مداحی مهدی رسولی مخصوص اربعین

اربعین رسید و عشق تو توی دلا خیمه زده

حسین جان ببین که هر کسی با هر چی داشته اومده

ببین که مثل جناده، اومدم با خونواده

پا گذاشتم تو راهت

اسم تو با گریه بردم، هر چی که داشتم آوردم

به فدای نگاهت

میشه که دستامو بگیری

میشه اشکامو بپذیری

دکلمه میثم مطیعی مخصوص اربعین

یا سیدَ السّادات، آتیکَ بالحُبِّ  

(ای سید سادات، با عشق به سمت شما می‌آیم)

لو تتعبُ الاقدام، امشی على قلبی 

(اگر پاها خسته شوند، با قلبم می‌آیم)

سار الکلیمُ لأُنسِهِ فی جَذوة النارِ    

(کلیم به خاطر انسش در آتش عشق تو گرفتار شد)

و الیکَ یومَ الاربعینِ بأَضلُعی ساری

(در روز اربعین خود را برای رسیدن به شما روی زمین می‌کشم)

للدّارِ یشتاقُ الغریبُ و کربلا داری    

(غریب میل خانه خود دارد و کربلا خانه من است)

أمَلاً بجودِ المولى، ضَیْفاً فؤادی حلَّ    

(دل من با امید به کرم مولا، میهمانش شد)

مُسْتَعطیاً مسکیناً، وعلى هواکُم صلّى  

(مسکین است و به امید بخشش آمده و در هوای شما نماز گزارد)

(الغوثَ یابْنَ الزهراء)  

(به فریادم برس ای زاده زهرا س)

یا وارثَ الآیات، مَن لِلهُدى بابُ

(ای وارث آیات قرآن، چه کسی باب هدایت است؟)

عبدٌ على الاَعتاب، والدارُ أعتابُ    

(بنده‌ای در آستانه درب خانه هدایت ایستاده، که درون از درگاهش مشخص است)

نادى بِجاهِ کَفالةِ العباس أن ترضاه

(به عزت سرپرستی عباس ندا داد تا او را راضی کنی)

و دعا بفاطمةٍ ترى شُبّاکَکُم عیناه

(و با توسل به فاطمه س دعا کرد تا چشمانش ضریح شما را ببیند)

مِن بعدِها سِیّانِ اَن یَنعاک او تَنعاه  

(پس از آن دو حالت هست، یا به سوگت می‌نشیند، یا جان می‌دهد)

یا تُرجُمانَ الأسماءْ، یا ماءَ کُلِّ الاشیاء 

(ای ترجمه اسماء اعظم الهی، ای آب حیات هر زنده‌ای)

تَروی ظمایا الرُّوحِ، یا ظامِئاً فی الصحراء   

(ای تشنه صحرای کربلا، به تشنگان خود جان می‌بخشی)

(الغوثَ یابْنَ الزهراء)     

 (به فریادم برس ای زاده زهرا س)

فی الأربعینیَّه، نأتیک عُشاقا   

(در روز اربعین، عاشقانه به سوی تو می‌آئیم)

عهداً لکُم نَفدی، وِلداً و أَعناقا

(با شما عهد می‌بندیم که فرزندان و سرمان را فدای شما کنیم)

حُزناً نُواسی نِسوةً یومَ السِّبا تَمشی  

(اندوهگین، با زنانی که به اسارت رفتند همدردی می‌کنیم)

والرأسُ یَتلو فوقَها تسبیحةَ العرشِ 

 (و سر، بر بالای نیزه تسبیح عرش را می‌گوید)

و حسینُ مطروحٌ ثلاثاً دونَما نعشِ

(و پیکر حسین، سه روز بدون محملی بر زمین افتاده بود)

نبکی لحالِ رُقیَّه، فی قصرِ آل أُمیّه 

(بر حال رقیه در قصر آل امیه می‌گرییم)

تَشتاقُ وجهَ أبیها، تُلقَی علیه تَحِیَّه 

(که دلش برای دیدن روی پدرش تنگ شده است تا به او سلام کند)

(الغوثَ یابْنَ الزهراء)

(به فریادم برس ای زاده زهرا س)

