به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری موج، بحران برق در ایران امروز فراتر از خاموشی مناطق مسکونی رفته است و با قطع برق واحدهای صنعتی عملا قیمت مصالح ساختمانی همچون سیمان و میلگرد را تا دو برابر افزایش داده است و تورمی جدید را بر مردم تحمیل کرده است، چه کسی جز وزیر نیرو و معاونش که مدیریت شرکت مادر تخصصی برق حرارتی را دارد باید پاسخگوی این نابسامانی های صنعت برق باشد؟

براساس اطلاعات موجود ۴۲۰۲ مگاوات از نیروگاه های کشور بیش از ۴۰ سال عمر دارند و ۶۳۲۹ مگاوات از نیروگاه ها بین ۳۱ تا ۴۰ سال، ۱۰۱۹۱ مگاوات از نیروگاه ها بین ۲۱ تا ۳۰ سال، ۲۲۱۵۲ مگاوات از نیروگاه ها عمری بین ۱۱ تا ۲۰ سال دارند. در حال حاضر باید نیروگاه های با عمر بالای ۴۰ سال از مدار تولید خارج شوند و یا نوسازی شوند چون احتمال بروز حادثه در این نیروگاه ها زیاد است، با این حال شرکت مادر تخصصی برق حرارتی به عنوان متولی این بخش نه تنها به این مساله ورود نکرده و به وظیفه قانونی خود یعنی ساخت نیروگاه در کشور نیز عمل نکرده است بلکه پیش از این طرز طلب، معاون وزیر نیرو وعده داده بود که تا پایان سال ۹۹ هر ۲۰ روز یک واحد ۱۶۰ مگاواتی افتتاح خواهد شد، آیا این اتفاق افتاده است؟

نصرت الله کاظمی در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری موج با اشاره به اینکه در حال حاضر در صورت فعالیت تمام صنایع کشور میزان کسری برق بین ۸ تا ۱۰ هزار مگاوات است، گفت: در سال های گذشته باید طبق برنامه ششم توسعه و اسناد بالادستی به ازای رشد ده درصدی مصرف برق در کشور نیروگاه جدید احداث می شد اما این اتفاق نیفتاده است و متولی ساخت نیروگاه به این وظیفه عمل نکرده است و در شرایط کنونی وزارت نیرو محدودیت برای مصرف برق ایجاد کرده این مدیریت مصرف نیست و با قطع کردن برق صنایعی عملا مشکلات دیگری همچون کاهش تولید و عرضه و در نهایت گرانی مصالح ساختمانی را ایجاد کرده است.

خصوصی سازی نیروگاه های کشور

طبق قانون ما باید ۲۰ درصد از ظرفیت نیروگاه های کشور در اختیار شرکت مادر تخصصی برق حرارتی قرار داشته باشد، اما بیش از این میزان است و قبلا قرار بود که ۱۲۲۰ مگاوات از ظرفیت نیروگاهی کشور یعنی ۸ نیروگاه بزرگ به سازمان خصوصی واگذار شود اما تاکنون این اتفاق نیفتاده است و همواره شرکت مادر تخصصی برق حرارتی از واگذاری نیروگاه ها سر باز زده است در حالی که اگر نیروگاه ها در اختیار بخش خصوصی بود دیگر این میزان نیروگاه فرسود با راندمان پایین در کشور وجود نداشت.

از طرف دیگر مدیرعامل شرکت مادر تخصصی برق حرارتی پیش از تاکید کرده بود که شرکت مادر تخصصی برق حرارتی هزاران میلیارد تومان بدهی دارد و یک سال پیش این میزان بدهی را اینگونه عنوان کرده بود که ۲۵۰۰ میلیارد تومان بدهی به بانک ها، ۵۰۰ میلیارد تومان بدهی به پیمانکاران، ۹۰۰۰ میلیارد تومان بابت برداشت حساب ذخیره ارزی و ۶ هزار میلیارد تومان بدهی مربوط به تولیدکنندگان بوده است.

حالا سوال این است شرکت برق حرارتی که این میزان زیان برای کشور تولید کرده و با وجود اینکه از یک سال پیش هم موضوع خشکسالی مطرح و هشدارهای لازم شده بود اما قبلا از تابستان نیروگاه ها را اورهال و آماده شرایط پیک مصرف نکرده است توان ایجاد زیرساخت برای کشور را دارد؟ آیا مدیرعامل این شرکت نباید پاسخگوی شرایط بحرانی امروز برق کشور باشد؟

برنامه شرکت برق حرارتی

طبق برنامه شرکت برق حرارتی تا پایان سال ۱۴۰۰ باید میزان راندمان برق نیروگاه های برق حرارتی کشور به ۴۰ درصد برسد، آیا راندمان نیروگاه های کشور به این عدد نزدیک شده اند؟ به طور قطع خیر و البته مهمتر اینکه حتی نسبت به قبل راندمان نیروگاه ها هم کاهش پیدا کرده اند در حالی که قبلا وظیفه این شرکت مشخص شده بود و در حال حاضر راندمان نیروگاه های گازی حدود ۳۷ درصد است و بخار کمک می کند راندمان به ۴۲ درصد افزایش یابد.  این شرکت باید در مقابل ۱۶ هزار مگاوات نیروگاه گازی ۸ هزار مگاوات واحد بخار قابل نصب  می کرد که با راه اندازی ۸ هزار مگاوات برق واحد بخار در سال ۱۲ میلیارد متر مکعب سوخت گاز صرفه جویی می شد که از محل این میزان صرفه جویی می شد؛ هزینه ساخت واحد بخار  نیروگاه ها را هم تامین کرد زیرا راه اندازی نیروگاه بخار ۷ میلیون یورو سرمایه نیاز دارد که با صرفه جویی گاز مصرفی جبران می شود.

همچنین باید توجه داشت که تحریم ها برای ساخت نیروگاه هیچ خللی ایجاد نمی کرد زیرا در شرایط کنونی برای ساخت نیروگاه حدود ۹۵ درصد از تجهیزات در داخل تولید و مصرف می شود و مابقی ۵ درصد قطعات مورد نیاز هم امکان واردات یا حتی ساخت داخل هم دارند بنابراین این ضعف مدیریت شرکت مادر تخصصی برق حرارتی است که طبق برنامه ششم توسعه به اندازه افزایش مصرف سالانه برق در کشور نیروگاه بسازد.