، بازنشستگان صنعت فولاد بارها در مقابل نهادهای قانونی در استانها و تهران تجمع کرده اند تا اعتراضاتشان نسبت به نحوه دریافت حقوق، مستمری و عیدی را به گوش مسوولان برسانند. ولی سووال اینجاست که چرا بازنشستگان صنعت فولاد باید اینقدر تجمع کنند؟ جمعی از آنها صبح امروز یکشنبه (۲۷ تیر) بار دیگر مقابل درب شرقی مجلس شورای اسلامی تجمع کردند. یکی از تجمع‌کنندگان اعلام کرد که ما خواهان افزایش میزان مستمری برابر سایر مشاغل و بازنشستگان هستیم. او همچنین گفت که در همه مشاغل و بازنشستگان ۱۲ درصد به میزان دریافتی مستمری افزوده شده اما این میزان برای بازنشستگان صنعت فولاد نادیده گرفته شده است. بازنشستگان فولاد در این تجمع خواهان توجه بهارستان‌نشینان به وضعیت حقوق و دستمزدشان از مجاری قانونی هستند. پیش از این آنها حتی در تجمعات استانی خود راه های مواصلاتی را بسته بودند تا صدایشان را مسوولان بشنوند ولی در طی سالیان اعتراض این قشر، همچنان مردان همیشه معترض فولاد می گویند حق و حقوقشان پایمال شده.

صندوق بازنشستگی فولاد به تامین اجتماعی می رود

دولت در برنامه ششم توسعه، سه محور بحرانی را به صورت فوق العاده در نظر گرفته است. حل مشکلات مهار آبهای مرزی، بحران های محیط زیستی و وضعیت نابسامان صندوق های بازنشستگی از جمله صندوق فولاد در برنامه ششم توسعه به صورت فوق العاده برنامه ریزی شده است. طبق لایحه برنامه ششم توسعه که هنوز جزئیات آن به تصویب مجلس نرسیده صندوق بازنشستگی کارکنان فولاد با تمام وظایف، اختیارات، تعهدات و دارایی‌ها ازجمله اموال منقول و غیرمنقول، سهام، امتیازات، موجودی، اسناد و اوراق به سازمان تأمین اجتماعی منتقل می شود. با این بدعت، سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان عمومی غیر دولتی، حجم و قواره بزرگتری پیدا می کند و تبدیل به غول بی رقیب سازمانهای عمومی در کشور می شود. هم اکنون شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی(شستا) یکی از غول های بسیار عظیم کشور است که گفته می شود تا ۵ درصد تولید ناخالص ملی را در اختیار دارد. هولدینگ شستا که درکنار دریافت حق بیمه اجباری از کارگران، کارفرماها و دولت از اصلی ترین منابع درآمدزایی برای سازمان تامین اجتماعی شمرده می شود به گواهی سایت رسمی آن دارای ۸ زیر مجموعه بزرگ فعالیتی با بیش از ۱۲۵ شرکت است. بخش های زیر مجموعه ای فعالیت شستا شامل صنایع نفت، گاز و پتروشیمی با ۳۹ شرکت، صنعت تولید سیمان با ۲۷ شرکت، صنایع عمومی با ۲۵ شرکت، صنایع معدنی و فلزی با ۱۳ شرکت، صنایع دارویی و داروسازی با ۱۰ شرکت، حمل و نقل، ساختمانی و عمرانی با ۱۰ شرکت، صنعت بیمه، مالی و بانک یک شرکت و صنایع نوین با یک شرکت می شود. براساس آمارها، شرکت های دارویی شستا ۳۲ درصد تولید داروی کشور، شرکت های سیمان شستا ۳۵ درصد تولید سیمان و شرکت های نفتی و گازی شستا ۳۲ درصد قیر و ۲۶ درصد گاز کشور را تولید می کنند. علاوه بر این در بخش حمل و نقل ۲۰ درصد حمل و نقل دریایی، ۷۰ درصد حمل و نقل ریلی و ۵۰ درصد حمل و نفت نفت کشور برعهده این شرکت است. از سوی دیگر سالانه ۳۶ درصد تولید مس و نورد نیز در این شرکت تولید می شود. همچنینی آمارها نشان می دهد سود خالص این شرکت در سال های گذشته سالانه ۲۱ تا ۲۴ درصد بوده است که سالانه نزدیک به ۳هزار میلیارد تومان می شود. با این حدود و ثغور آیا می توان امیدوار بود واگذاری صندوق های بازنشستگی فولاد به تامین اجتماعی، منجر به رفع مشکلات مستمری بگیران این صندوقها شود؟ پاسخ را باید با احتیاط بررسی کرد. زیرا آماری که از وابستگی صندوق های بازنشستگی به بودجه های اعانه ای منتشر می شود نشان می دهد مشکل این صندوقها با واگذاری به این و آن جبران شدنی نیست. به بیان دیگر، صندوقهای فولاد به دلیل سوءمدیریت سالهای اخیر تبدیل به چاه ویلی شده اندکه هر چه در آن پول تزریق می شود، ثمره ای نشان نمی دهد.

