این چرخ‌ها تا حدود ۲۰۰ پوند بر اینچ مربع باد می‌شوند که شش برابر میزان درون تایر خودرو است. این فشار هوای بالاست که قدرت چرخ‌های هواپیماها را تامین می‌کند. البته مراحل ساخت تایر هواپیما شامل مواد محکمتری از لاستیک یک خودروی معمولی است، اما قدرت ترکیبات لاستیکی در درجه اول به جای اینکه در برابر ضربه در زمان فرود مقاومت کند، باعثتورم پرفشار می‌شود. چرخ‌های هواپیما معمولا بزرگ نیستند، برای مثال چرخ‌های بوئینگ ۷۳۷ دارای ۶۹ سانتی‌متر قطر و عرض ۲۰ سانتی‌متر است و بر روی یک رینگ ۳۸ سانتی‌متری قرار دارند. این اندازه بسیار کوچکتر از لاستیک یک تریلی بوده که قطر آن بیش از یک متر و عرض آن ۵۰ سانتیمتر است. اما چرخ هواپیما به دلیل کابل‌های نایلونی یا یک پلیمر مصنوعی به نام آرامید که در زیر آج جاسازی شده‌اند، بسیار قدرتمندتر است. طبق قوانین هوانوردی، چرخ‌های هواپیما باید بتواند تا چهار برابر فشار ارزیابی شده برای آن‌ها را حداقل تا سه ثانیه تحمل کنند و قوی‌ترین چرخ‌ها می‌توانند فرود با سرعت حداکثر ۴۶۳ کیلومتر را طاقت بیاورند. الگوی آج ساده که عمدتا برای جلوگیری از سر خوردن هواپیما طراحی شده و کابل‌های تقویت‌کننده که در زیر آن‌ها تعبیه شده‌اند، به تایرهای هواپیماهای مسافربری اجازه می‌دهند تا بتوانند با سرعت بالا روی سطح فرود آمده و روی باند کشیده شوند. این کشیده شدن، عامل دودی است که معمولا در زمان فرود برخی هواپیما دیده می‌شود. بیشتر حوادثپارگی لاستیک‌ها در زمان همین فرآیند فرود اولیه رخ می‌دهند که طی آن، چرخ‌ها کشیده شده و نمی‌چرخند. با این‌حال نیز، چرخ‌های هواپیما تا ۵۰۰ فرود قابل استفاده هستند و پس از آن تحت ترمیم و اصلاح قرار می‌گیرند که با این شیوه، تایر هواپیما تا هفت برابر عمر اولیه‌اش قابل استفاده خواهد بود. البته ترکیبدن چرخ هواپیما گاهی پیش می‌آید که اغلب دلیل آن، میزان کم باد است. اما هواپیماهای بزرگی مانند ایرباس A۳۸۰ معمولا بیش از ۲۰ تایر دارند که ثبات کافی را برای یک فرود ایمن بر روی باند فراهم می‌کنند.