به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج، در آستانه فرارسیدن شب یلدا و اولین روز فصل زمستان، در تهران دست کم ۲۱ نمایشگاه هنری در رشته های مختلف نقاشی، عکاسی، مجسمه سازی و هنرهای مفهومی افتتاح می شود. در ادامه به جزییات برخی از آنها اشاره می کنیم:

عر در نگارستان

نمایشگاه فردی آرمین امیریان با عنوان عر یک نمایشگاه انفرادی عکس (که به نظر می رسد با تکنیک  ترکیب و به نوعی کلاژ تصاویر اجرا شده اند) از 30 آذر تا 25 دى 1397 در کالری اعتماد نگارستان دایر می شود. در بیانیه این نمایشگاه متفاوت که 1 روز تا گشایش آن باقی مانده آمده است:

نه واژه‌ای را حمل می‌کنم و نه پشت تعاریف عمده و خاص و انواع نظریه‌ها پنهان می‌شوم.
در دستم آیینه‌ی شکسته‌ای‌ست که با رنج دل، هر آنچه در توان قاب دارد را، بازتاب می‌دهد.
عر: مکانیست برای شنیدن، نه بس دیدن...
بی هیچ وابسته و وصله و ترس...
محاصل گذری مختصرتر از آن که بتوان، حتی چند صبحی از این ملک هزاران ساله را به چشم دید.
اینجا: سخن از ایران به میان نمی‌آید... اینجا اصل سخن، ایران است.

گالری اعتماد - شعبه نگارستان در تهران، میدان بهارستان، خیابان دانشسرا، باغ نگارستان واقع شده است.

لثه در همکف محسن

در این هفته سید محمد مساوات که نامی آشنا برای تئاتر دوستان است و تا کنون 12 نمایش متفاوت را به روی صحنه برده و افتخارات زیادی را هم در این حوزه کسب کرده، پنجمین نمایشگاه انفرادی نقاشی خود را در گالری محسن‌ همکف و منفی یک با عنوان لثه افتتاح می کند.

در بیانیه این نمایشگاه آمده است:
لثه گوشت بیخ دندان است وحائل میان دو چیز یعنی همان دندان. گاهی می‌شود چیزی حائل، حجاب یا حتی مانع شود برای دیگر چیزها، مثل فرم برای مفهوم و مقصد برای مسیر. محمد مساوات وقتی می‌نویسد به لذت نوشتن می‌اندیشد پیش از آن‌که مفهوم یک به یک کلمات بر لذت نفسِ نگاشتن پیروز شود. نیز نقاشی برای او یک لحن است پیش از آن‌که شیوه‌ی بیان باشد. لثه عنوان تازه‌ترین نمایشگاه نقاشی محمد مساوات است که در آن نگاره‌ها در تصادفی از اسطوره‌گرایی تا کودکانگی و واقع‌گرایی تا انتزاع‌گرایی‌اند.

او هنرمندی بدیهه‌گو و پرسه‌زنی خرده‌بین در متریال و مدیوم است که گاه خال روایتگری را در تئاتر می‌یابد و گاهی دیگر در نقاشی. مساوات که پیش‌تر چند نمایشگاه نقاشی برگزار کرده و چندین نمایش را بر روی صحنه آورده است برایش اما نقاشی، کنشی نقاشانه و نمایش، عملی اجراگرانه است و هریک پایبند به مدیوم خود.

وجود مولفه‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای و چاپ سنگی و شخصیت‌های کهن هم‌پای جزییات مدرن و کلمه‌هایی که گوشه و کنار بر نگاره‌های مساوات در مجموعه‌ لثه نشسته‌اند مثل مسافرانی از داستان اسطوره‌ها و روایات فارسی‌ می‌مانند که به نگاه نگارنده پیوند خورده‌ باشند. اندیشیدن در باب اوضاع و احوال شخصیت‌های خیالی و جست‌و‌جو میان رنگ و طرح و تجربه‌ورزی در نحوه‌ی رنگ‌گذاری‌ از ویژگی‌های نقاشی‌ مساوات است که گاها می‌تواند حتی یادآور پیش‌نویسی تهیه‌شده پیش از یک طرح کلی باشد. مساوات داستان‌هایی امروزین را با کهن‌قالب‌هایی روایت می‌کند که در برخی او را ملهم از سبک و سیاق اساتیدش می‌بینیم و گاهی زاده‌شده از ممارست در حین تجربه‌ورزی: تصادف.

