به گزارش خبرنگار سینمایی موج، ماهنامه سینمایی فیلم به عنوان قدیمی‌ترین مجله سینمایی ایران با از دست دادن مدیر مسئول و صاحب امتیاز خود، با تغییر مدیریت روبرو شد اگرچه مسعود مهرابی مدتی بود که به دلایل مختلف از جمله بیماری کمتر به نشریه می پرداخت. حال شش ماه پس از درگذشت مسعود مهرابی مدیرمسئول ماهنامه سینمایی فیلم و با تعیین وارث مجله (مدیر جدید) عباس یاری و هوشنگ گلمکانی که در زمان حیات مسعود مهرابی با او اختلاف داشتند از این ماهنامه سینمایی جدا شدند.

عسل تلخ

عباس یاری دبیر هیات تحریریه ماهنامه فیلم در آخرین پست اینستاگرامی‌اش با انتشار یک عکس قدیمی، به موضوع این جدایی اشاره کرد و نوشت: «عسل تلخ…

بالاخره شماره اسفندماه مجله فیلم با تیترِ «عسل تلخ» منتشر شد؛ تلخ هم بود چون برای اولین بار طی چهل سال عمری که برای انتشارش هزینه کرده بودیم و در میانه‌ی حسادت‌ها، فشارها و تنگ‌نظری‌ها، با حمایت‌های خوانندگان و نویسندگانش، بدون تاخیر و با عشق بسیار به دستان پر مهرتان رسیده بود. طی این سال‌ها دوره‌های هولناکی مثل جنگ و موشک و بمب و تحریمِ بخشی از تهیه‌کنندگان و بی‌کاغذی و بی‌پولی را پشت سر گذاشته‌ایم اما خوشحالیم خاطرات ماندگاری از حضور پرمهر شما در قلب‌مان به یادگار مانده که با هیچ بهای مادی قابل محاسبه نبوده و نیست.

حالا پانصد و هشتاد و یکمین شماره‌ی ما این بار با یک تاخیر شش روزه، اما به «سلامت» منتشر شده است. آرزو می‌کنم این کشتی با پیاده شدنِ اجباریِ بنیانگذارانش توسط پویا مهرابی، مدیر تازه‌ی مجله فیلم که وارث امتیاز پدر شده، با همان سلامت، به راهش ادامه دهد.

به سهم خودم از تمام دوستانِ نویسنده و همکاران اداری و فنی که در تمامی این سال‌ها درکنارم بوده‌اند ممنون و سپاسگزارم؛ آرزو می‌کنم چنانچه خدای نکرده در جریان کار دلگیری‌ای از این حقیر در دل‌شان مانده، حلالم کنند…»

اگرچه هوشنگ گلمکانی یکی از سه بنیانگذار و دبیر شورای نویسندگان مجله فیلم که به نظر می رسید شاید با ساخت فیلم سینمایی آهو به عنوان اولین اثرش در سینما، عرصه فعالیتش را به نوعی تغییر داده است، در توضیح خبر جدائی خود و عباس یاری از ماهنامه فیلم گفت: نه ما توانستیم با صاحب امتیاز و مدیرمسئول جدید مجله کار کنیم و نه او توانست با ما کار کند. مجله جدیدی با همان نویسندگان راه اندازی و منتشر خواهیم کرد.

سرانجام افسانه‌ی مثلث طلاییِ سیبیلوهای ماهنامه سینمایی فیلم

این خداحافظی واکنش های مختلفی را جامعه منتقدان و نویسندگان در پی داشت به عنوان مثال نیما حسنی نسب ، منتقد سینما که چند سالی با این ماهنامه همکاری کرده است در صفحه اینستاگرامش نوشت:

