به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری موج، علی ضرابی پزشک ایرانی که فعالیت خود در زمینه طبابت را به معالجه رایگان افراد نیامند اختصاص داده است با حضور در برنامه گفت و گو محور «شب نشینی» درباره فعالیت ها و روحیات خودش توضیح داد. ضرابی در گفت و گو با محمد سلوکی میزبان برنامه گفت: پذیرش مشکلات و برخی حقایق در ابتدا کار سختی است اما وقتی وارد ماجرا می شویم و می بینیم قدرت کمی داریم و برای مدیریت اوضاع باید آن را به قدرت بزرگ تری بسپاریم پذیرش راحت تر می شود.

او تصریح کرد: حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که افراد به خاطر وضعیت اجتماعی به رشته پزشکی علاقه مند می شوند وقتی در مسیر این رشته قدم می گذارند در یک نقاطی از مسیر می شکنند و با درد آشنا می شوند و اینجاست که عاشق می شوند و همین عشق آن ها را در برابر سختی های پزشکی مقاوم می کند. احساس درمانگری برای انسان لذت بخش است. 

پزشک خیر ایرانی درباره خودش افزود: متولد ۵۸ و مجرد هستم. من پزشکی را یک حرفه برای خودم نمی دانم منبع درآمدم از طبابت نیست چون طبابتم برای اقشار کم درآمد بدون دریافت مالی است و جایی هستم که به من نیاز باشد. پدرم عارف مسلک و عاشق بود و وقتی پزشکی قبول شدم به من گفت این شغل تو نیست بلکه رسالت تو است و من هم تصمیم گرفتم فعالیتم در این زمینه را برای اقشار کم بضاعت اختصاص دهم.

ضرابی بیان کرد: در زلزله کرمانشاه، سیل خوزستان و سیستان و بلوچستان حضور داشته ام؛ در سیل خوزستان با یکی از مسئولان انجمنی که برای کودکان کار بودند آشنا شدم و تصمیم به همکاری گرفتیم. حالا به صورت هفتگی به معاینه و تشکیل پرونده پزشکی کودکان کار می پردازم؛ آن ها را مدام در رصد پزشکی دارم و اگر مشکلی باشد به متخصصان ارجاع داده می شوند.

وی درباره برخورد با بیماران و دیگر افراد در حوزه پزشکی ادامه داد: کار در اورژانس به این صورت است که خیلی مواقع فکر می کنی کم کاری کرده ای چون همراه مریض مستاصل است و دقیقه ها برای او و پزشک مهم است اما دلخوری بین ما و همراه مریض پیش نمی آید چون هر برخوردی از همراهان مریض را به پای حال روحی نا مساعدشان می گذاریم.

این پزشک خیر عنوان کرد: خدا در قرآن می گوید با هر سختی آسانی است به شرط اعتماد به او؛ باید امید را کنار بگذاریم و به ایمان بچسبیم چون امید به ما زمان می دهد که در آینده اتفاق خوبی می افتد اما ایمان می گوید همین سختی ها هم شامل خوبی هایی است که شاید ما به خاطر در نظر گرفتن جنبه منفی آن، از خوبی اش غافلیم. ایمان در لحظه ما را به حکمت و لطف خدا معتمد می کند.

ضرابی اظهار داشت: از مادرم خیلی قدردانی می کنم چون هم برای من پدری کرد و هم مادری و با اینکه اذیتش کردیم هیچ گاه از ما ناامید نشد.

تبعات کرونا مانند تبعات جنگ است

در بخش دوم برنامه کوروش سلیمانی بازیگر ایرانی که بیشتر در حوزه تئاتر فعالیت کرده است به عنوان مهمان معرفی شد. سلیمانی گفت: بیشترین زمانی که من و همسرم مصرف میکنیم برای دو فرزندم است چون در روزهای کرونایی باید کاری کنیم که جای بازی های کودکانه در زندگی برایشان پر شود. دو فرزند دارم که یکی متولد ۹۵ و دیگری متولد سال ۹۹ است. دختر بزرگترم مهر آفرین و پسر کوچکم بزرگمهر است. جایی که بشر می تواند به لحاظ صفت به خدا نزدیک شود زمانی است که مهربانی می کند و به همین دلیل مهر را در اسم فرزندانم استفاده کردم. حالا هم بچه هایم با وجود کودکیشان مهربان هستند.

وی با اشاره به وضعیت روحی و روانی انسان ها در شرایط کرونایی تصریح کرد: در حال حاضر به لحاظ روحی نیاز به رسیدگی داریم چون حالا متوجه جانمان هستیم اما نشستن در خانه منفعل شدن و بیکار شدن دغدغه اصلی است. فرزندم با همسالان خود نمی تواند بازی کند و یا تا حالا به پارک نرفته است. گاهی او را به خیابان می برم و می گویم این گربه است و این درخت است؛ این ها آثار بسیار مخربی است که کرونا برای نسل کودک امروز به ویژه متولدان دو سال گذشته به همراه داشته است. در خانه بازی اختراع می کنم تا روحیه فرزندانم را بهبود بخشم.

بازیگر ایرانی ادامه داد: وضعیتی است که باید روانشناسان و روانکاوان به مردم کمک کنند. تبعات کرونا مانند تبعات جنگ است و نمی دانم باید در چنین وضعیتی چه باید کرد. آثار جنگ هم تا سال های سال با بچه های آن دوران مانده است؛ من هنوز هم صدای هواپیما و آژیر را که می شنوم تمام تنم به لرزه می افتد. خوشبین هستم و بعد از همه این اخبار تلخ معتقدم هیچ شبی نیست که صبح نشود.

