کنیم گفت: ایران دارای قابلیت های مناسبی در بخش صنعت است، اما با مشکل استراتژی مواجه است.