به گزارش خبرنگار موج از خرم آباد، امام رضا (ع) همچون پدر و اجداد پاکش، همواره قبل از هر چیز و بعد از هر چیز، بنده خالص خدا بود و همه چیز را در خط بندگی خدا دنبال می‌کرد و در پرتو همین بندگی، به ارزش‌های والای انسانی و مقام‌های بلند معنوی دست یافت. زهد و عبادت او، راز و نیاز و مناجات و سجده‌های طولانی او نشان می‌داد که دلداده خداست و رابطه تنگاتنگ عاشقانه با ذات پاک خدا دارد. سجده‌های طولانی یکی‌از همراهان حضرت رضا (ع) در سفر خراسان می‌گوید: به روستایی رسیدیم آن حضرت به نماز ایستاد، به سجده رفت آن‌را طول داد، شنیدم با کمال تواضع در سجده می‌گفت: «خدایا! اگر تو را اطاعت کنم حمد و سپاس مخصوص تو است و اگر نافرمانی کنم حجت و عذری برایم نخواهد بود من و دیگران در احسان تو شرکتی نداریم، اگر به خطا رفتم معذور نیستم، اگر نیکی به من رسد از جانب تو است، ای خدای بزرگوار، مردان و زنان با ایمان را در مشرق و مغرب در هر کجا که هستند بیامرز.» رجاء بن ضحاک می‌گوید: امام رضا (ع) شب‌ها تلاوت قران می‌کرد، هنگامی که به آیه ای می رسید که در آن سخن از بهشت و دوزخ به میان آمده بود، گریه می‌کرد و از درگاه خدا تقاضای بهشت می‌نمود و می‌گفت: پناه می‌برم به خدا از آتش دوزخ. آن حضرت هر سه روز یک بار تمانم قرآن را تلاوت می‌کرد و می فرمود: «اگر خواسته باشم که در کمتر از سه روز، قرآن را ختم کنم می‌توانم، ولی هرگز هیچ آیه‌ای را نخواندم مگر این‌که در معنی آن اندیشدم و درباره اینکه آن آیه در چه موضوع و در چه وقت نازل شده فکر کردم، از این رو هر سه روز، همه قرآن را تلاوت می‎کنم». در رابطه با جود و کرم امام رضا (ع) و توجه او به مستضعفان سخنان فراوانی گفته شده است، این امام همام آشکار و نهان کمک‌های مالی سرشاری به نیازمندان و مستمندان می‌نمود و برای رفع مشکلات آن‌ها کوشش پیگیر و مداوم داشت بارگاه مقدسش نیز از دیر زمان تاکنون همواره مرکز شفا و درمان و عنایات خاصه آن حضرت شده و همواره فیض او به بینوایان می‌رسد و زائران مخلص را بهره‌مند می‌سازد. شخصی به امام رضا (ع) عرض کرد: به اندازه جوانمردی خودت به من عطا کن امام فرمود: چنین توانایی ندارم او گفت: به اندازه جوانمردی خودت به من عطا کن امام فرمود: چنین توانایی ندارم، او گفت: به اندازه جوانمردی خودم بده، امام به غلامش فرمود: دو هزار دینار به او بده. آن حضرت در خراسان همه اموالش را در روز عرفه بین مردم تقسیم کرد، فضل بن سهل گفت: چنین کاری خسارت است، امام در پاسخ فرمود: اینکه غنیمت است هرگز آن‌را که در برابر آن به اجر و کرم الهی می‌رسم، خسارت نشمار امام رضا (ع) در خراسان هنگامی‌که می‌خواست غذا بخورد، دستور می‌فرمود: سینی بزرگی را می‌آوردند و نزدیک سفره‌اش می‌نهادند، آن حضرت دست می برد، از هر کدام از بهترین غذایی را که در سفره بود، مقداری برمی‌داشت و در آن سینی بزرگ می‌ریخت، سپس دستور می‌داد آن غذا را برای مستمندان ببرند. شاگردان برجسته امام رضا(ع) ازجمله شاگردان امام رضا(ع) می‌توان از زکریا بن آدم اشعری قمی، یونس بن عبدالرحمن، صفوان بن یحیی، حسن بن محبوب، معروف کرخی، علی بن میثم نام برد. امام رضا(ع) در یازدهم ذیقعده سال صد و چهل و هشت در مدینه بوده است.