به گزارش خبرگزاری موج ازخوزستان،ورود  گروهی از زنان به بعضی از حوزه های شغلی که دور از حد انتظار و توان آنان تصور می شود،  یکی از موضوعات مهم و قابل  بحث و بررسی است. بر اساس تحقیقات انجام شده در سال ۱۳۹۴ تعداد زنان شاغل در ایران به سه میلیون و ۱۴۵ هزار نفر رسیده است و طبق اعلام آمار یک آسیب شناس در سال ۱۳۹۳ سه در صد از زنان شاغل ایرانی دارای مشاغل سخت هستند،  مشاغلی که در اثر عوامل شیمیایی و فیزیکی و یا هر عامل محیطی غیر استاندارد که در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت های طبیعی ( جسمی و روحی)  در شخص ایجاد کند مانند رانندگی تاکسی،  اتوبوس و حتی کامیون. بعد از موارد بیان شده به معرفی مشاغلی از زنان اهوازی که شاید تا کنون از دید مسوولین و همشهریان مخفی مانده اند می پردازیم. زن دکه داری که در یکی از محله های اهواز با قرار گرفتن در محیطی باز، بدون سایبان و وسیله ای خنک کننده به سیگار فروشی مشغول است. زنان دوره گردی که از منطقه نهضت آباد تا امانیه و پست مرکزی با پای پیاده به فروش پوشاک، ادکلن و وسایل آشپزخانه مشغول هستند. زنانی که در خیابانهای قدیمی و معروف اهواز  بساط کرده و میوه،  سبزی، پارچه  و لباس می فروشند. زنان و دخترانی که در خیلی از مناطق به جوراب فروشی و لیف فروشی مشغول هستند وخیلی از زنان دیگر که به این صورت در حال امرار معاش هستند و همه به نوعی از حق و حقوق کار و شغل خود بی اطلاع اند. آیا این گروه از زنان که در مورد آنها سخن گفته شد در آمار محققین به عنوان شاغل قرار گرفته اند؟ این قشر از زنان می دانند که قانونی به عنوان سختی کار وجود دارد که شامل حال آنها خواهد شد؟ گرایش این طبقه از زنان شاغل به این حوزه های شغلی سخت و طاقت فرسا می تواند به دلایل مختلف مانند : بی سرپرست بودن،  بد سرپرست بودن،  کمک به سرپرست خانواده،  نبود فرصتهای شغلی مناسب و غیره باشد که قابل تقدیر و ستایش است. بنابراین باید کوشید این افراد را با آگاهی دادن های لازم با قوانین کار و بیمه آشنا کرد تا از صدمات بیشتر نسبت به آنان و خانواده هایشان جلوگیری شود. وقتی همین افراد با همین مشاغل دور از انتظار بتوانند در به حرکت در آوردن چرخه اقتصادی کمک به  چرخیدن،  چرخ اقتصاد خانواده کنند پس باید ساماندهی شده و دارای امنیت شغلی و سلامتی شوند که این مهم توسط مسوولان ادارات و سازمان ها ی مربوط و همچنین سازمان های مردم نهاد امکان پذیر است. با کمک همه ارگان های مربوطه چه آنان که با زنان در ارتباط مستقیم هستند مانند اداره کل امور بانوان و خانواده استانداری و فرمانداری ها و چه سازمان هایی که ارتباط غیر مستقیم دارند مانند شهرداری ها و بهزیستی ها می توان آگاهی سازی کرده و با نظارت درست و اصولی ،برنامه ریزی  و مصلحت اندیشی های لازم این زنان شاغل را سرو سامان داد تا بتوانند از قوانینی که شامل حالشان می شود نهایت استفاده را برده و از سختی ها  کم کنند . آرامش داشتن در زمان حال و نگران نبودن از آینده ایده آل هر انسانی است که با آموزش،  آگاهی و همکاری قابل دست یافتن است. یادداشت میهمان:سوزان بختیاری زاده