"سرانجام افسانه‌ی مثلث طلاییِ سیبیلوهای ماهنامه سینمایی فیلم هم پس از رکورد دست‌نیافتنیِ انتشار بیش از پانصد شماره‌ی مستمر به سکانس پایانی رسید. در تمام این چهل سال - از دهه شصت که خواننده‌ مجله بودم و دهه هفتاد و هشتاد که نویسنده و منتقد و همکار ثابت آن شدم و دهه نود که کارمان به کدورت و قهر و دوری کشید - همیشه فکر می‌کردم مجله فیلم همیشه هست و خواهد بود! تصورش را نمی‌کردم که این هم مثل چیزهای دیگری که دوام و بقای آن طبیعی جلوه می‌کند و خیلی قرص و محکم و نفوذناپذیر به نظر می‌رسد، با سرعتی عجیب و در بزنگاهی عجیب‌تر تمام شود و به تاریخ بپیوندد؛ در کنار همه‌ی آن بسیار چیزهایی که در این سال‌های طولانیِ خواندن و نوشتن و همراهی با مجله فیلم تجربه کردم و‌ یاد گرفتم، این از همه مهم‌تر و جدی‌تر و عبرت‌آموزتر است؛ این‌که به چشم ببینیم بنیاد هیچ «منزلت/سلطنت/مرتبت»ی جاودانه نیست"

حکایت فرزندان غول

سید احمدرضا دانش فعال فرهنگی و رسانه ای هم این اتفاق را به بازسازی آثاری همچون پدرخوانده بدون حضور نقش های اصلی‌اش تشبیه کرد و نوشت:

"حکایت فرزندان غول

اگر به شما بگویند که فرزند #لوکبسون که حالا میراث دار پدر شده میخواهد با تدوین مجدد #لئون را بازتولید و دو نقش #ژانرنو و #ناتالیپورتمن  را حذف کند تعجب می کنید، ناراحت می شوید یا می خندید؟ یا فرزند #جیمزکامرون  قرار است دو نقش #دیکاپریو و #کیت_وینسلت را از #تایتانیک بیرون بیاورد چه واکنشی دارید؟  شاید در نگاه اول خنده دار یا مسخره به نظر بیاید یا یک شوخی و افسانه که جدی گرفته نشود. اما حالا تصور کنید واقعا در دنیای واقعی قرار است این اتفاق بیفتد. حالا واکنش رئال شما چه می تواند باشد ؟ غم انگیز؟ عصبانیت؟

به هرحال من بارها درباره نسل نو گفته ام که یکی از ویژگی هاش فقدان اصالت است و وقتی از چیزی تهی باشد خب طبیعتاً درکی هم از آن ندارد. این یک ویژگی نسلی است که ویژگیهای زمانه بر فرزندانش تحمیل کرده نه در مورد شخص و موارد خاصی... حالا تا اینجایش هم مهم نیست اما سوگ بزرگ این است که یک دلفین را بگذارند ناخدای تایتانیک! به این دلیل که باهوش ترین و معقول ترین و زیبا ترین ماهی دریا هاست.

بله ظاهراً و در کمال تعجب یکی از این اتفاقات قرار است بیفتد. گویی فرزندان کاپولا تصمیم دارند براندو و پاچینو را از فیلم پدرخوانده حذف کنند و فیلم خودشان را بسازند. نظرتان درباره فیلمی که قرار است ساخته شود چیست؟

بیش از این و واضح تر از این نمی‌توانستم یک پارادوکس شدید را مکتوب کنم. روحت شاد مسعود مهرابی"

این جدایی به تصمیم ما و یا وصیت نامه مسعود مهرابی ارتباط نداشت

در ادامه این ماجراها، پویا مهرابی فرزند زنده یاد مسعود مهرابی و مدیر جدید ماهنامه فیلم با انتشار بیانیه ای نسبت به اتفاقات اخیر واکنش نشان داد.

در این بیانیه ای آمده است: "خوانندگان و همراهان همیشگی ماهنامه «فیلم» که طی روزهای اخیر نگران قدیمی‌ترین نشریه سینمایی کشور بوده و هستید؛ اعلام می‌دارم که در زمان حیات پدرم اختلافاتی بین آقایان مسعود مهرابی، هوشنگ گلمکانی و عباس یاری وجود داشت که متاسفانه ادامه‌دار نیز بوده و در روزهای پایانی حیات پدرم به اوج رسید و همان زمان آقایان یاری و گلمکانی تصمیم به جدایی گرفته بودند و در نتیجه پیگیر درخواست مجوز ماهنامه از وزارت ارشاد شدند.

