به گزارش خبرگزاری موج، بررسی دقیق سیاره زهره به دلیل دمای سطحی بسیار بالای آن در حدود ۷۳۵ کلوین(۴۶۲ درجه سلسیوس) و فشار جوی ۹۰ برابر زمین بسیار دشوار است. طولانی‌ترین زمانی که یک فضاپیما توانسته در سطح این سیاره دوام بیاورد، کاوشگر ونرا (Venera) ۱۲ روسیه در سال ۱۹۷۸ بود که پس از ۱۱۰ دقیقه از پا درآمد.

از سال ۱۹۸۴ تاکنون هیچ فرودگری در زهره فرود نیامده اما تراشه جدید ناسا می‌تواند این امر را تغییر دهد.

 فرودگرهای قبلی، دستگاه های الکترونیکی را در مخازن مقاوم به حرارت و فشار قرار می‌دادند که وزن زیادی را به فضاپیما می‌افزود.

محققان ناسا به رهبری فیل نودک، مهندس الکترونیک این سازمان اکنون مدارهای یکپارچه نیمه رسانای کاربید سیلیکون را طراحی کرده‌اند. این مدارها زمانی که در تجهیزات "محیط‌های سخت" گلن که شرایط سیاره زهره را شبیه‌سازی می‌کند، قرار داده شدند، توانستند تا ۵۲۱ ساعت دوام بیاورند که به گفته ناسا، ۱۰۰ برابر طولانی‌تر از همه ماموریت‌های سابق در این سیاره است.

گری هانتر، محقق ارشد این مطالعه اظهار کرد: این کار نه تنها امکان ماموریت‌های علمی جدید در سطح زهره و سایر اکتشافات سیاره‌ای را فراهم می‌کند، بلکه همچنین تاثیر چشمگیری در طیف گسترده‌ای از کاربردهای مرتبط زمینی مانند موتورهای هواپیماها به منظور ارتقای عملیات‌ها و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خواهد داشت.

این تحقیق در مجله AIP Advances منتشر شده است.