، تولید نفت ایران پس از خروج دولت وقت آمریکا از توافق برجام در سال 2018 و تحمیل سیلی از تحریم ها علیه کشورمان، به نحو قابل توجهی کاهش یافت و برخی منابع به این نکته اشاره دارند که ایران در یک بازه زمانی جدای از کاهش شدید تولید نفت خود، چیزی در حدود 200 هزار بشکه نفت در روز می فروخت.

با این حال، با گذشت زمان و اتخاذ سیاست های تازه نفتی و البته اوج گیری تنش و درگیری‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک در سطح منطقه و جهان، تولید نفت ایران نیز به تدریج افزایش یافت و کار به جایی رسید که اخیرا شاهد بوده ایم هم وزیر نفت کشورمان و هم برخی نهادهای حوزه انرژی جهان اعلام کرده‌اند که ایران تولید نفت روزانه خود را به بیش از 3 میلیون 300 هزار بشکه و البته فروش نفتش را نیز به چیزی در حدود دو میلیون بشکه در روز رسانده است.

آمارهایی که تا حد زیادی قید و محدودیت های اقتصادی تحمیل شده علیه ایران در نتیجه تحریم های آمریکا و قدرت‌های غربی در دوره قبل از انعقاد توافق برجام را بی معنا کرده و از دستاوردهای قابل ملاحظه ای برای ایران حکایت دارد. با این همه، به تازگی شاهد بوده ایم که وزیر نفت کشورمان اعلام کرده که ایران به دنبال آن است که تولید روزانه نفت خود را بیش از 4 مییلون بشکه برساند. خبری که اگرچه مسرت بخش است با این حال، در رابطه با آن بایستی یک نکته مهم و معنادار را نیز در نظر داشت. آن نکته نیز این است که کشورمان باید بتواند به تناسب افزایش تولید نفت خود، جایگاهش در بازار نفت جهان و فروش نفتش را هم تقویت کند. به بیان ساده تر روند بازاریابی برای فروش نفت ایران بایستی به دقت و با جدیت دنبال شود.

کما اینکه اگر چنین نشود، افزایش تولید نفت و در نقطه مقابل آن وارد شدن برخی شوک های خارجی به اقتصاد ایران در نتیجه مسائل سیاسی باعث خواهد شد تا بار دیگر با کاهش فروش نفت کشورمان رو به رو شویم و بخش اعظم نفت تولید شده توسط ایران انبارگیری خواهد شد. در این بحبوحه، نکته مهم این است که ظرفیت های انبارداری و ذخیره سازی نفت ایران در دریا و خشکی هم به شدت محدود هستند. موضوعی که عدم برنامه ریزی برای آن می تواند حامل خسارت های سنگینی برای صنعت نفت و اقتصاد ایران باشد.

از این رو با توجه به تشدید بیش از پیش تنش ها و درگیری های منطقه ای و بین المللی در آینده ای نه چندان دور و در عین حال، احتمال ورود مجدد دونالد ترامپ به کاخ سفید، کشورمان به ویژه در حوزه نفتی بایستی خود را برای سناریوهای مختلف آماده کند و فضا به سمتی نرود که باز هم شاهد چالش های پیش آمده برای ایران در زمان حضور ترامپ در قدرت در فاصله میان سال های 2016 تا 2020 باشد. هرچند که شرایط سیاسی جهان نیز تغییرات قابل توجهی در قیاس با آن زمان داشته با این حال، آماده بودن کشورمان برای سناریوهای احتمالی آتی، یک نکته کاملا منطقی و درست است.