گفتنی است که سید محمد مساوات دارای مدرک دیپلم گرافیک، کارشناسی نقاشی و کارشناسی ارشد نا تمام کارگردانی تئاتر است.

این گالری در نشانی تهران، ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک۴۲ واقع شده است.

لحظه های ناب در گالری ایریک

پگاه نصرالهی به گردآوری و هنرگردانی نمایشگاه گروهی عکس 27 هنرمند زن و مرد با عنوان لحظه های ناب اقدام کرده است. این نمایشگاه یک روز دیگر افتتاح می شود و تا 5 دی ادامه خواهد داشت.
این نمایشگاه عکس در گالری ایریک به نشانی تهران، اتوبان ستاری بلوار فردوس شرق، نبش وفا آذر، مجتمع ایریک سنتر جنوبی، طبقه۳، واحد۱۰۲ دایر خواهد شد.

پوستی از آن خود در سیحون

گالری قدیمی و پر سابقه سیحون این هفته آثار حجمی سورئال مریم کوهستانی را به نمایش خواهد گذاشت. این نمایشگاه مجسمه با عنوان پوستی از آن خود از جمعه ۳۰ آذر ۱۳۹۷ تا چهارشنبه ۱۲ دی ۱۳۹۷ دایر خواهد بود.
مریم کوهستانی در استیتمنت نمایشگاه خود آورده است:
دغدغه من برای درک و کشف جهان خودم، برای کشف خودم همیشگی است. هر بار به شکل تازهای و به دستیافت تازهای میرسم و دوباره از آن دور میشوم.. تنم خانه من است. این منی که میگوید این خانه خانهی من است در خانهی خودم هستم، این فکرِ بودن در خانهی خودم آرامم میکند، این خانه از هیاهوی جهان بیرون نجاتم میدهد، این خانه مثل رحم مادر مرا در برمیگیرد، این پناهم میدهد، این من که می گوید این خانه از هیاهوی جهان بیرون نجاتم میدهد، صاحب این خانهای هستم که بیسند و محضر و دفتر، از آن من است، این تنم خانهی من است، این آخرین پناه من است، من در خانهی خودم هستم، من در خانهام، خودم هستم، من خودم هستم، اما در کجای این خانه، تا کجای این خانه، من خودم هستم؟ این من، این خود، این هر چه که اسمش باشد و نباشد، این اسمی داشته باشد یا نداشته باشد، این هر چه که هست و نیست، این حد و مرزش تا کجاست؟ این تا کجا من خودم هستم؟ این تا کجا خودم هستم؟ این تا دستهام؟ این که ستون خانه ام باشد وجداشان کنم و همچنان خودم باشم و جفت دستهام، این تا پاهام که جدا شوند و همچنان خودم میمانم و این پاهام که مثل طفلی که هراس گم شدن بیتابش میکند و پای مادرش را بغل گرفته آرام می گیرد، تا پاهام که نشسته بر هیچ، کنج خانهی خودم هستم، تا موهای سرم که سقف پوشالی خانهام، این که بند نافم پچیده در سرم، بر گلویم، این که مثل نیلبک به لب و دهان بگیرم و مادرانهترین نوای موسیقی خودم باشم ؟ این تا کجای تن و بدنم، این من خودم هستم؟ این که میتوانم از نردبان بدنم بالا بروم و سُر بخورم تا زیر پای دامنم، این و اینها هر چه که هست من چیزی جز این تن و بدن هستم و نیستم، این من نیستم، این من خودم نیستم و همین منی که می تواند نیست باشد و نباشد و همچنان با ضمیر اول شخص بگوید: این من نیستم، این من خودم نیستم، این چیست؟ این چیزی جز یک خالی بیپایان، این چیزی جز خانهای لخت و خالیست که صدای خودم، تنهاترین صدای موجود در خانهام در آن میپیچد: کسی خانه هست؟

