به گزارش خبرگزاری موج به نقل از فیزورگ، این مطالعه شواهد جدید و بی‌سابقه‌ای درباره تکامل حرارتی عمق زمین طی ۲.۵ میلیارد سال گذشته ارائه می‌دهد.

ابر دوران آرکئن(نخست زیست) که ۲.۵ تا چهار میلیارد سال قبل را پوشش می‌دهد، یکی از مرموزترین دوران تکامل کره خاکی است.

در طول این بازه زمانی، دمای جبه زمین(ناحیه سیلیکاتی موجود بین پوسته و بخش خارجی هسته) داغ‌تر از زمان کنونی بود و این امر به دلیل حرارت رادیواکتیو بالاتری بود که از واکاوی عناصری مانند پتاسیم، توریم و اورانیوم حاصل می‌شد.

زمین در طول این دوران داغ‌تر بود و این موضوع به فراوانی صخره‌ منحصر به‌فردی موسوم به komatiite نسبت داده می‌شود؛ این صخره‌ها اساسا نسخه‌های فوق داغ جریانات مواد مذاب هستند.

زمین پس از دوران آرکئن، تولید چنین صخره‌های فراوان و داغی را متوقف کرد چون جبه آن طی ۴.۵ میلیارد سال گذشته سرد شده و این موضوع به دلیل خنک‌شدن همرفتی و کاهش تولید حرارت رادیواکتیو توسط آن است.

با این حال دانشمندان به تازگی مجموعه‌ای از صخره‌های ۹۰ میلیون‌ساله ناحیهTortugal Suite  واقع در کاستاریکا را بررسی کردند؛ آن‌ها دریافتند این صخره‌ها دارای تراکمات منیزیم به همان اندازه تراکمات صخره‌های komatiites  در دوران آرکئن هستند؛ تیم علمی همچنین شواهدی مبنی بر دماهای جریان مذاب بی‌نهایت داغ را یافت.

مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهد تراکم منیزیم بازالت‌ها و komatiites  با دمای اولیه ذوب ارتباط دارد و هرچه دما بالاتر باشد، محتوای منیزیم بازالت بالاتر است.

دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند زمین احتمالا قادر به تولید مواد مذاب شبیه komatiite خواهد بود.

جزئیات این دستاورد علمی در Nature Geoscience  منتشر شد.