نویدصالحی-پژوهشگرحوزه مدیریت شهری در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری موج قرار داد آورده است: چندسالی است که دیگر در مدیریت شهری حرف جدی زده نمی شود و درواقع هیچ کاری صورت نمی پذیرد؛ با روی کارآمدن جریان اصلاحات در مدیریت شهری، دریک دوره ی چهارساله، تاکنون تهران سه شهردار را تجربه کرده است؛ نخستین شهردارخیلی زود استعفا داد و بیماری را بهانه کرد؛ جایگزین او نیز نتوانست با شورای اصلاحات کارکند و خیلی زود از بهشت رانده شد تا نوبت به سومین نفر برسد که او نیز با هزار دشواری توانست پا در بهشت بگذارد! اما آنچه در فرایند سه سال حکمرانی جریان موسوم به اصلاحات در مدیریت شهری دیده شده، هیچ بوده است! از همان ابتدای راه، بهانه ی نو رسیدگان به مدیریت شهری، بدهی های شهرداری بود و در هر مرحله، شهردار و شورای شهر قبل پاسخ دادند. حواشی مثل قائم مقام شهردار سابق و دستگیری اش، بدهی ها، موضوع املاک موضوعاتی است که سه سال است در دستور کار مدیریت شهری قرارگرفته است و شهر و شهروندان و مدیریت شهری به دست فراموشی سپرده شده است.

حالا و در آستانه انتخابات ۱۴۰۰ هریک از چهره های فعال در این حوزه سخن و کلام و انتقادی بر زبان آورده، مورد هجمه ی سنگین قرارگرفته است؛ هفته گذشته مرتضی طلایی، عضو و نائب رئیس پیشین شورای اسلامی شهر تهران در گفتگویی با خبرگزاری آنا به مواردی اشاره کرد که مدیریت شهری بجای پاسخگویی، به جنگی رسانه ای رو آورد. از جمله مواردی که مرتضی طلایی بیان کرده و به مذاق حاکمان شهر تهران خوش نیامد، نقد او به عدم موضع گیری مدیریت شهری در تعریف های صورت گرفته در فضای مجازی ازسوی منافقین بود؛ ظاهرا صفحه توئیتری که به نام این جریان منفور به تعریف از شورا و شهرداری پرداخته، فیک بوده ولی هیچ کس از مدیریت شهری در برابر آن موضع نگرفت و ناراحت هم نشد؛ فراموش نکنیم که در چهار دهه گذشته، منافقین منفورترین نزد مردم بوده و هستند و این که مدیریت شهری این گونه بی خیال از کنارآن گذشته جای سوال دارد.

اما این همه ی ماجرا نیست؛ در طول پانزده روز گذشته، مرتضی طلایی بطور جدی به نقد وضعیت شهر و شهرداری پرداخته است وتاکنون نیز هیچ یک از اعضای شورا پاسخی نداده اند ولی سربازان رسانه ای شان جنگی تمام عیار را آغاز کردند تا شاید فرمانده ی همیشه خندان  را از میدان به در کنند.

درحالی که جهان گرفتار ویروس کرونا شده و تهران نیز یکی از بحرانی ترین شهرهای ایران است اما بدبختانه مدیریت شهری اگر نگوییم درخلاف جهت حفظ سلامت جامعه قدم برداشته اما نمی توان گفت که قدم خاصی برداشته است. بعنوان مثال حتی حاضر نشد تا از درآمد طرح ترافیک نیز برای حفظ سلامت جامعه بگذرد. این انفعال مورد نقد عضو پیشین شورای اسلامی شهر تهران قرار گرفت و پاسخی دریافت نشد.

آنچه مشخص است این که حملات اخیر به سردار طلایی و انشانویسی های برخی رسانه های حامی اصلاحات، نشان از هراس این جریان از حضور مرتضی طلایی در رسانه هاست، گویا این نقدها و پرسش ها منافع بسیاری را به خطر انداخته است. باید پرسید که چرا هیچ یک از اعضای شورای شهر تهران حاضر به پاسخگویی به سوالات سردار طلایی نیست و چرا این حجم از حمله به او صورت گرفته است؟

درسوی دیگر ماجرا سکوت معنادار برخی از رسانه های اصولگرا در دفاع از او بود! علی الظاهر حضور مرتضی طلایی در صحنه مدیریت شهری برای هر دو جناح خوشایند نیست!

سابقه وعملکرد دو دهه گذشته مرتضی طلایی در نیروی انتظامی و پس از آن در شورای اسلامی شهر تهران از او چهره ای مهربان، دقیق و بدون حاشیه را به نمایش گذاشته است؛ یقینا حضورش در انتخابات سال آتی با استقبال شهروندان روبرو خواهد شد و البته توانایی و پتانسیل اجتماعی او نیز نباید نادیده گرفته شود. اما تمام این سخنان پیش بینی است و هنوز نه خود طلایی و نه نزدیکان او سخنی درخصوص حضورش در انتخابات آتی نگفته اند.

این سطح از هراس و تلاش برای زمینگیر کردن یک حضور، نشان از ترس سیاسیون در هر دو جناح از حضور چهره ای عملگرا است. باید پذیرفت که جامعه دیگر به شعارهای جناحی و سیاسی توجهی نمی کند و براساس سوابق افراد واکنش نشان می دهد؛ شهروندان از وضعیت موجود مدیریت شهری خسته شده و در برابر جدال های سیاسی و حزبی به دنبال مطالبات به حق خود هستند؛ فرار از مسئولیت پذیری و مقصر نشان دادن مدیران قبلی راهکاری نیست که جامعه امروز را فریب دهد.