میراث فلز و نه زن نه جنگ در گالری شیرین II

گالری شیرین II میزبان در روزهای آینده دو نمایشگاه است. نمایشگاه میراث فلز یک نمایشگاه نقاشی انفرادی است که از فردا به مدت دو هفته دایر است و در بیانیه آن آمده است:
محمد‌‌‌‌‌ مدیر زاده متولد سال ۱۳۴۶ خورشیدی، هنرمندی است که از دوره‌ی کودکی شیفته‌ی مداد و قلم مو و رنگ شد و استعداد هنریش در دوره‌ی دبستان مورد توجه مربیانش قرار گرفت. بعدها در دوره‌ی نوجوانی به شکل کمی جدی تر به نقاشی آبرنگ پرداخت و در نهایت از حوالی سال ۱۳۷۰ نقاشی حرفه ای را آغاز کرد.
 او دانش آموخته‌ی رشته‌ی پژوهش هنر در مقطع کارشناسی ارشد است و چندین نمایشگاه نقاشی در ایران و چند کشور اروپایی و آمریکای شمالی را در کارنامه‌ی هنری خود دارد. او سال ها است که در موازات تحصیل و نقاشی با مدیوم اکریلیک و آبرنگ، فعالیت گسترده‌ای در عرصه‌ی آموزش هنر نیز داشته است.
نقاشی های محمد مدیرزاده، فارغ از کلیشه و شعار، گزارشی است از دغدغه‌ها و رنج های او که برآمده از شرایط اجتماعی جهان امروز است. به طور عمده، تصاویر ذهنی او زوال اخلاق، تخریب طبیعت و تاثیرات اقلیمی آن، جنگ های تحمیلی مکرر در جهان و قربانی شدن کودکان در کشاکش هرج و مرج ها و بی رحمی نسبت به جانوران را یادآوری می کند. او اسارت خود خواسته ی انسان معاصر را بخشی از تبعات استیلای فزاینده‌ی فن آوری بر زندگی او و زیاده خواهی قدرت ها می داند...
به لحاظ فرم و ساختار، جهان تصویری او را بستری انتزاعی با فرم هایی بیانگر از خطوط سلولی شکل، بافت ها، رنگ های استعاری و انواع نشانه های بسیار شخصی، اغلب از نوع نمایه ها، شکل می دهد.
 به بیان آیدین آغداشلو (در مهر ۱۳۸۷): «نقاشی های محمد مدیرزاده نمونه‌ی موفق مهارت و تسلطی هستند که در کنار اجرای فنی قابل توجه و استادانه، مرز باریک میان نقاشی انتزاعی و واقع گرا را نشانه می زنند و در نهایت، به مجموعه ای لطیف و همگون از این تعامل و هم نشینی دست پیدا می کنند».

نه زن نه جنگ عجمی

دومین نمایشگاهی که از فردا در گالری شیرین II افتتاح می شود به هنرمندی نام آشنا و پیشکسوت تعلق دارد. آنطور که از بیانیه حمید عجمی درباره نمایشگاه طرح های مفهومی اش بر می آید این هنرمند نگاهی انتقادی به مسائل روز را در آثار اخیرش در پی شگرفته است.

این هنرمند در بیانیه نمایشگاهش آورده است:

من مخالفم !

مخالف بخشی از درونم که سخت با نیک بینی و نیک خویی من سرِ ستیز دارد . درین سالها که دنیا را به بهره نشسته ام ، جز جاه و قدرت و مقام ، بقیهء صفات بشری را قابل انفکاک از گسترهء نفس انسانی یافته ام.   نیک هویداست که جاه و مقام از فرزندان خلف قدرت اند و قدرت جز دم کردهء ابلیس نیست، پردهء آن وقتی دریده می شود که فرشتهء مرگ ندا سر داده ، انسان را فراخواند.

