تو حسینی که همه خلق همه گرفتار تواند

انبیا تا به صف حشر عزادار تواند

نفس شیعه در غم تو ناله و آه

به ابی انت و امی یا ابا عبدالله

فکر تقصیر لب تشنه بریدند سرت

کاش می‌بود علی اکبر کنارت پسرت

رگ خونین تو را فاطمه میکرد نگاه

به ابی انت و امی یا اباعبدلله

اهل کوفه چقدر سنگدل و پست و بدند

طفل معصوم تو را بر سر نعش تو زدند

کعبه نی پیکر اطفال تو را کرد سیاه

به ابی انت و امی یا اباعبدلله

به خداوند قسم قلب تو را آزردند

حرم محترمت را به اسیری بردند

شمر و خولی و سنان شد همگان را همراه

به ابی انت و امی یا اباعبدلله