مادرش نجمه و پدرش موسی بن جعفر(ع) می‏باشد.نامش علی و القابش، رضا، صابر، رضی و وفی بوده و کنیه‌اش ابوالحسن چهارم می‎باشد. در سن سی و چهار سالگی به امامت رسید و بعد از بیست و یک سال امامت، در سن پنجاه و پنج سالگی در آخر ماه صفر سال ۲۰۳ هجری به دست مأمون به شهادت رسید. اصحاب امام رضا(ع) ده‌ها نفر در مکتب امام رضا(ع) به شاگردی پرداخته‌اند که شیخ طوسی در رجال خود نام ۱۱۷ نفر از یاران حضرت از جمله احمدبن ابی‌نصر بزنطی، احمد بن محمد بن عیسای اشعری، ادریس بن عیسای اشعری، عبدالله بن جندب بجلی، حسن بن علی وشاءف محمدبن فضیل کوفی، اباصلت هروی، زکریا بن آدم را ذکر کرده است. چرا به امام رضا قبله هفتم و غریب‌الغربا مى‌گویند؟ نظر به این‌که هفت مدفن براى معصوین وجود دارد حرم پیامبر، قبرستان بقیع، نجف، کربلا، کاظمین، سامراء و مشهد. لذا مدفن امام على بن موسى الرضا (ع) در میان برخى از مردم، به عنوان «قبله هفتم» شهرت یافته است. البته قبله در این‌جا به معنى قبله نماز نیست «مکارم شیرازى، استفتائات جدید، ص ۵۱» اطلاق غریب‌الغربا در روایات و زیارت آن حضرت وجود ندارد فقط غریب و شهید بر آن حضرت اطلاق شده است.گفته شده است غریب بودن او، اشاره به غریب بودن آن حضرت در سال‌هاى آخر عمرشان است که به‌دور از اهل و عیال و…در خراسان به سر مى‌برده‌اند.استاد رجبی دوانی نیز فرموده است: «واژه غریب‌الغربا باید از ادبیات ما حذف شود، زیرا تمام امامان ما غریب بودند. وقتی امام رضا(ع) از مدینه به‌سوی خراسان حرکت می‌کنند، به مردم اعلام کردند که من در غربت از دنیا می‌روم، همه امامان ما همین طور بودند، اما اتفاقاً کمترین غربت را امام رضا(ع) داشتند». حضرت علی(ع) غریب نیستند؟ او که سال‌ها قبر مطهرشان مخفی بود. قبر امیرالمؤمنین(ع) در زمان هارون کشف شد تا زمان هارون پنهان بود، امام حسن مجتبی (ع) و ائمه مظلوم مدفون در بقیع که زائر ندارند و در وطن خودشان حرم و بارگاه ندارند، آیا مظلوم نیستند؟ چرا به آنان غریب‌الغربا نمی‌گوییم؟ امام حسن(ع) وقتی در کوچه‌های مدینه حرکت می‌کردند، به ایشان جسارت می‌شد، سال‌هاست که قبرشان به صورت یک مخروبه در آمده. امام صادق(ع) غریب نیستند؟ امام رضا(ع) از همان زمان شهادتشان حرم شان در قرن های متمادی خالی از زائر نبوده است. در ایام ولادت امام رضا(ع) سیلی از جمعیت به مشهد سرازیر می‌شوند. در دوره هجوم ازبک‌ها به خراسان، تیمور لنگ به احدی رحم نکرد، اما احترام حرم حضرت رضا(ع) را نگه داشت. گوهرشاد چه کارهایی برای بارگاه حضرت انجام داد. آن‌ها اهل تسنن بودند، ولی به احترام امام رضا(ع) اقدام‌های مثبت زیادی انجام دادند. برخى نوشته‌اند که مامون عباسى، امام را ملقب به «رضا» کرد و بر این اساس تعدادى از مورخان نیز آن را نقل کرده‏‌اند ولی واقعیت این است لقب «رضا» ریشه الهى دارد امام کاظم(ع) پیوسته فرزند خود را رضا خطاب می‌کرد و می‌فرمود: «قلْتُ لِوَلَدِىَ الرِّضَا من او را رضا می‌‏خوانم». (بحارالأنوار، ج ۴۹، ص ۲ ) احمد بزنطى به حضرت جواد (ع) عرض کرد: عده‏اى از مخالفان شما خیال می‌‏کنند مأمون پدر شما را به رضا ملقب ساخته است، زیرا آن حضرت ولایتعهدى او را پذیرفت و متعهد خواسته او شد. امام فرمود: به خدا سوگند اینان مردمى بدکار و دروغگو هستند و خیال نابجایى کرده‏اند، بلکه خداى متعال او را رضا نامیده‏اند زیرا آن حضرت در آسمان مرضى خدا و در زمین مورد خشنودى حضرت رسول اکرم(ص) و ائمه هدى(ع) بود. بزنطى پرسید: از کجا چنین لقبى مخصوص پدر بزرگوار شما شده، با آنکه پدران و اجداد شما همگى مرضى خدا و رسول و ائمه طاهرین بوده‏‌اند؟ فرمود: علت این‌که پدر من از میان تمام ائمه بدین پایه ارتقا یافته، این بود که دوست و دشمن از وى خرسند بودند، لیکن پدران او هرگاه مورد توجه و علاقه دوستان بودند، دشمنان از آنها رضایتى نداشتند. حال این سؤال مطرح است که آیا لقب «عالم آل محمد» براى امام رضا(ع) مستند است یا در قرون اخیر از این لقب استفاده می‌‏شود؟ این لقب را امام کاظم(ع) بر زبان جارى ساخت و آن‌را به فرمایش پدر گرامى‌اش امام صادق(ع) مستند می‌‏ساخت اسحاق بن موسى برادر امام رضا (ع) می‌گفت: «پدرم به فرزندانش می‌‏فرمود: این برادر شما على، عالم آل محمد است، مسائل خود را از وى بپرسید، و مطالب او را نگهدارى کنید، من از پدرم جعفر بن محمد شنیدم مکرر مى‏گفت: عالم آل محمد صلى اللَّه علیهم اجمعین، در صلب تو است کاش من او را می‎‏دیدم، وى با امیرالمؤمنین همنام است». (اعلام الورى، ص ۳۲۸ بحارالانوار، ج ۴۹، ص ۱۰۰ الصراط المستقیم، ج ۲، ص. ۱۶۴) آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‏‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد با تبریک ایام ولادت امام رضا(ع) با تاکید بر لزوم الگوگیری از سیره عملی امام رضا(ع)، گفت: از مهمترین سیره عملی امام رضا(ع) می‌توان به عبادت، محبت و مهربانی نسبت به خانواده و مردم و زیردستان اشاره کرد. وی افزود: امام رضا(ع) القاب فراوانی از جمله رضا، رئوف، ثامن‌الائمه و معین الضعفا دارد که معروف‌ترین آن‌ها «رضا» است و رضا به‌معنی کسی است که خدا از او راضی است و او هم از خدا راضی است. خطیب نمازجمعه خرم‌آباد ادامه داد: برخی معتقدند این لقب رضا بعد از انتخاب امام رضا(ع) به ولایتعهدی توسط مامون عباسی به وی داده شد و از شیخ صدوق نیز نقل است که این لقب رضا را خدا به امام رضا داده است و این بدین معناست که خدا از امام رضا راضی بوده و امام رضا نیز از خدا راضی بوده است و در حدیثی است که این لقب توسط امام موسی کاظم به امام رضا(ع) داده شده است. آیت‌الله میرعمادی ادامه داد: هر کدام از امامان معصوم(ع) در دوران حیات خود یک برجستگی پیدا کرده‌اند و آن برجستگی سبب شهرت آن‌ها شده است و در امام رضا(ع) نیز مقام رضای وی برجسته بوده و دوست و دشمن از وی راضی بوده‌اند و به امامت امام رضا(ع) خشنود بوده‌اند. وی با بیان این‌که مقام رضا یک مقام و جایگاه والا و رفیع است، گفت: این مقام رضا در سایه خشیت و عبادت حاصل شده است و امام رضا(ع) از کسانی است که خشیت پروردگار داشته است. نماینده ولی‌فقیه در لرستان با یادآوری این‌که علم و عبادت و توجه به نماز اول وقت در امام رضا(ع) برجسته بوده است، اظهارکرد: امام رضا(ع) حضور قلب در نماز را خشیت الهی می‌داند کمااینکه راه رسیدن به مقام رضا در عبادت و خشیت است.