لوح هستی یک قلم از نقشِ قدرت عاری است
آمد ورفتِ نفس مشقِ خطِ بیکاری است

از ره غفلت ، عدم را ، هستی اندیشیده ایم
شبهه تقریریم و استفهامِ ما انکار ی است

ذرّه ایم امّا به چشم خود گران افتاده ایم
اندکی هم چون به عرض آمد ، همان بسیاری است

اغلب ، قدرت پذیری ها و مقام پروری ها با محبّت و عنایت و خدمت و تکلیف آغاز و رفته رفته به مصلحت و مکرمت و جنابت و جنایت ختم می شوند.
یکی از تراوشات شایع ابلیس درون ، ایجاد حسّ کامل العیاری و جامع دانستن خود است ! تا آنجا که تو خویش را به حق حاکم می پسندی و چنین می اندیشی که جز تو ، هر که هست باید که محکوم باشد ! اینجا جای مهمی در رهگذار سیر تاریخی هر انسان است و درست در همین جا نطفهء فرزند جنگ بسته می شود. نه جنگ با شرّ، که جنگ با هر آنچه از نظر من شرّ است !
درین هنگام آرمانها به تیغ مصلحت و ایمان به تیغی از درون خویش و عقل به تیغ وهم ذبح می شوند.
افراط در طلبِ جاه ، تمایلی شهوت پرستانه به قدرت است و تا انسانیتِ انسان را مضمحل نکند از پای ننشیند. خدایِ خویش را ، نه ، که خدای حقیقی را ناظر دانستن و در آغوشِ تلخیِ حقیقت زیستن و پناه بردن به عقل جمهور عقلا شاید که راهی باشد برای رهایی از چنگال پر حنای قدرت !
هر انسانی محترم است به وجودش ، همان وجودی که برای خالق اش محترم بوده و هست. نه جنگ در پناه قدرت مرضیّ درگاه حقیقت است و نه دفاعِ تنها زیبنده بر قامت کرّمنای انسانی ست ! که این هر دو بیشتر همان خواستگاه ابلیس است تا بدان ، مدعای خویش اثبات کند ! تنها ، جنگِ بدون حمایتِ قدرت و قدرت طلبان ، قریبِ صدق است که جنگاور و سلحشور آن جز مظلوم نیست.
نه زن و نه جنگ ، فارغ از رئالیسم محسوس و ثابت ، مفهومی در شاکلهء سمبولیزم راز آلود را دنبال میکند تا هر ناظری متناسب با اندوخته ها و تجارب اش بر آن بنگرد ! زن ، نه زن است و جنگ ، نه جنگ ، بلکه مفاهیمِ آن ریشه در صفاتی دارند که ناظر بر آن طریق ، به آنها می نگرد.
قدرت برای قدرت جز استیلا و سلطه نیست ، تسلّطی برای منافع و منفعتی برای لذتی بیش از قابلیت ، بدین سیاق ، قدرت همه چیز را وسیله می داند ، می بیند و می نمایاند !
این آثار به زبانی جهانی عرضه گردیده و بدون ابراز هویتی خاص ، شامل همهء ملتهاست ! جهان اول تا جهان چهارم ! زبان ، زبان شیرین غرب است اما دغدغهء نهفته در آن ریشه در سنت و هویت ایرانی دارد.
حضورتان را پاس میدارم و از وقتی که صرف می نمایید کمال امتنان را دارم.
با یاد جوانانی که از جان خود گذشتند « بل احیاء عند ربهم یرزقون » تا ما ببینیم آنچه را که نباید و نبینیم آنچه را که باید !  

ارادتمند آستان
فقیر عدمی
حمید عجمی

این گالری در نشانی تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان سنایی، کوچه ی سیزدهم، پلاک5 واقع شده است.

هفته پایانی یک نمایشگاه

نگارخانه هور که با مدیریت یعقوب امدادیان اداره می شود جمعه این هفته هم میزبان آثار فیگوراتیو محمد فاسونکی است. این نمایشگاه که از 16 افتتاح شده تا 7 دی در نشانی تهران، خیابان مطهری خیابان میرزای شیرازی شمالی، کوچه نعیمی، پلاک ۱۲ دایر است.