طهماسب صلح جو منتقد پیشکسوت سینما و تلویزیون، در پاسخ به این سوال خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری موج مبنی بر این که آیا نمایش ورود یک فرد بدون مجوز قانونی به داخل حریم های خصوصی زندگی و شغلی افراد برای یافتن ادله بی گناهی یک متهم یا جمع آوری هر اطلاعات دیگری مانند آنچه که در سریال بوی باران توسط کاراکتر میترا با بازی نرگس محمدی انجام می شود، مجاز است یا خیر، گفت: در این مورد باید گفت که دنیای نمایش دنیای دیگری است و دنیای واقعی نیست؛ بلکه نمایش واقعیت و جهان نمایش است. این است که در این دنیای نمایش هر کاری صورت می گیرد و اگر بنا باشد که کاری از نظر حقوقی و قانونی منعی داشته باشد باید در همان دنیای نمایش ممنوعیتش مشخص و محکوم شود و نه بیرون از آن.

وی افزود: یکی از اشکالاتی که در نقد فیلم ها و سریال ها وجود دارد این است که همه چیز را با دنیای واقعی می سنجند در حالی که دنیای نمایش فرق می کند. این در همه ژانرها مصداق دارد و حتی اگر اثری با سبک رئال تولید شده باشد در دنیای نمایش هنرمند، یک جهانی را می سازد که قطعا از دنیای واقعی الهام می گیرد ولی عین واقعیت نیست.

این منتقد و مدرس سینما افزود: دنیای هنر به هیچ وجه متعهد به دنیای واقعیت نیست بلکه هنرمند برای بیان احساسات خودش نسبت به واقعیت ها این جهان می سازد. قطعا اگر کاری که شخصیت های دنیای درام از نظر اخلاقی شنیع و بد باشند در همان دنیای نمایش به مجازات می رسند. مثال واضح آن اتفاقی است که در خیلی از فیلم ها دیده می شود و آن هم این است که در دنیای واقعی بسیاری از افراد جنایت کار توسط پلیس شناسایی و دستگیر نمی شوند اما در دنیای هنر چنین افرادی مجازات می شوند و بلایی بر سرش می آید.

صلح جو ادامه داد: پس در دنیای واقعی و خارج از درام نباید این مسائل برای هنرمند ایجاد مساله کند، چرا که یک شخصیت داستان اگر خلافی انجام می دهد همان جا نتیجه آن را می بیند ولی اگر این کار خطایی که می کند آن قدر نیست که او را به صلابه بکشند، به دنیای درام و نتیجه گیری آن بر می گردد.

وی در پاسخ به این سوال که عده ای می گویند نمایش چنین رفتاری در رسانه فراگیری مانند تلویزیون منتج به بدآموزی می شود و بنابراین بر نمایش آنها نقد دارند گفت: این حرفها درست و به جا نیست چرا که همان تماشاگر عام هم می داند که این «فیلم» است. حتما شنیده اید که یکی از تکه کلام های عامه مردم این است که مارا فیلم کردی؟ این به این معنی است که آنها این موضوعات را جدی نمی گیرند و فاصله بین جان واقعیت و نمایش را به خوبی درک می کنند.