شایان شعبان، هنرمند نقاش جوانی که در اولین نمایشگاه تخصصی دودلینگ آرت در ایران که در گالری شروه برپاست، با یک اثر حضور دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار تجسمی موج درباره این نمایشگاه توضیح داد: دودلینگ آرت نوعی تمرین خط خطی کردن است که با پشتیبانی عقل و نه فقط شهود اتفاق می افتد. فرد ابتدا به هر طریقی که می تواند باید تمرکز کند و وقتی که آرام و متمرکز شد، همچنان که ایده ها و احساسات به ذهنش می آیند، صرفا آنها را به صورت خط خطی روی یک برگ کاغذ سفید تخلیه می کند. خط خطی کردن به دستان هنرمند اجازه می دهد تا تکانه های ذهنی او دنبال شود، بنابراین بهترین حالت آن هنگامی اتفاق می افتد که هنرمند بتواند به یک خلسه ملایم فرو رود و فارغ از ذهن هوشیار خود شود که در ادبیات، این کار را نوشتن اتوماتیک می نامند.

وی درباره تفاوت خط خطی کردن با نوشتن اتوماتیک گفت: نوشتن اتوماتیک، بیشتر گرایش به تمرکز روی کلمات متوالی دارد، اما در خط خطی کردن صرفاً ذهن ناهوشیار را به یک شیوه خیالی به کارگیریم و تصاویری را که از ناخودآگاه به سطح می آیند، ثبت کنیم. هنگامی که خط خطی به پایان رسید، برای مدتی کاغذ کنار گذاشته می شود و باید هنگامی که ذهن فارغ می شود، به آنچه کشیده شده است، نگاه شود چراکه به تدریج احساسات جدید یا ایده هایی نو از آن دریافت خواهد شد که حتی ممکن است ساختارهایی حقیقی در خط خطی ها نمود یابد که در این صورت احتمالا به طور ناخودآگاه راه حل مشکل را به صورت یک ساختار طراحی شده است. در این مرحله خط خطی ها به دودلینگ ارتقا پیدا میکنند.

شعبان خاطرنشان کرد: وقتی دودلینگ به عادت روزمره تبدیل شود و از فرآیند گنگ و سرگشتگی خارج شود، گویی فرد نیز از سرگشتگی رها شده و کمتر دچار حالات روحی نامعلوم می شود. کنترل بر روحیات و مدیریت بر روان شخصی، از ویژگی های انسان آگاه دوران جدید است. نکته بسیار مهم این است که در مرحله خط خطی، فرد تحت تاثیر ضمیر ناهوشیار است، اما در دوودلینگ فرد با تسلط بیشتر بر خویشتن خویش، از منبع لایزال ضمیر ناهوشیار به عنوان ماده خام بهره می گیرد.

وی در ادامه اظهار داشت: به عبارت روشن تر، تفاوت خط خطی با دوودلینگ، در این نکته است که در خط خطی فرد دچار امواج آزاد ذهنی می شود، اما در دوودلینگ قادر می شود امواج آزاد ذهنی را به کنترل خود درآورد. دوودلینگ راه حلی تصویری است که به هیچ تخصص و پیش زمینه آموزشی نیاز ندارد. دودلینگ آرت ما را توانا می کند که در درون فرم های اتفاقی، به ترکیب کردن، احساس کردن و تعمق کردن بپردازیم.

این هنرمند جوان گفت: اگر این امکان وجود داشت که بتوان سابقه دودلینگ را به موازات انسان ردیابی کرد، بی شک باید به خط خطی های انسان اولیه روی شن و ماسه یا خاک اندیشید که در گذر زمان ناپدید شده اند. یا دوودلینگ های بیشمار از میلیون ها انسان، کودک، پیر، جوان، شاد، غمگین، عاشق، منزوی، هنرمند، حسابدار، راننده و.... که اغلب بر تکه کاغذی نقش بسته و یا مچاله شده و به سطل انداخته می شود و به هر نحوی ازبین رفته است. اما چند دهه است که در غرب، روانشناسان خلاقیت این پدیده همه گیر را به عنوان منبع غنی احساسات بشری و راهی ارزان و ساده برای نقب زدن به درون ضمیر انسان مورد توجه قرار داده اند، به طوری که امروزه دوودلینگ را فرآوری کرده و از آن محصولات تصویری خلق میکنند.

وی درباره اثری که در گالری شروه در نمایشگاه دودلینگ به نمایش گذاشته، بیان داشت: اثر من از لحاظ متریال متفاوت تر از آثار این نمایشگاه است، چون در داخل پوسته تخم مرغ کار کرده ام. البته مجموعه ای متشکل از ۲۰۰ پوسته تخم مرغ را مصرف کردم و شهرها و پایتخت های جهان اسلام را در اوج دوران طلایی تمدن اسلامی به تصویر کشیدم، برای مثال اصفهان قرن ۱۰ هجری و یا سمرقند در قرن ۸ هجری و از این مجموعه تنها یک اثر را در این نمایشگاه شرکت دادم که اصفهان در قرن ۱۰ هجری در داخل پوسته تخم مرغ کشیده شده است.

این هنرمند جوان که برای خلق اثرش از پوسته تخم مرغ استفاده کرده است، در پایان در این باره گفت: این نقش ها در داخل پوسته های تخم مرغ و از ناخودآگاه من خلق شده اند و پوسته تخم مرغ سبب می شود این آثار دچار خوانش‌های متفاوت شوند. برای مثال چون هسته و محتوای تخم مرغ در درون آن قرار دارد، من نیز هسته و راه رهایی از مشکلات جهان صنعتی زده امروز را نقب زدن به گذشته طلایی مان می دانم.