به گزارش خبرگزاری موج به نقل از دویچه ولو فارسی،در سال ۱۸۹۱ یک جرم‌شناس آرژانتینی به نام خووآن ووسه‌تیش (Juan Vucetich) شروع به جمع‌آوری اولین آرشیو اثر انگشت به شکل مدرن آن کرد. امروزه اثر انگشت یکی از متداول‌ترین روش‌های اثبات جرم در جهان است. در این عکس یک پلیس در حال افشاندن گرد بر روی قفل خانه‌ایست که مورد سرقت قرار گرفته است. با این روش می‌توان اثر انگشت را بر روی اشیا دید. خووآن ووسه‌تیش، جرم‌شناس آرژانتینی برای جمع‌آوری اثر انگشت از برچسب ‌استفاده می‌کرد. سپس آن‌ها را بر روی کاغذ می‌چسباند. در گذشته تطبیق اثر انگشت کار بسیار سختی بود. مامورین مجبور بودند اثر انگشت‌های یافت شده در صحنه جرم را با اثر انگشت تک‌تک مظنونان مقایسه کنند. امروزه کامپیوتر این مقایسه را انجام می‌دهد. گرفتن اثر انگشت از افراد تا چندی پیش با استفاده از جوهر بر روی انگشتان انجام می‌شد. اما حالا این کار با استفاده از اسکنر صورت می‌گیرد و داده‌ها بلافاصله به بانک‌های اطلاعاتی فرستاده و در آن‌جا به شکل داده‌های بیومتریک آرشیو می‌شوند. کامپیوتر می‌تواند تمام جزئیات و تغییرات در الگوی شیارهای اثر انگشت را تشخیص دهد. این جزئیات شامل چند شاخه شدن شیارها، محل قرارگیری مرکز آن‌ها و تمام نقاط موجود در یک اثر انگشت می‌شوند. اثر انگشت هر انسان منحصر به فرد است حتی در دوقلوهای همسان. در برخی از کشورها در جریان انتخابات، اثر انگشت رای‌دهندگان با اسکنر کنترل می‌شود. برگزارکنندگان می‌توانند از این طریق اطمینان حاصل کنند که رای‌دهندگان حق رای داشته و تنها یک بار رای می‌دهند. عکس بالا در نیجریه گرفته شده است. چه کسی وارد اروپا شده است؟ این سوال برای مامورانی که می‌بایست درباره ورود پناهجویان و مهاجران تصمیم بگیرند بسیار مهم است. در اتحادیه اروپا از هر پناهجو باید در اولین ایستگاهش در اروپا اثر انگشت گرفته شود. مسلما این امر تنها در صورت مجهز بودن ایستگاه‌های پلیس به دستگاه‌های لازم ممکن خواهد بود. بسیاری از گوشی‌های هوشمند مانند Touch-ID در دستگاه‌های آیفون امروزه به نرم‌افزارهایی مجهزند که می‌توانند اثر انگشت را شناسایی کنند. این گوشی‌ها تنها با اسکن کردن اثر انگشت صاحب دستگاه فعال می‌شوند. اگر فرد دیگری چنین دستگاهی را پیدا کند یا بدزدد هیچ راهی برای دسترسی به داده‌های شما نخواهد داشت. این صفحه نمایشگر یک خودپرداز در شهر داندی اسکاتلند است. مراجعه‌کنندگان می‌توانند با ارائه داده‌های بیومتریک (در این‌جا اثر انگشت) از حساب خود پول برداشت کنند. از سال ۲۰۰۵ میلادی تمام پاسپورت‌های آلمانی و پاسپورت‌های دیگر کشورهای پیشرفته به یک قطعه دیجیتالی مجهز شده که داده‌های بیومتریک صاحب پاسپورت در آن ضبط شده است. این قطعه "آراف‌آی‌دی" (radio-frequency controlled ID) نام دارد و یک سامانه بازشناسی با امواج رادیویی است. از جمله داده‌های ضبط شده بر روی RFID یک عکس بیومتریک از صاحب پاسپورت است. این نوع عکس همانند یک اثر انگشت منحصربه‌فرد است. نرم‌افزارهای شناسایی چهره نیز در سال‌های اخیر پیشرفت چشم‌گیری کرده‌اند. برخی از این نرم‌افزارها می‌توانند چهره افراد را در جمعیت و در فیلم‌های دوربین‌های مداربسته شناسایی کنند. بسیاری از سرویس‌های اینترنتی و علاقمندان به عکاسی نیز از این نرم‌افزارها برای دسته‌بندی عکس‌های خود استفاده می‌کنند. الک جفریز (Alec Jeffreys) دانشمند علم ژنتیک در دانشگاه لستر توانست در سال ۱۹۸۴ میلادی به طور تصادفی اثر انگشت ژنتیکی افراد را کشف کند. او الگوهایی را در بخش‌های مختلف DNA شناسایی کرد که از هر فرد به فرد دیگر متفاوتند. او این داده‌ها را به تصویری تبدیل کرد که بیشتر شبیه بارکد کالا در سوپرمارکت‌هاست. اداره فدرال پلیس جنایی آلمان (BKA) از سال ۱۹۹۸ شروع به جمع‌آوری اثر انگشت ژنتیکی افراد کرد. ماموران تا کنون توانسته‌اند با استفاده از این دانش ۱۸ هزار پرونده جنایی را حل کنند. البته این تنها مجرمان نیستند که مورد شناسایی قرار می‌گیرند. شناسایی درست می‌تواند جان افراد بی‌گناه را هم نجات دهد. کیرک بلادوورث (Kirk Bloodsworth) تقریبا ۹ سال از زندگی خود را پشت میله‌های زندان در انتظار اعدام گذراند. «پروژه بی‌گناهان» (Innocence Project) در آمریکا تا کنون بی‌گناهی بیش از ۱۰۰ نفر را با استفاده از اسناد ژنتیکی ثابت کرده است. اولین مورد استفاده گسترده از اثر انگشت ژنتیکی در پی کشتار سربرنیتسا صورت گرفت. تمام اجساد یافته شده در گورهای دسته‌جمعی مورد بررسی ژنتیکی قرار گرفتند. این اجساد سپس به خانواده‌ها تحویل داده شده و دوباره دفن شدند. در این عکس اما حسنوویچ (Ema Hasanovic) در کنار تابوت عموی خود به او ادای احترام می‌کند. بیش از ۶۰۰ نفر که اکثرشان مرد بودند، در پی کشتار سربرنیتسا مورد شناسایی قرار گرفتند. شاید تعجب کنید که حتی در داده‌های دیجیتال و صدا نیز اطلاعات بیومتریک وجود دارد. نرم‌افزارهای شناسایی صدا برای مثال می‌توانند صدای افرادی را که تلفنی مزاحم کسی می‌شوند، شناسایی کنند. صدای افراد هم مانند اثر انگشتشان یگانه است. فراموش نکنید که همه ما آثار زیادی از خود در اینترنت به جا می‌گذاریم که به‌وسیله‌آن‌ها به راحتی قابل شناسایی هستیم.