پرند زاهدی در گفت‌وگو با سارا کنعانی خبرنگار خبرگزاری موج درباره جدیدترین فعالیت‌های خود گفت: این روزها منصوره میرفتاح در حال کار روی فیلمنامه‌ای‌ست که «سرزمین آلیا» نام دارد. طرح این فیلمنامه بر مبنای زنی نوشته شده که بعد از به دنیا آوردن سه پسر، در آرزوی داشتن یک دختر است و چهارمین فرزند خود را هم باردار است اما متوجه شده است که جنین او به بیماری سندرم داون مبتلاست و ماجرا وقتی دراماتیک‌تر می‌شود که بدانیم او یک پزشک متخصص است و همیشه زنان باردار را به خاطر عدم رعایت نکات لازم و به وجود آمدن جنین‌های ناسالم نکوهش کرده و حالا نوبت به خود او رسیده تا درباره زندگی یک بچه تصمیم بگیرد. به قولی، همیشه از آن سوی میز به موضوع نگاه می‌کرده و حالا برای اولین بار از این سوی میز به ماجرا می‌نگرد. یک مادرانه تازه برای سینمای ایراناین بانوی کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا بناست یک فیلم تلخ بسازد، توضیح داد: اصلا و ابدا اینطور نیست. مگر غیر از این است که هیچ اتفاقی بدون اجازه خدا رخ نمی‌دهد؟ وقتی یک نوزاد به خانواده‌ای داده می‌شود در حقیقت آنان پذیرای هدیه خداوند شده‌اند و مگر می‌توان هدیه‌ای به این زیبایی را پس داد؟ تفکری که بر فیلم حاکم است از جنس چنین جهان‌بینی و نگاهی است و قطعا چنین اثری نمی‌تواند گویای یک تلخی باشد. بزرگ‌ترین محل نگهداری مبتلایان به سندرم داون و مرکز حمایت از آنان در شهر یزد واقع است و من برای آشنایی بیشتر با موضوع فیلم جدیدم به این شهر سفرهایی داشته‌ام و می‌توانم بگویم تا حدی فهمیده‌ام این افرادی که در چشم ما بیمار هستند در حقیقت چه ارزش‌های وجودی نابی دارند، ضمن اینکه مادرم پزشک متخصص زنان و زایمان است و من همیشه شنونده خاطرات او ادرباره حس‌های عمیق مادری بوده‌ام و گذشته از همه این‌ها خود یک مادر هستم و می‌توانم بگویم «سرزمین آلیا» در واقع یک فیلم مادرانه تازه برای سینمای ایران است.از گرفتن مجوز برای فیلمنامه قبلی‌ام ناامید شدمپرند زاهدی درباره فیلمنامه مجوز نگرفته قبلی خود نیز اشاره‌هایی داشت و گفت: راستش را بخواهید از گرفتن مجوز برای فیلمنامه قبلی‌ام ناامید شده‌ام. در این بیست سالی که در این سینما مشغول به کار هستم پیش نیامده بود ببینم وزارت ارشاد تا این سخت گیری می‌کند و جالب است که موضوع آن فیلمنامه درباره دفاع مقدس بود. آقای لطیفی یکی از کسانی بود که به من گفت حساسیت‌ها روی این ژانر زیاد است و بهتر است فعلا قید ساخت آن فیلمنامه را بزنم و بنابراین با محبت ایشان، شروع کردیم به کار کردن روی فیلمنامه «سرزمین آلیا» که به خاطر خاص بودن شخصیت اصلی زن، احساس می‌کنم پروسه انتخاب بازیگر، طولانی بشود. این کارگردان همچنین گفت: فیلمنامه «سرزمین آلیا» وابستگی زیادی به فصل دارد و اگر در پاییز سال جاری کلید نخورد، ممکن است تولید آن تا پاییز سال بعد به تعویق بیفتد. عمده لوکیشن‌های این اثر در تهران خواهد بود اما بخش‌هایی ازفیلم در یزد و همچنین یک کشور خارجی جلوی دوربین خواهد رفت.از این دولت توقعِ شعورِ فرهنگىِ بیش از این بود زاهدی در بخش دیگری از گفت‌وگو با موج، درباره وقفه‌ای که فعالیت سینمایی او و دیگر همکارانش به وجود آمده، خاطرنشان کرد: به نظر من وزارت ارشاد بلاتکلیف‌ترین دوره خود را سپری می‌کند، یعنی نه راست است و نه چپ و از هر میانه روى‌ای هم پرهیز دارد! یک نگاه کاملاً محافظه کارانه و دست به عصاگون وجود دارد که در سایه آن انگار افراد از سایهء افکارِ یکدیگر هم ترس و واهمه دارند! گویا که مشکل، ژانر دفاع مقدسی فیلم من هم نیست. اگر نگاهی به فهرست اصلاحیه‌هاى فیلم‌هاى مجوز دارى که ساخته شده و آماده نمایش هستند بیاندازید متوجه بسیاری از مسائل خواهید شد. او اظهار داشت: همه تلخى ماجرا جایی اوج می‌گیرد که توجه‌مان به صفِ مدعیانِ فرهنگ در این دولت جلب می‌‌شود. مگر در دورهء سابق کسى توقعى داشت که بعد بخواهد دچار سرخوردگى شود؟ نه...اما از این دولت توقعِ شعورِ فرهنگىِ بیش از این بود. من واقعاً منتظر این جنس نگاه و مدیریت در وزارت ارشاد نبودم. نکته دیگری هم هست که می‌خواهم عنوان کنم. تاثیرِ تبلیغاتِ شبکه‌هاى جم روى فیلم‌هاى ایرانی را در نظر بگیرید.  آن آقایانِ به قولِ دوستان منافق، توانستند به سینماى ما و سینماگرانِ ما و به نوعى صنعتِ ورشکسته سینما در ایران خدمت کنند! و باعث و بانى رونقِ سالن‌هاى سینماى ما بشوند... حالا مدیرانِ ما شکایت هم می‌کنند و اعتراض هم دارند. مگر نه اینکه خارجی‌ها وظیفه‌ای را انجام داده‌اند که روی دوش خودمان بود و نه آنها؟!