به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، «مهمترین شاخص های توسعه بدون شک، صلح، امنیت و آزادی اجتماعی است، زیرا در صورت وجود یا تحقق این سه شاخص، سایر شاخص ها یعنی شاخص های اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی قابلیت تحقق پیدا می کنند و دسترسی به آنها امکان پذیر می شود،‌ در حالی که فقدان صلح، امنیت و آزادی امکان تحقق سایر شاخص ها یعنی شاخص اقتصادی نظیر رفاه و توزیع عادلانه درآمد یا تحقق شاخص های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مانند ارتقا سواد و سلامت عمومی، دسترسی به پیشرفت و موقعیت های شغلی و علمی و غیره را از میان بر می دارد. کشور مالزی در سال های اخیر در تمام زیرشاخص های توسعه پیشرفت قابل توجهی داشته است، در حالی که ایران در  نوسان اقتصادی نتوانسته زمینه رشد همتراز را فراهم کند» این بخشی از صحبت های علی اکبر نیکواقبال اقتصاددان و کارشناس مسائل توسعه است که در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج مطرح کرده است. در ادامه متن کامل این گفتگو را می خوانید؛

تفاوت کشورهای ایران، ترکیه و مالزی در ۴۰ سال گذشته از نظر توسعه چیست؟

بهتر است که ما توسعه را به زیر بخش های آن یعنی اقتصاد، سیاست، اجتماع و فرهنگ تقسیم و بر مبنای شاخص های مشخصی مورد ارزیابی قرار دهیم. با توجه به پیش فرض های اولیه شاخص های توسعه شکی نیست که مالزی رتبه اول و ترکیه رتبه دوم و ایران رتبه سوم توسعه را احراز کرده اند، محققان بزرگ اقتصادی در گذشته های دور یعنی بعد از جنگ دوم جهانی ثبات اقتصادی را از مهمترین عوامل پیشرفت اقتصادی عنوان کرده اند، زیرا ثبات اقتصادی امکان برنامه ریزی دقیق و صحیح را برای دولت و فعالان اقتصادی فراهم می کند. در این رابطه نمی توان کارنامه خوبی را برای دو کشور ایران و ترکیه در نظر گرفت. ترکیه چندین سال گرفتار تورم های ۳ رقمی و نرخ های بسیار بالای نرخ بهره و ایران نیز به طور مداوم گرفتار نوسانات و نرخ های دو رقمی تورم بوده است. نکته مهم دیگر آن است که در ایران و ترکیه، فرایند جریان های تورمی مخالف یکدیگر حرکت کرده اند یعنی ترکیه به سمت تثبیت و ایران به سمت شدت گرفتن فرآیند های تورمی حرکت کرده است. جالب است که هر ۳ کشور اکثریت بالایی از مردم مسلمان را دارا هستند. البته کشور مالزی با ۶۱ درصد مردم مسلمان و ۲۱ درصد مذهب بودایی و وجود اقوام مختلف با سیاست های لیبرالی و رواداری مذهبی و قومی،  موفقیت چشم گیری در ثبات و صلح اجتماعی کشور مالزی داشته باشد.  

روند توسعه اقتصادی در ترکیه و مالزی چگونه بوده است؟

هر دو کشور مالزی و ترکیه حدود ۴۰ سال پیش تا پیدایش انقلاب اسلامی آهنگ رشد اقتصادی ضعیف تری در مقایسه با ایران داشته اند. البته هر کشوری در شرایط خاص خود رشد و نمو می کند. در آن زمان انتظار نمی رفت که مالزی موفقیت های مداوم، پایدار و با ثباتی را تجربه کند، زیرا مالزی دارای منابع تسریع کننده رشد و توسعه به حساب نمی آمد. در حقیقت، ما یا بهتر بگویم من به هیچ وجه انتظار چنین پیشرفت و توسعه را در مالزی نداشتم. در آن زمان تا حدودی نیز این تفکر حاکم شده بود که به هیچ وجه ممکن نیست کشورهای جهان سوم بتوانند خود را متحول و راه پیشرفت سریع اقتصادی را طی کنند و به عبارتی کشورهای جهان سوم محکوم به عقب ماندگی ابدی می باشند و این سرنوشت محتوم آنها است‌!پس از آنکه تحولات جهانی بزرگی در حال وقوع بود و کشورهای پر قدرت توسعه یافته بی دغدغه طی طریق کرده اند. سرمایه داری جریان سرمایه سالاری خود را طی کرد و سرمایه های عظیم مادی و فکری و رشد مداوم و پر شتاب تکنولوژی در جهان اول شکی باقی نمی گذاشت که کشورهای عقب مانده جهان سوم بدون داشتن دانش فنی، سرمایه و تولید در سطوح پایین و ابتدایی نمی توانند روزی شکاف عقب ماندگی عمیق خود را پر کنند. در واقع شرکت های چند ملیتی مسقر در کشورهای صنعتی، حدود یک ششم تولیدات جهانی را به خود اختصاص داده بودند و سهم مهمی در ابداع و پیشرفت تکنولوژی بازی می کردند و رشد فناوری به طور سرسام آوری، پیشرفت و جهان را به هم نزدیکتر می کرد و از طرف دیگر هزینه های ارتباطات و حمل و نقل به شدت در حال کاهش بود.

چه فاکتورهای رشد اقتصادی مالزی را تسریع کرد؟

قیمت ارزان نیروهای کارگری در جهان سوم  مزید سرمایه داری برای سود بیشتر بود که شرکت های چند ملیتی را بر آن داشت که از هزینه های ارزان نیروی کار جهان سوم بهره برداری و با تولیدات ارزانتر در این کشورها و فروش این تولیدات در کشورهای صنعتی سود خود را حداکثر کند. کشور مالزی از اولین کشورهایی بود که از این موقعیت بهره برداری کرد و کشور خود را در چهل سال گذشته به رشد بالای اقتصادی نزدیک کرد.

مالزی در چه شاخص های بیشترین رشد را داشته است؟

منابع اطلاعاتی به این عقیده هستند که مالزی توانسته است در تمام زیر بخش های توسعه یعنی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و روابط بین الملل  متعادل عمل کرد و  موفقیت های شایان توجهی در تمام زیر بخش ها داشته باشد.