هزینه ۲۰۰۰ میلیارد تومانی صندوق بازنشستگی فولاد

به گفته دبیر کانون های فولادی و معدنی سراسر کشور، هزینه صندوق بازنشستگی فولاد برای پرداخت مستمری و سایر تکالیف قانونی به بازنشستگان و هزینه های جاری این صندوقها، نزدیک به ماهانه ۲هزار میلیارد تومان است. ابراهیم دستمزد در توصیف وضعیتی که صندوقهای بازنشستگی فولاد در آن گرفتارند می گوید دولت هیچ پولی را در بودجه سنواتی برای مشکلات این صندوقها پیش بینی نکرده است. هر چند محمدباقر نوبخت اعلام کرد دولت ماهانه ۱۵۰۰ میلیارد تومان به صورت اعانه و کمک خیرخواهانه برای حل مشکل پرداخت حقوق بازنشستگان صندوقهای لشکری و کشوری می پردازد ولی برای حل بحران صندوق بازنشستگی فولاد، به واگذاری این صندوق به سازمان تامین اجتماعی در قالب اجرای برنامه ششم توسعه اقدام کرده است. از سوی دیگر این را باید در نظر داشت که سازمان تامین اجتماعی حدود ۵ میلیون خانواده مستمری بگیر را تحت پوشش دارد که با هزینه های گوناگون این سازمان، ماهانه نزدیک به ۳۸۰۰ میلیارد تومان خرج روی دست تامین اجتماعی می گذارد. به بیان دیگر با افزوده شدن مجموعه صندوقهای بازنشستگی فولاد به سازمان تامین اجتماعی مخارج این سازمان عملا به ماهی ۵هزار میلیارد تومان بالغ می شود که بسیار بعید است توان تولید درآمد در این سازمان از پس مخارج هنگفت آن برآید. به بیان دیگر اینطور می توان گفت که در صورت واگذاری صندوقهای بازنشستگی فولاد به تامین اجتماعی و به میراث بردن گروهی از شرکتهای زیان ده نمی توان امیدوار بود مشکل حقوق و مستمری بازنشستگان صنعت فولاد حل شود. بلکه این نکته نیز از ذهن دور نیست که با افزوده شدن بار ۲هزار میلیارد تومانی پرداخت مستمری بازنشستگان صنعت فولاد به بارهای سنگین فعلی که بر دوش تامین اجتماعی، باقی مانده، این سازمان در پرداخت حقوق مستمری بگیران کارگری خود نیز دچار مشکل مضاعف شود. چنانچه هم اکنون به بهانه های مختلف، هر روز پرداخت حقوق مستمری بگیران کارگری خود را به تعویق می اندازد.