فیاض زاهد در ابتدای این برنامه که به موضوع بازخوانی نفوذ در تاریخ معاصر ایران اختصاص داشت، بیان کرد: من نفوذی که به عنوان یک حربه ای سیاسی، ایدولوژیک و گاهی هم کاسبی استفاده می شود را قبول ندارم.

وی اضافه کرد: البته در یک نقاطی در تاریخ ما مفهوم نفوذ در حوزه سیاست وجود داشته است. البته در عرصه فرهنگ کمتر به نفوذ اعتقاد دارم چرا که در این حوزه هر کس محصول بهتر و با کیفیت تری ارائه کند بیشتر موفق است.

در ادامه نیز بحث به انواع نفوذ کشیده شد که این تحلیلگر سیاسی درباره آن تصریح کرد: معتقدم نفوذ امنیتی نفوذ قوی تر است و حتی می تواند کارکرد سیاسی پیدا کند چرا که برای نفوذ نیازمند آن هستید که خود را به شکل آن نظام ارزشی در بیاورید که در آن کشور مستقر است.

مسعود رضایی دیگر مهمان این برنامه یادآور شد: برای اینکه مفهوم نفوذ را درک کنیم باید ببینیم اهداف کشورهایی که از آنها به عنوان نظام سلطه و امپریالیسم یاد می کنیم چیست. وقتی اهداف آنها را می بینیم یقین پیدا می کنیم که نفوذ برای آنها در حوزه های مختلف یک امر جدی است. لذا آنها سرمایه گذاری زیادی روی فرهنگ می کنند چرا که ساده ترین و بهترین راه نفوذ این است که شما کاری کنید که مردم آن کشور شما را از خودشان بدانند.

فیاض زاهد در پاسخ به سخنان مسعود رضایی پیرامون نفوذ فرهنگی اظهار داشت: در حوزه فرهنگ کیفیت حرف اول را می زند. شما اگر فیلم خوب بسازید دیده می شود، موسیقی خوب بسازید شنیده می شود و.... اما اگر فکر کنید که یک جریان پویا برنامه ریزی شده به فکر این است که در حوزه فرهنگ نفوذ کند، اشتباه است. چرا که مبنای جهان امروز اقتصاد است.بسیاری از کشورها را می بینیم که از لحاظ فرهنگی سنت های خود را حفظ کرده اند اما به پیشرفت هم رسیده اند.

این تحلیل گری مسائل سیاسی در تکمیل سخنانش گفت: فردی مانند ابن سینا کتاب ارسطو را ۴۰ بار خواند تا بفهمد چه گفته است؛ اما امروز اگر یک استاد دانشگاه کتاب مارکس را ۴۰ بار بخواند تکفیر می شود. یکی از دلایل درخشش جهان اسلام در قرن های پیشین این بود که با تمدن های دیگر تعامل و مواجه داشت.

رضایی نیز در واکنش به گفته های زاهد بیان کرد: اگر فقط فکر کنیم که کشورهای دیگر دنبال گسترش اقتصادی خود هستند اشتباه است. اگر این طور است چرا انگلیسی ها وقتی وارد هند شدند صنعت نساجی آن کشور را نابود کردند؟اگر ما بحث سلطه را بپذیریم باید قبول کنیم که برای سلطه نیاز به تشکیلات قوی در داخل کشورها هم هست.

زاهد نیز پاسخ داد: امروز نمی توان در جامعه جهانی دیوار کشید. دولت ها باید با هم داد و ستد کنند. همانطور که چین و آمریکا با هم داد و ستد می کنند.

مسعود رضایی نیز بیان کرد: کسی مخالف داد و ستد نیست. بلکه می گوییم داد و ستدی که منافع ما حفظ شود. مسئله ما این است که ما قرارداد دارسی امضا نکنیم؛ قرارداد ۱۳۱۲ را امضا نکنیم. و الا مخالف با داد و ستد نیستیم.