گاهی در عملکرد مسوولین با وجود تلاش هایی که برای سلامت ساختار اداری می کنند، به دلیل سوء استفاده دیگران و البته بی توجهی و چشم پوشی آنها لکه کثیفی مشاهده می شود. موضوع حقوق های نجومی و البته همان طور که قبلا به آن پرداختیم منش اشرافی گری و ریخت و پاش های دولتی در فضای بوروکراتیک کشور، از جمله این لکه های کثیفی است که مشاهده می شود. اما باور کنیم که این لکه های کثیف وجود دارد و ضرورتی بر پاس کاری بین قوا و این دولت و آن دولت نیست. بر این اساس در این شرایط توجه به گمانه های زیر حائز اهمیت است: ۱- اگر مسوولین برای فرار از این ننگ فرافکنی کرده و مثلا بگویند در سایر قوای سه گانه یا نهادهای دیگر هم چنین مساله ای است در این صورت نه تنها حل مشکل نکرده، بلکه تلاش می کنند زشتی را با گسترش آن عادی جلوه دهند. ۲- اگر گفته شود این حقوق های نجومی صرفا سوء استفاده برخی افراد بوده است، این نیز به آن معناست که نظام فاسد و جرم خیز، بوروکراسی اداری را تایید کرده و از این پس مجبور هستیم هر نوع لکه ننگ دیگر را توجیه کنیم. این در حالی است که رشوه، رانت اطلاعاتی، پرداخت ها و ریخت و پاش های اشراف گرایانه در این ساختار به وفور یافت می شود. ۳- تعاملات و قراردادهای مالی و تامین منابع در ساختار اقتصادی کشور که تاکنون هیچ گونه تطبیقی با اقتصاد مقاومتی نداشته، همواره معلول خودمحوری های ناپسندی بوده که برون داد آن فسادهای کرسنت، زنجانی و الزام به قراردادهای محرمانه بوده است. در این شرایط همکاران رسانه ای من بدون تعارف و جناح بندی باید عزم خود را در شفاف سازی اقتصادی جزم کنند تا هیچ پایگاه مالی و اقتصادی در کشور نتواند سوء استفاده کند و اگر یک مورد مانند حقوق های نجومی مشهود شود، نباید گمان برد که می توان از آن به راحتی گذشت کرد.