سلیمانی درباره فعالیت های هنری اش افزود: سال گذشته پروژه ای را پیش بردم اما به خاطر مشکلاتی که وجود داشت روی صحنه نرفت. امسال هم پروژه ای را برای تئاتر آغاز کردم اما به خاطر تعطیلی ها دو ماه عقب افتاده و امیدوارم دستاوردی از آن داشته باشیم.

وی در خصوص تلاش بی وقفه برای تئاتر توسط بسیاری از هنرمندان عنوان کرد: بسیاری از همکاران من از جان و مال برای تئاتر مایه گذاشتند. وقتی به سنی می رسیم به دنبال رسالت خود در زندگی می گردیم و به دنبال اثرگذاری هستیم. برای خودم طوری فرض دارم که حداقل سالی یک تئاتر کارگردانی کنم تا چیزی که می خواهم را با مردم در میان بگذارم و موضوعاتی را مطرح کنم که شاید کسی نمی بیند و حتی اگر تعداد کمی متاثر شوند احساس خوبی دارم؛ این موضوعی درونی است و وقتی به تئاتر می پردازم انگار انسان دیگری هستم.

سلیمانی اظهار داشت: وقتی پای عشق به میان می آید هیچ چیز نمی تواند جلوی انسان را بگیرد. احساس زیبایی شناسی و مسئولیت اجتماعی تئاتر را دوست دارم. به عبارتی دیگر عاشق این احساس مسئولیت اجتماعی هستم. پدرم اجازه داد تئاتر بخوانم با اینکه کسی در اطرافیانم تئاتری نبود. 

وی درباره سابقه کاری و نحوه ورودش به تئاتر و سینما گفت: در سال ۷۶ دکتر قطب الدین صادقی داور جشنواره تئاتر بود و من از کرمانشاه که بودم او را می شناختم قبل از دانشگاه هم کتاب هایش را می خواندم. بعد از آن سراغ او رفتم و تئاتر زنان صبرا مردان شتیلا را با او کار کردم. برای آن کار تعداد زیادی سیاهی لشکر می خواستند ما هم رفتیم؛ در یک گروه چهل نفری به عنوان سیاهی لشکر با صادقی همکاری کردم. کار بعدی او آرش بود که اجرای فوق العاده ای داشت. قرار نبود باشم اما به دلیل اینکه یکی از بازیگر ها نتوانست بیاید من به تدریج جایگزین او شدم و در آرش نقش گرفتم. بعد از آن هم به تدریج در آن گروه فعالیت کردم که در سال ۸۰ تا ۹۰ بین این همکاری من فاصله افتاد. دکتر صادقی یکی از اندیشمند ترین هنرمندان تئاتر است و دقت نظر آموزشی زیادی دارد.

بازیگرِ تئاترِ اهل کرمانشاه تصریح کرد: پس از آن، هنوز در کار آرش بودم که یکی از افراد برای پروژه «متولد ماه مهر» به دنبال بازیگر از بچه های تئاتر بود و من در آن کار شرکت کردم. تلویزیون را هم از سال در کرمانشاه آغاز کردم. یک تئاتر با آقای مودبیان به اسم «قرارداد با مرگ» کار کردیم. کارهای کمدی را هم کارگردانی کرده ام. 

سلیمانی بیان کرد: اینکه وارد هنر شدم خدا خیلی مرا دوست داشته بزرگترین نعمت بعد از حیات، ایرانی بودن و پدر و مادرم هنرمند بودن است. هنر یک موهبت بزرگ است مثل هوا، باد و طبیعت با همه سختی ها و بی عدالتی ها ولی خوشحالم و خدا را شکر می کنم. دوست نداشتم در هیچ کشوری غیر از ایران به دنیا بیایم.

وی ادامه داد: دو کار خیلی در روند حرکتم تاثیر داشت؛ یکی «اتوبوس شب» و یکی «نرگس» که شروع من از این دو اثر بود. همه نقش ها را دوست داشتم که پذیرفتم. هم همکارانم برایم مهم بودند و هم نقش را می پسندیدم. به صورت اتفاقی بین افرادی بی نظیر افتادم و با آن ها همکار شدم و شانس خیلی بزرگی بود.

بازیگر تئاتر ایرانی درباره پیشینه تحصیلی خود افزود: قبل از تئاتر علوم آزمایشگاهی خواندم. فوق دیپلم داشتم که هوایی شدم و از این رشته بیرون آمدم و به سراغ تئاتر رفتم. حالا دوستانم همه متخصص هستند و خارج از ایران زندگی می کنند. در دانشگاه پزشکی هم تئاتر بازی می کردم.

سلیمانی اظهار داشت: باید چیزی را به دنیا اضافه کنیم؛ امیدواریم فرزندان صالح و اهل خیری را تربیت کنیم تا دنیا را به جایی بهتر تبدیل کنیم.

گفتنی است؛ برنامه شب نشینی  از دوشنبه تا جمعه هر هفته ساعت ۲۳:۳۰ به وقت تهران و ۲۱ به وقت وین بر روی آنتن شبکه جهانی جام جم می رود. محمد سلوکی و عبدالرضا امیراحمدی مجریانی هستند که هر کدام در شب‌های مختلف برای مخاطبان فارسی زبان سراسر دنیا «شب نشینی» را اجرا می کنند و تهیه کنندگان این برنامه نیز کاوه امیری جاوید و یوسف بچاری هستند. اطلاعات بیشتر درباره «شب نشینی» و مهمان های برنامه هر روز در صفحه اینستاگرامی @shabneshini.irani بارگذاری می شود.