به گزارش خبرگزاری موج، یکی‌از آثار فردی نماز، دور کردن انسان از تکبر در مقابل پروردگار خویش است همان‌طور که حضرت فاطمه زهرا(س) در خطبه خویش و بزرگان دین در کلمات خویش به این اثر اشاره کرده‌اند و اگر اثر نماز در همین یک اثر خلاصه شود برای ارزش و اهمیت نماز کافی است. تکبر مرض خطرناکی است که متاسفانه بسیاری از افراد را مبتلا نموده است که اکثز آن‌ها از طبقات روشنفکر و مرفه جامعه هستند، بسیاری از اینان همانند هنرپیشگان مشهور سینما، عده‌ای از اساتید دانشگاه‌ها و دانشمندان، عده‌ای از ورزشکاران نامی و عده‌ای از نخبگان هستند که سال‌های زیادی از عمر آن‌ها گذشته است ولی متاسفانه هنوز پیشانی در مقابل خداوند سبحان خویش بر زمین نسائیده‌اند و منشاء این جز تکبر چیز دیگری نیست. این قبیل افراد اگرچه در باطن خویش به وجود پروردگار جهانیان و حقانیت نبی اکرم حضرت محمد مصطفی(ص) و حقانیت قرآن‌کریم اعتراف دارند ولی به‌خاطر غرور حاضر نیستند که مانند بعضی از همکاران خود در هنگام نماز، وضو گرفته و به نماز بپردازند. اینان باید به فکر درمان این مرز خطرناک باشند و الا تمامی زحماتی که در عمر خود کشیده‌اند براثر بی‌نمازی بر باد رفته و هرگز مقبول درگاه احدیت واقع نمی‎شود زیرا بزرگان دین فرموده‌اند: در روز قیامت از اولین چیزی‌که سؤال می‎شود، نماز است که اگر قبول شد اعمال دیگر هم مقبول شده و اگر نماز رد شد، اعمال دیگر هم رد می‎شوند و این ضرر بزرگی‌ برای آدمی است. مرض تکبر انسان را از مقام انسانیت به ذره‌ای تبدیل می‌کند که در قیامت زیر پای انسان‌های محشور شده له می‎گردد! و شاید خود هم باورش نشود که منی که همه برایم دست می‎زدند و از من تعریف می‎کردند به کجا رسیده‌ام که در قیامت هیچ ارزشی برایم وجود ندارد؟ آری آن انسانی‌که نتواند خالق خود را بشناسد و حاضر نشود در مقابل خدایی‎که همه نعمت‌های این انسان از اوست، سر به سجده بگذارد، شایسته ذلت ابدی است! او باید همچون ابلیس به‌عنوان اولین متکبر، مطرود و رانده شده از رحمت الهی قرار بگیرد و به عذاب ابدی دچار شود و همه زحماتش بر باد رفته و بی‌ارزش شود. خداوند سبحان در آیه ۲۳ سوره فرقان خطاب به انسان می‎فرماید: «چرا در مقابل خدایت تکبر می‎کنی؟» و نیز در آیه شش سوره انقطار می‏‌فرماید: «آیا از یاد برده‌ای که نطفه‌ای غیرقابل مشاهده با چشم عادی بودی؟ سپس در رحم مادرت جا گرفتی و خداوند سبحان تو را رشد و تربیت نمود تا علقه و خون بسته شدی، سپس مضغه و گوشت جویده شده گردیدی، بعد استخوان و گوشت و پوست و خون و رگ و اعضا و جوارحت کامل شد و از شکم مادرت بیرون آمدی و متولد گشتی در حالی‌که هیچ نمی‌دانستی؟ و بر هیچ کاری قادر نبودی؟ پس چرا تکبر می‎کنی؟ تو هم همانند سجده‌کنندگان بیا و در مقابل خدایت سر به سجده بگذار و بگو: «پاک و منزه است خداوند بالامرتبه و من مشغول حمد او هستم». آن‌وقت کم‌کم لذت بندگی را خواهی چشید و رحمت الهی به سویت سرازیر می‎شود و گاه چنان لذت معنوی احساس می‎کنی چنانکه امام صادق(ع) فرمود: دو رکعت نماز در دل شب در نظر من بهتر از دنیا و آن‌چه در دنیاست. خواندن نماز، اولین نشانه از بین رفتن تکبر انسان در برابر خداوند سبحان است مخصوصاً در نماز جماعت‌ها و در حضور دیگران در یک صف ایستادن. استاد در کنار شاگرد، فرمانده در کنار سرباز، رئیس در کنار مرئوس، عالم در کنار جاهل، وزیر در کنار آبدارچی، پولدار در کنار فقیر، زیبا در کنار زشت، قوی در کنار ضعیف، این حالتی است که باعث عصبانیت ابلیس می‌شود زیرا او تکبر کرد و از رحمت الهی دور شد اما نماز خوان اطاعت نموده و مشمول رحمت خداوند سبحان شده است.