اختلافات، طی سال‌های همکاری به حدی بود که قبلا نیز آقای گلمکانی (حدود هفت سال قبل) درخواست مجوز ماهنامه داده بودند اما به مشورت برخی بزرگان، آن را پیگیری نکردند. تنها دو هفته پس از فوت مسعود مهرابی، در تاریخ ۲۶ شهریور ماه درخواست آقای گلمکانی در سامانه وزارت ارشاد ثبت رسمی شد که با توجه به زمان‌بر بودن مراحل نشان می‌دهد که این اقدام از گذشته در حال پیگیری بوده است.

البته دو هفته پس از فوت پدر، خبر درخواست مجوز آقای گلمکانی در رسانه‌ها منتشر شد که ایشان همان زمان در صفحه اینستاگرام خود اعلام کردند: «به همراهان همیشگی‌مان اطمینان می‌دهم تا جایی که به جمع ما و شخص بنده مربوط می‌شود، مجله «فیلم» ادامه دارد. »

از طرفی دیگر تنها دو روز پس از فوت پدرم با وجود عزادار بودن ما، آقایان یاری و گلمکانی از طرق مختلف به من فشار آوردند که امتیاز ماهنامه را به آن‌ها منتقل کنم که قطعا با مخالفت اینجانب و خانواده‌ام روبه‌رو شد.

ایشان در شش ماه گذشته منتظر صدور مجوز ماهنامه جدید خود بودند و در هفته‌های گذشته نیز با نزدیک شدن موعد دریافت امتیاز جدید، فشارها را به اشکال مختلف بر من افزودند تا یا امتیاز را منتقل کنم یا آن را به آن‌ها بفروشم که این پیشنهاد را همان گونه که وصیت پدر بود، قطعا پذیرفته نشد.

در ضمن با توجه به مشارکت‌نامه‌ای که بین پدرم با آقایان یاری و گلمکانی امضا شده است بعد از فوت یکی از سه نفر، شراکت تمام و تمام حقوق و امتیاز ماهنامه فیلم همچون سال‌های گذشته متعلق به مسعود مهرابی خواهد بود و آقایان با علم به این موضوع اقدام به انعقاد قرار داد کرده بودند.

بعد از فوت پدر، برای این که اخلالی در نظم و توالی انتشار ماهنامه پیش نیاید با آقایان یاری و گلمکانی مطرح کردم که به انتشار ماهنامه همچون گذشته ادامه دهیم و به مرور قرار داد جدید همکاری بین خودمان بنویسیم اما طی شش ماه گذشته آقایان به بهانه‌های مختلف یا خواستار انتقال امتیاز یا فروش آن شدند.

ظاهرا سه روز پیش موفق به دریافت مجوز ماهنامه‌ جدید شدند و از آن به عنوان اهرم فشار علیه اینجانب استفاده کردند. متاسفانه این جدایی به من و تصمیم من یا حتی وصیت شخص پدر بستگی نداشت و دیر یا زود با صدور مجوز جدید؛ آقایان یاری و گلمکانی ماهنامه را ترک می‌کردند.

اینجانب هیچ شخصی را تحت فشار برای خروج از ماهنامه قرار ندادم و آنان خبر جدایی خود را در فضای مجازی منتشر کردند. برای آقایان یاری و گلمکانی به عنوان پیشکسوت احترام زیادی قائل هستم به ویژه این‌که سال‌ها در کنار پدرم فعالیت داشتند.

حتی هم اکنون با تلاش عده‌ای از بزرگان و دوستان، در حال تهیه و تنظیم تفاهم نامه‌ای با آقایان یاری و گلمکانی هستیم که ماهنامه بدون وقفه به راه خود ادامه دهد.»

حال باید دید که این نشریه قدیمی که در همه این سالها نظم انتشار و کیفیت نسبتا ثابتی داشت در دوره جدید خود چگونه عمل خواهد کرد.