به گزارش خبرگزاری موج از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، در سخنرانی در  شبستان بزرگ امام خمینی(ره) حرم مطهر حضرت معصومه (س)با اشاره به اینکه در ساحت اعتقادات دینی به صراحت چهار عنصر هستند که مقدمه سلب نعمت‌ها از انسان‌ها می‌شود، اظهار داشت: ظلم به مردم از اولین مصادیق سلب نعمت از جوامع انسانی است؛ این در حالی است که ظلم در جوامع اجتماعی در شؤون مختلف آن جایگاه ها و تعاریف متفاوت دارد بر این اساس ظلم یک مرد در خانه به همسرش می‌تواند از مصادیق ظلم به شمار آید. عضو هیات علمی جامعه المصطفی العالمیه با اشاره به اینکه در یکی از روایت ها زشت‌ترین و بدترین ظلم به صورت خاصی تعریف شده است، بیان داشت: امام باقر می فرمایند« من افحش الظّلم ظلم الکرام یعنی از زشت‏ترین ستمها ستم به کریمان و مردمان بلند مرتبه است.» استاد حوزه علمیه قم ترک امر به معروف و نهی از منکر را دومین عنصر مهم بازدارنده نعمت در نگاه دین مبین اسلام توصیف کرد وافزود: ترک امر به معروف و نهی از منکر یکی از عناوینی است که پیامبر اکرم(ص) در جامعه اسلامی بسیار از عواقب ترک آن امت اسلام را بر حذر داشته است. وی ابراز داشت: حضرت رسول اکرم(ص) در یکی از روایت ها به صراحت می فرمایند« مَن رَأى مِنکُم مُنکَرا فَلیُغَیِّرهُ بِیَدِهِ ، فَإن لَم یَستَطِع فَبِلِسانِهِ ، فَإن لَم یَستَطِع فَبِقَلبِهِ و َذلِکَ أضعَفُ الایمانِ» یعنی هر کس از شما منکرى ببیند باید با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش آن را تغییر دهد، که پایین‌‏ترین درجه ایمان همین تغییر قلبى است. کفران نعمت را سومین عنصر بازدارنده در ساحت نعمات دین دانست و خاطرنشان کرد: حضرت امیر المومنین در جایی فرمودند«أَنَّهُ قَالَ أَحَبُّ النَّاسِ إِلَی اللَّهِ سُبْحَانَهُ الْعَامِلُ فِیمَا أَنْعَمَ بِهِ عَلَیْهِ بِالشُّکْرِ و َأَبْغَضُهُمْ إِلَیْهِ الْعَامِلُ فِی نِعَمِهِ بِالْکُفْرِ» یعنی محبوب ترین مردم نزد خداوند، بندگان شاکری هستند که با استفاده درست و خداپسندانه از نعمت های خدا شکر آن را به جا می آورند و مبغوض ترین مردم نزد خدا مردمی هستند که با استفاده نامشروع از نعمت های خدا کفران نعمت و ناسپاسی می کنند. وی  ترک شکر نعمت را از مصادیق کفران نعمت و بازدارنده نعمات دین توصیف و تصریح کرد: خداوند متعال به انبیاء خود صراحتاً می‌فرماید که شاکر باشید چرا که یکی از مهمترین اهداف شیطان ترک شکر بندگان است. عضو هیات علمی جامعه المصطفی العالمیه شکر زبانی را از شایع ترین مصادیق شکر در ساحت ادبیات دینی دانست و اظهار داشت: امام سجاد (ع) در روایتی می فرماید« وَ أَمَّا حَقُّ ذِی الْمَعْرُوفِ عَلَیْکَ فَأَنْ تَشْکُرَهُ وَ تَذْکُرَ مَعْرُوفَهُ وَ تَکْسِبَهُ الْمَقَالَهَ الْحَسَنَهَ وَ تُخْلِصَ لَهُ الدُّعَاءَ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ کُنْتَ قَدْ شَکَرْتَهُ سِرّاً وَ عَلَانِیَهً ثُمَّ إِنْ قَدَرْتَ عَلَى مُکَافَاتِهِ یَوْماً کَافَیْتَه»‏ یعنی حق کسى که به تو نیکى کرده، این است که از او تشکر کنى و نیکى اش را به زبان آورى و از او به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزّوجلّ برایش خالصانه دعا کنى  هرگاه چنین کردى بى گمان در پنهان و آشکار از او تشکر کرده اى . سپس اگر روزى توانستى نیکى او را جبران کنى؛ جبران کن. استاد حوزه علمیه قم شکر قلبی را گام عمیق‌تر و دومین مصداق شکر گذاری دانست و بیان داشت: شکر قلبی به این معناست که انسان نعمت‌ها را فقط از جانب خدا بداند و نعمتی را مدیون خود نباشد؛ این در حالی است که شکر عملی بالاترین جایگاه شکر گذاری را در ادبیات عقیدتی دین مبین اسلام دارد. وی اضافه کرد: شکر از عوامل ترقی و رشد در ساحت دین شناخته شده است و ترک آن عواقب جدی برای دنیا و آخرت مسلمانان خواهد داشت.