به گزارش خبرنگار رادیو تلویزیون خبرگزاری موج علیرضا آرا بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر که با بازی در نقشی نسبتا متفاوت از آنچه تاکنون از او در تلویزیون دیده شده بود در ایام نوروز و با سریال «دوپینگ» مهمان خانه های مردم بود. با توجه به تفاوت ژانری این سریال و نقش متفاوت این بازیگر، گفتگویی تفصیلی با او داشته ایم که در بخش اول این گفت‌وگو در مورد نحوه پیوستنش به این مجموعه تلویزیونی و اهمیت تولید ژانر فانتزی در سینما و تلویزیون سخن گفت و در بخش دوم به ویژگی های بازیگری شبنم مقدمی یکی از چهره های شاخص این سریال و آثار سینمایی و تلویزیونی این روزها از منظر یک همکار و نه همسر پرداخت. در ادامه به دلیل کاهش قسمت های سریال دوپینگ و رقابتش با سریال پایتخت پرداخته است که در ادامه می خوانید.

امکان رج زدن نداشتیم 

علت واقعی کوتاه شدن دوپینگ چه بود؟

این سریال قرار بود که سی قسمت باشد و با توجه به بازخوردهایی که گرفتیم درصد مخاطب بد نبود و سازمان هم اتفاقا از ساخته شدن قسمت های بیشتر استقبال می کرد و اصلا قصد کوتاه کردن دوپینگ را نداشتیم.

ما برای اینکه بتوانیم قسمت های اولیه دوپینگ را زودتر آماده کنیم تا با توجه به مناسبتی بودنش به موقع به پخش برسد، به ناچار کمی از رج زدن پرهیز کردیم و با حوصله شروع به فیلم‌برداری کار کردیم. قسمت های اول را به خوبی گرفتیم اما قسمت های بعدی کمی ناقص ماند. ناگهان از اوایل اسفندماه با پدیده کرونا و به تبع آن وضعیت قرنطینه و فاصله گذاری ها مواجه شدیم. به تدریج تیم پزشکی به گروه اضافه شد و پزشکان سر صحنه حضور یافتند، هر روز تک تک ما را معاینه می کردند. یک نفر مسئول انجام امور بهداشتی شد، دستکش و ماسک داده می شد و مرتب همه چیز ضد عفونی می شد.

به تدریج اوضاع وخیم‌تر شد و ترس بیشتر حاکم شد، تعطیلی ها زیادتر شد و کم کم قرنطینه حاکم شد. زمانی که ما باید سراغ قسمت های نیمه دوم سریال می رفتیم با تعطیلی مواجه شدیم. چند روز مانده به عید مجبور شدیم که کار را تعطیل کنیم. فکر می کنم که سیزده چهارده قسمت آماده داشتیم که حتی همان هم در حد تک سکانس کسر داشت.

با توجه به این که در عید نوروز سریال به نسبت خودش بازخورد خوبی داشت، کل گروه به بررسی و تصمیم گیری در مورد نحوه ادامه کار پرداختیم. دیدیم به هیچ وجه امکان تکمیل کردن سی قسمت وجود ندارد چرا که ادامه کار با ریسک بالایی همراه بود و اگر یکی از بازیگران یا عوامل پشت صحنه از میان چهل پنجاه نفر گروه مبتلا می شد بیماری به بقیه هم سرایت می کرد و اصلا قابل قبول نبود.

به تدریج حتی برای تهیه غذا هم با مشکل روبرو بودیم

از همه اینها گذشته با مشکل بزرگتری روبرو بودیم و آن اینکه به هرحال برای تولید یک سریال به تهیه لوازم، تجهیزات، خوراک و لوکیشن نیاز است که تقریبا دیگر امکان پذیر نبود. ما تعدادی لوکیشن نیاز داشتیم که در اختیارمان گذاشته نمی شد و به دلیل ترس از شیوع کرونا کسی قبول نمی کرد که ده ها نفر به آن لوکیشن بروند. حتی تامین سرویس ها و پذیرایی گروه با مشکل روبرو شده بود.

پس مجبور شدیم تصمیم بگیریم با اعمال یک سری تغییرات در زمانی محدودتر، این ریسک را بپذیریم و سرکار حاضر شده و تلاش کردیم کار را با قسمت های کمتر به پایان برسانیم.

قطعا در این میان بیش از هرکسی به کارگردان و تهیه کننده فشار وارد شد. به هر حال وقتی تهیه کننده‌ای تعهدی نسبت به کاری داده هر تغییری فشار مضاعفی را بر او وارد می کند. 

