علیرضا معراجی روابط عمومی پتروشیمی ایلام طی یاداشتی نوشت: آغاز هر سال با ابتکار مقام معظم رهبری، با نامی مزین می گردد که در واقع برنامه ریزی، ریل گذاری و سرمشقی برای عوام و خواص جامعه است.

سالهاست که این سنت حسنه بر مدار تولید می چرخد که حاکی از یک دغدغه، هوشمندی و درایتی عمیق است. البته که تولید در فرهنگ جوامع مختلف از قدیم تا الان از اهمیتی خاص برخوردار است و گاهی مقدس.

تولید امنیت است، از امنیت اجتماعی گرفته تا اقتصادی، تا فرهنگ و اقتدار ملی و بین المللی، و ایجاد موانع در مسیر تولید، خطایی نابخشودنی است.

تولید باعث انباشت سرمایه و انباشت سرمایه باعث رفاه‌ و رفاه از شاخصه های اصلی امنیت در یک جامعه است.

در شعار سال ۱۴۰۱ به دنبال تولید، دانش بنیان ذکر گردیده، یعنی تغییر در نگرش و حمایت از استقرار نظام نوآوری که مستلزم تعریف و ایجاد زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری جدید است که با استفاده‌ از ظرفیت افراد متخصص میسر خواهد بود و در نهایت تولیدی ارزش آفرین است که منجر به اشتغال آفرینی شود.

اندیشمندان اجتماعی معتقدند: فرهنگ زیرساخت است و اقتصاد روساخت، پس بنابراین برای داشتن تولید و اقتصادی شکوفا باید روی فرهنگ و به روز کردن فرهنگ با توجه به اقتضای زمان‌ و مکان پرداخت‌:

فرهنگ کار و تولید

فرهنگ سخت کوشی 

فرهنگ انتقاد کردن

فرهنگ احترام به سرمایه و سرمایه گذار

پتروشیمی ها در سطح کشور طی چند سال اخیر نقشی بسزا در تأمین ارز و مایحتاج مملکت داشته اند و پتروشیمی ایلام نیز از این قاعده‌ مستثنی نبوده است.

 - ۲۵۰۰ نفر شاغل در حال حاضر بصورت مستقیم هر چند تعدادی بصورت روزمزد هستند که با احتساب شغل های غیر مستقیم و خانواده‌ های تحت تکلف می‌توان گفت پتروشیمی ایلام محل ارتزاق حدود ۱۲ هزار نفر می باشد و علاوه بر آن، تعداد خورودهای سنگین و سبک حدود ۲۰۰ دستگاه از حمل خوراک تا جابجایی نیروی انسانی‌ 

- ۵۰ میلیارد تومان مالیات و عملکرد حقوق و تکلیفی و به این مبلغ باید عوارض، مالیات بر ارزش افزوده و مسئولیت های اجتماعی نیز اضافه نمود.

-خریدهای روزمره ی میلیاردی از بازار منطقه 

-تولید و خرید لباس کارگران و کارمندان سالیانه چیزی حدود سه هزار دست، بطوری که تنها شرکت پیمانکاری محیط گستر چیزی حدود یک میلیارد و دویست و هفتاد میلیون تومان در سال ۱۴۰۰ در بازار ایلام و چوار معامله داشته است. 

-و دهها مورد دیگری که متاسفانه اطلاع رسانی آنها مغفول مانده است.

-میلیون ها نفر ساعت آموزش در سطح مهارت 

- تولید محصولات‌ جدید 

-آموزش نیروی انسانی‌ سایر مناطق و راه اندازی سایر پتروشیمی ها بدست نیروهای توانمند ایلامی 

-راه اندازی واحدهای داخلی بدون حضور خارجی ها

با وجود تأکید بالاترین مقام مملکت بر تولید و اهمیت تولید و ارزش افزوده ی بالا در صنعت، بویژه در پتروشیمی ها و اینکه بزرگترین صنعت استان ما که تأثیرات اقتصادی و اجتماعی  زیادی داشته و حتی در نهادینه کردن فرهنگ کار و حرفه آموزی اثربخش بوده، پتروشیمی می باشد، می طلبد با این صنعت کمی مهربان بود.

در استانی که صنعت در آن به کما رفته و اندک امیدی به تنفس مصنوعی و شوک الکترونیکی توسط دولت جدید مانده است، می طلبد عوام و خواص برای نجات این حالت احتضار کمک نمایند و نه به هر بهانه ای به حق و ناحق بر پیکر زخمی و نیمه جان آن بتازند.

نیمه پر لیوان را باید دید و هزاران نفری که در پتروشیمی شاغل هستند، نه ساعاتی دود که ذات صنعت است و گاهی هم علت آن، تعویض یا تعمیر یک قطعه آنهم در شرایط تحریم.

البته که پتروشیمی ها ملزم به رعایت استانداردها هستند.

لیکن تغییر نگرش در جامعه ی ما و در ذهن ما به مسیر صنعتی شدن و حتی پسا مدرنیسم لازم و ضروری است.

راه رهایی از مشکلات، بیکاری و آسیب های اجتماعی پهن کردن فرش قرمز برای سرمایه گذار است که سرمایه با ناز و کرشمه می آید و با یک اخم می رود.

پول هوشمنداست و دنبال جای امن می گردد.

دیگر گذشت زمانی که آدمها تحمل خشونت‌ های فیزیکی را داشته باشند.

نسل امروز ما و سرمایه گذار ما با یک پرخاشگری کلامی، یک پیامک و اخم فرار را بر قرار ترجیح می دهد.

حالا چه یک سرمایه گذار باشد، چه یک پیمانکار و چه یک تانکر سوخت رسان و این تهدید چه از زبان یک جوان بی تجربه‌ ی بیکار( که شاید قابل توجیه باشد) چه یک مسئول ارشد، چه یک نماینده و یا یک مسئول محلی و چه یک گروه، کانال و یا رسانه.

بدون شک دیپلماسی عمومی در سطح ملی و محلی هم می تواند در سطح موفقیت و عدم موفقیت یک جامعه خود را نشان بدهد‌. آنجایی که تعامل و عقلانیت را باید جایگزین تقابل و خشونت‌ کلامی و نوشتاری نمود.

امید است در سال ۱۴۰۱ منافع عمومی، سختکوشی و اندیشه ی توسعه بر منیت ها، خودخواهی، فردگرایی غلبه و فرهنگ کار، تلاش، تولید و بالندگی در استان ما بیش از پیش نهادینه شود.