مهدی مطهرنیا در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی خبرگزاری موج، درباره اظهارات رییس جمهور آمریکا مبنی بر اینکه کاخ سفید آمادگی مذاکره با ایران را دارد، اظهار داشت: به باور من اساسا بحث از بازیابی راهکار بر اساس سخنان ترامپ یک بحث فاقد مشروعیت سیاسی در حوزه ادبیات علمی است. به این معنی که جناح های گوناگون سیاسی نباید بدون توجه به منافع و اهداف ملی در زمین طراحی شده بازی دیگران، بازی خود را شکل دهند.

وی با تاکید بر اینکه آنچه که باید اساس تصمیم گیری باشد، انجام رفتارها و کنش هایی است که در پرتو عقل و خرد سیاسی انجام آن رفتار و یا کنش به نفع منافع و اهداف ملی باشد، گفت: اینکه در انتظار باشیم اگر آمریکا ما را تهدید می کند، با زبان تهدید  و اگر ما را دعوت به مذاکره می کند با زبان مذاکره و یا نفی مذاکره و تهدید وارد عمل شویم، نمی تواند عملکرد قابل اتکایی برای رسیدن به اهداف و منافع ملی باشد. 

این استاد دانشگاه در پاسخ به پرسش خبرنگار موج مبنی بر اینکه در شرایط فعلی آیا پذیرش مذاکره با آمریکا می تواند منافع ملی ایران را تامین کند، تصریح کرد: پرسش اصلی این است که آیا انجام مذاکره با آمریکا و هر کشور دیگر برای حصول به منافع و اهداف ملی امری شایسته قلمداد می شود و یا خیر؛ و آیا در زمان فعلی انجام مذاکره با این مختصات موجود در بافت موقعیتی، به نفع ما بوده و یا ما نمی توانیم از آن انتفاعی مناسب و متناسب با جایگاه و توانمان داشته باشیم.

مطهرنیا افزود: اگر پاسخ این پرسش ها منفی است، باید محکم در این موضع خود ایستادگی کرده و تن به مذاکره ندهیم و اگر پاسخ مثبت است، باید حتی با وجود عدم تمایل رقیب برای انجام مذاکره، مختصات انجام مذاکره با طرف مقابل را فراهم آوریم.

وی بیان داشت: بنابراین این بحث که آیا انجام مذاکره با آمریکا بر اساس پیشنهاد ترامپ دارای چه وضعیت و جایگاهی است، به باور من اگر چه امری واقعی است، اما نمی تواند ملاک تصمیم سازی و تصمیم گیری باشد. ما باید در جامعه ملی خود جهت گیری های تعاملی و تقابلی خود را تنظیم کنیم و باید بپذیریم که مذاکره به عنوان یک ایده قابل اتکا و اطمینان در حوزه سیاست خارجی مطرح است و از قدیم الایام در ادبیات سیاسی جهان به عنوان شیوه ای کم هزینه برای رسیدن به منافع ملی و اهداف طراحی شده ملت ها کاربرد داشته است.

مذاکره به معنی سازش نیست

این تحلیلگر مسائل بین الملل افزود: مذاکره به معنی سازش و یا پذیرش طرف مقابل نیست. بلکه به معنی گفتگو با طرف مقابل برای رسیدن به یک نتیجه ملموس در یک امر معین با هزینه کمتر و گریز از رودرویی های تقابلی پرهزینه است.

مطهرنیا با تاکید بر اینکه در مذاکره اعلام مواضع صورت نمی پذیرد، گفت: در مذاکره میان دو دولت و دو قدرت، با توجه به منافع و توان موجود، در یک و یا چند موضوع مشخص سخن به میان می آید، تا در پرتو گفتگو و تکیه بر قدرت ملی، بتوانند بیشترین امتیاز ممکن را کسب کنند.

وی افزود: بنابراین نفس مذاکره اساسا یک امرخنثی است. اینکه آیا شما قدرت مذاکره و فن مذاکره و از طرف دیگر، پشتیبانی ها لازم را در برابر رقیب دارید، مهم است. همچنین بیش از آنکه صرف مذاکره دارای اهمیت باشد، این امر مهم است که شما تا چه اندازه احتمال دستیابی به امتیازات مطلوب را دارید و این موارد است که اهمیت مذاکره را تعیین می کند.

این عضو هیات علمی دانشگاه ادامه داد: لذا امروز که ما مدعی هستیم، قدرتمان نسبت به دیروز افزایش یافته و دارای ابزار نفوذ منطقه ای و نفوذ معنوی در نظام بین الملل هستیم، نباید از مذاکره با هیچ کشوری در دنیا به خود هراس راه دهیم و با اتکا بر این قدرت و توان ملی خود، باید سربلند و با اقتدار کامل برای انجام مذاکره و گرفتن امتیاز آمادگی داشته باشیم، مگر آنکه نسبت به توانایی خود دچار تردید باشیم.