خوشبختانه گروه تولید و تهیه کنندگی ما در این کار بی نظیر بود. یعنی اگر در این شرایط بد، گروه تهیه و تولیدمان هم ناکارامد بود اصلا امکان ادامه کار وجود نداشت. خدا را شکر بدون اینکه برای کسی اتفاقی بیفتد، به رغم شرایط سخت کار به اتمام رسید.

اگر می گویم شرایط سخت بود، شاید عده ای بگویند که این شرایط سخت برای همه هست ولی وقتی ما چهل پنجاه نفر سر صحنه حاضر می شویم دیگر امکان استفاده از ماسک و دستکش و یا حتی رعایت فاصله اجتماعی برایمان وجود ندارد. روز آخری که بعد از عید مشغول کار بودیم در لوکیشنی حضور داشتیم که در آنجا مردم بسیار سرد با ما برخورد می کردند و نسبت به فعالیت‌مان اعتراض داشتند.

آنها معترض بودند اما خب ما هم به دلیل تعهدی که نسبت به پروژه داشتیم و انتظار مخاطبانی که در قرنطینه سریال ما را دنبال می کردند مجبور به ادامه کار بودیم. وگرنه همه دلمان میخواست در خانه بمانیم و خودمان و خانواده هایمان سلامت باشیم.

همه این موارد باعث شد که کار را با شرایط ویژه ای به پایان برسانیم.

هیچ وقت با پایتخت رقابت نداشتیم

با توجه به همزمانی پخش سریالهای نوروزی آیا رقابت با سریال پایتخت سخت نبود؟

از روز اول ما می دانستیم که قرار است دوپینگ همزمان با پایتخت پخش شود و بی‌آنکه بخواهم بر اساس بازخوردها نظری بدهم، همان ابتدا هم بنابر رقابت با پایتخت نداشتیم. چرا که کاملا مشخص بود که هر کدام از یک شبکه و به مناسبت عید نوروز پخش می شود و تماشاگر مثل همه سالهای قبل، همه سریالها را تماشا خواهد کرد و با سلیقه و نظر خودش تصمیم می گیرد که تماشای کدامیک را ادامه دهد. پس این چالش که آیا ما را تماشا خواهد کرد یا آنها را از ابتدا وجود نداشت. در نهایت این مخاطب است که در مورد کیفیت باید نظر دهد. 

اما نظر شخص من در مورد سریال پایتخت این است که پیش از هر قضاوت و مقایسه ای باید بپذیریم این سریال شش فصل پخش شده و در ذهن مردم جا افتاده است. هر چقدر هم این سریال منتقدینی داشته باشد اگر به فصل ششم رسیده حتما اینقدر برای مخاطب جذابیت داشته که ادامه یافته است. 

به قول معروف کاراکترها با مخاطب سمپات شده اند و مخاطب آنها را می شناسد و دوست‌شان دارد. در همه جای دنیا یک سری شخصیت هایی ساخته می شوند که بعدها فیلم های سینمایی و سریال هایشان در می آید. با این کاراکترها تاک شوها اجرا می شوند و هزار اتفاق دیگر صورت می پذیرد. کاراکترهای پایتخت هم همین گونه هستند، محبوب و جذابند و طبعا سریالشان هم مورد توجه مخاطب قرار می گیرد.

اگر سلیقه شخصی خودم را هم بخواهید بدانید، من به غیر از سریال خودمان (دوپینگ) تمام قسمت های پایتخت را هم تماشا کردم و این نه از سر کنجکاوی بلکه به خاطر علاقه ام بود. من پایتخت را خیلی دوست دارم و با آن خیلی می خندم و به نظرم بازیگرانش فوق‌العاده هستند. 

به هر حال هر سریالی یک سری منتقد دارد؛ راجع به هر کاری بیشتر صحبت می شود، برجسته و دیده می شود حتما مخالفان زیادی هم پیدا می کند؛ اما من مطمئنم که مردم تیم پایتخت را دوست دارند و به نظر من ده فصل دیگر  آن را هم می توانند بسازند. 

من خیلی با آنها خندیدم و کیف کردم و بازیگرانش بسیار درخشان هستند.

بیشتر بخوانید:

اکران آنلاین زنبور کارگر بهتر از انتظار کشیدن و اکران محدود است/نقش خیلی متفاوتی را بازی کرده ام+عکس

عاشقانه های کلاسیک جهان به زودی روی صحنه می روند

شبنم مقدمی تهیه کننده نمایش سوختن شد