به گزارش خبرگزاری موج، عزیزاله رمضانی در «نشست تخصصی معرفی نظریه شبکه انرژی خزر» که در موسسه پژوهش در مدیریت و برنامه ریزی انرژی برگزار شد، گفت: قبلا تصور این بود که ما یک کشور نفتخیز هستیم و اقتصادمان بر مبنای نفت است، اما با توجه به این که ۶٠ درصد منابع هیدروکربوری ایران گاز و ۴٠ درصد آن نفت است بنابراین آینده صنعت نفت وگاز ایران بیشتر متکی بر گاز خواهد بود. وی ادامه داد: براساس آمار، از نظر میزان ذخایر گاز ایران رتبه نخست را در اختیار داریم و طبق گزارش های موسسه بی پی طی سه سال گذشته، ذخایر گازی ایران در رتبه نخست و پس از آن روسیه و دیگر کشورها قرار دارند. مدیر امور بین الملل شرکت ملی گاز ایران با اشاره به مطالعات انجام شده برای صادرات گاز طبیعی ایران، ادامه داد: براساس این مطالعات گاز را می توان از سه طریق خط لوله، ال ان جی و تبدیل به برق، صادر کرد. رمضانی با بیان این که هر یک از راههای صادرات گاز مزایا و معایبی را در پی خواهد داشت، به صادرات از طریق خط لوله اشاره کرد و افزود: در کشور ما صادرات گاز از طریق خط لوله راحت تر است، ضمن این که ٣۴ هزار کیلومتر خط لوله فشار قوی در کشور داریم که ظرفیت صادرات حدود ٣٠ میلیارد مترمکعب گاز را در سال دارند. وی با بیان این که انتقال گاز از طریق خط لوله دارای محدودیتهای زیست محیطی است، ادامه داد: برای این که خطوط لوله‌های گاز را از مناطق مختلف عبور دهیم ناچار هستیم در بسیاری از جاها کوه را بشکافیم. مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی گاز ایران با اشاره به صادرات گاز از طریق ال ان جی، تصریح کرد: پیش از این پروژه‌ای در خصوص صادرات ال ان جی تعریف شده بود که به دلیل تحریمهای بین المللی با مشکلات فراوانی مواجه شد و اکنون ایران تلاش خود را به کار بسته است تا در این حوزه نیز ورود کند. رمضانی اظهارکرد: با توجه به این موارد، ایده تبدیل گاز به برق مطرح شد که به جهت اقتصاد پروژه از اهمیت برخوردار بود به این دلیل که فناوریهای انتقال برق، هزینه سرمایه گذاری، هزینه بهره برداری و عملیات را پایین آورده است. وی افزود: بنابراین اگر این موارد را در نظر بگیریم این ایده مطرح می شود که گاز را تبدیل به برق کنیم و برق را در شبکه ای به جریان بیندازیم، بنابراین در قالب نشستی در عشق آباد بحث شبکه انرژی را مطرح کردیم. رمضانی ادامه داد: بر این اساس، شبکه برقی با حضور کشورهایی مانند ایران، ترکمنستان، آذربایجان و یا کشورهای دیگر ایجاد می‌شود و کشورهایی که انرژی را تولید می‌کنند، برق را به این شبکه تزریق کرده وکشورهایی که نیاز دارند از این شبکه برداشت می کنند. مدیرامور بین الملل شرکت ملی گاز ایران افزود: آنچه در این میان در ذهن ماست این بوده که اگر بخواهیم این فرایند را در یک رینگ کوچک در نظر بگیریم کشورهایی که به تولید برق در این شبکه می‌پردازند ایران و ترکمنستان هستند، اما اگر در رینگ بزرگتر در نظر بگیریم قطر و روسیه هم می توانند در این پروژه مشارکت داشته باشند، زیرا ٧٠ درصد ذخایر گاز طبیعی جهان در اختیار چهار کشور ایران، روسیه،‌ ترکمنستان و قطر است. وی ادامه داد: اگر بخواهیم مشارکت ایران و ترکمنستان را در نظر بگیریم حداقل ١٠ کشور می توانند مشارکت داشته باشند و کشورهای دیگر را هم به این حلقه اضافه کنیم بیش از ٣٠ کشور می توانند در این بازار مشارکت داشته باشند. مدیر امور بین الملل شرکت ملی صادرات گاز ایران ادامه داد: در نشست عشق آباد این ایده مطرح شد و مورد استقبال قرار گرفت و اکنون شاهدیم که این ایده در حال گسترش است و امیدواریم به نتایج قابل قبول و اجرایی برسد. براساس «نظریه شبکه انرژی خزر» که برای نخستین عزیزاله رمضانی، مدیر امور بین الملل شرکت ملی گاز ایران در دسامبر ٢٠١۴ در عشق آباد ضرورت تعریف مکانیزمهای نوین همکاری انرژی در منطقه را مطرح کرد و پس از آن موضوع شبکه انرژی خزر برای تبدیل گاز منطقه به برق و صادرات برق ازطریق ایران از سوی کریس کوک مدیر شرکت پترواسکاتلند و محقق ارشد دانشگاه UCL مطرح شد. به دنبال امضای یادداشت تفاهم میان وزارت نیرو و برخی از کشورهای همسایه شمالی برای ایجاد کریدور انرژی شمال به جنوب، موسسه پژوهش در مدیریت و برنامه ریزی انرژی دانشگاه تهران با همکاری موسسه آموزشی و پژوهشی اتاق بازرگانی و شرکت پترواسکاتلند نشستی را تهران برگزار کرده و نظریه ایجاد این شبکه را با حضور کارشناسان حوزه انرژی بررسی کردند.