الدَّربُ فی مَلقاک، وردٌ بأشواکِ

سبحان من سوّاک، عرشاً بشُبّاکِ

راه صواب، دیدار شماست، اما این راه، چون گلی پر از خار است

منزه است خدایی که شما را، چون عرشی با ضریح آفرید

ام یا تُراه ضریحُکم اضحى هو الاوطان

ضریح شما به وطن های تبدیل شده است

من عاملٍ للشام من یمنٍ الى ایران

از یک کارگر در شام گرفته تا یمن و ایران

فی کل ارضٍ کربلاءُ تحرِّرُ الانسان

در هر زمینی، کربلایی است که انسان را آزاد میکند

طوبى لأرض عراقِ، لِسخاءِ شعبٍ راقِ

بمَضافةٍ و جهادٍ و مکارمِ الاخلاقِ

گوارا باد بر سرزمین عراق و سخاوت مردمی بلندمرتبه

در میهمان نوازی و جهاد و مکارم اخلاق

لبیک یبن الزهراء لبیک یبن الزهراء

لبیک یابن الزهرا  لبیک یابن الزهرا

میثاق این دل با، خون شهیدان است

جان روشن از یادِ، پیر جماران است

از سر گذشتن، سرگذشت و سرنوشت ماست

دلداده ایم و بهر ما هر روز عاشوراست

ما راهمان از کربلا تا مسجد الأقصاست

ما انقلابی هستیم، مِهر ولایت با ماست

هیهاتَ منّا الذّله، شوق شهادت با ماست

(لبیک یا ثارالله)

مداحی سید رضا نریمانی مخصوص اربعین

میخوام کوله بارو ببندم بیام

حرم دیگه طاقت نذاشته برام

چشامو می‌بندم می‌بینم توی

یه جاده به اسم نجف کربلام

با یه نگاه تو میشه راهی بازم این دل

با پرچم سرخِ دخیلَک یا ابوفاضل

دارم بی‌اراده میام

میزنم به جاده میام

می‌شمارم ستون‌ها رو باز

با پای پیاده میام

اربابم اباعبدالله

بهشت دیگه رنگی نداره برا

اونی که پیاده میره کربلا

به راحتی اینجا در میره خستگی

با طعم یه چای توی موکبا

منزل به منزل توی الطاف تو میشم گم

هرجا میری میگن الا زُوّار هَلابیکُم

اشک شوق رو گونه ا‌م جاری

نبضم رو تو دستات داری

دل توی دلم نیست ارباب

مثل جابرِ انصاری

اربابم اباعبدالله

درسته زیارت داره مشکلات

ولی یادگاری میمونه برات

اگه کف پاهات پر از تاوله

باید بنویسیش توی خاطرات

باید برا ارباب، نه پا بلکه باید سر داد

مرغ دل و توی هوای کربلا پر داد

رؤیای دلا کربلا

فردوس خدا کربلا

راهی نیست دیگه تا دیدار

عرش فرشیا کربلا

اربابم اباعبدالله

سلامِ من؛ به حسین و به کربلای حسین

تمام عالمِ امکان؛ شود فدای حسین

حسین حسین… حسین حسین

خدا به پنجه ی مشکل گشای اصغر داد

تمام سلطنتِ خویش؛ در ازای حسین

بی همگان به سر شود؛ بی تو به سر نمیشود

داغِ تو دارد این دلم؛ جای دگر نمی شود

خدا بلند نمود است

آن لوایی که منقش است و به صاحب اللوای حسین

حسین پشت سر مادر است، در محشر

به هر که اهلِ بهشت است؛ در قفای حسین

سلامِ من؛ به حسین و به کربلای حسین

تمام عالمِ امکان؛ شود فدای حسین

مگر به کربلا؛ کفن به غیر بوریا نبود؟

مگر حسینِ تشنه لب، عزیر مصطفی نبود؟

بی همگان به سر شود؛ بی تو به سر نمیشود

داغِ تو دارد این دلم؛ جای دگر نمی شود

به رغم سکه اصحاب کهف معتبر است

هنوز در همه جا؛ سکه بلای حسین

سلامِ من؛ به حسین و به کربلای حسین

تمام عالمِ امکان؛ شود فدای حسین

مگر کسی که کشته شد؛ تنش برهنه می کنند؟

مگر که کهنه پیرهن، به پیکرش روا نبود