به گزارش خبرگزاری موج، شاید نام حسن ابیضی جانباز شیمیایی دفاع مقدس برای بسیاری از افراد و مسؤولان چندان آشنا نباشد، به این دلیل که پس از مجروحیت در جنگ از دریافت مستمری جانبازی خودداری کرده و به بنیاد شهید وقت اعلام کرد که در حال حاضر نیاز به دریافت این مستمری ندارد.

از دوران مبارزه با حکومت شاهنشاهی در صف مبارزان با رژیم قرار داشت، جزو نیروهای فدائیان اسلام بود، از ظرفیت عکاسی پدرش برای تکثیر اعلامیه استفاده می‌کرد و یک‌بار هم چند روز مانده به پیروزی انقلاب اسلامی در نزدیکی سینما منرج ساری در کنار خیابان توسط عمال رژیم گذشته شکنجه شده بود.

بعد از انقلاب در جمع بسیجیان قرار گرفت و فعالیت خویش در جبهه را از سال 60 شروع کرده و در  سال 62 فرمانده گروه مقاومت 15 خرداد بود.

این جانباز دفاع مقدس درباره توانمندی‌های خویش اینگونه بیان می‌کند، از همان ابتدا به دنبال خلاقیت بودم، شور و شوق وصف ناشدنی در حوزه ورزشی داشتم به همین دلیل جودو نظامی را در خارج از کشور و در افغانستان آموزش دیدم.

ابیضی درباره فعالیت خویش در جبهه، بیان کرد: سال ۱۳۶۰ عازم جبهه شد و در عملیات بیت‌المقدس مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفتم، به دلیل مجروحیت سنگین تا سال ۶۱ موفق به حضور در جبهه نشدم، در سال ۶۲ دوباره عازم جبهه شدم.

دشمن بعثی در جبهه‌ها و حتی در مناطق مسکونی اقدام به بمب‌گذاری شیمیایی کرده بود، سال ۶۶ در اهواز به دلیل مصرف خرما آلوده مجروح شدم.

نفسش به سختی بالا می‌آمد، دستگاه اکسیژن‌ساز را به خودش نزدیک کرد یک چند لحظه مکثی کرد و درباره دستگاه اکسیژن‌سازی که ساخت صحبت به میان آورد.

درباره ساخت دستگاه و اینکه چرا به فکر تولید این دستگاه افتاد، گفت: نزدیک ایام عید بود، به شدت برای تفنس دچار مشکل شده بودم، به مراکزی حمایت‌های متعددی برای دریافت دستگاه اکسیژن‌ساز مراجعه کردم در ابتدا با محدودیت‌های که در تامین دستگاه رروبرو شدم اما در نهایت این دستگاه در اختیارم قرار گرفت و با توجه به اینکه تحصیلات کلاسیک و دانشگاهی نداشتم ایده ساخت دستگاه را از ذهن گذراندم، البته سختی‌ها و مرارت‌های خاص خودم را داشتم که خانواده‌ام به شدت تحت فشار بودند.

وی اضافه کرد: به لحاظ اعصاب و روان و تنفس به شدت دچار مشکل بودم ولی دست از مقاومت برنداشتم و زمانی که حالم خوب بود، پیگیر ایده ساخت دستگاه اکسیژن‌ساز در مقایس بسیار کوچک بودم.

ابیضی خاطر نشان کرد: پس از پیگیری زیاد موفق به ساخت دستگاه اکسیژن‌ساز در مقیاس بسیار کوچک شدم که هوای محیط را دریافت کرده و با به‌کارگیری لوازم تصفیه آب موفق به ساخت این دستگاه شدم و برنامه دارم این دستگاه را در اختیار بنیاد شهید و جانبازان استان مازندران قرار دهم.

وی ادامه داد: این دستگاه ۳.۵ لیتر در دقیقه اکسیژن تولید می‌کند و با برق ۲۲۰ ولت میزان خلوص اکسیژن ۷۱ درصدی داشته و زن آن هم سه کیلو بیشتر نیست و این در حالی است که دستگاه‌های مشابه که مورد استفاده قرار می‌گیرد ۱۵ کیلو وزن داشت.

این جانباز مازندرانی در ادامه از ساخت دستگاه اکسیژن‌ساز همراه بدون نیاز به برق و باطری خبر داد و گفت: دستگاه اکسیژن‌ساز همراه که در حین راه رفتن منابع انرژی آن تامین می‌شود و مشابه این دستگاه که با استفاده از بالشتک کفش ساخته شده باشد، وجود ندارد.

ابیضی خاطر نشان کرد: دستگاه اکسیژن‌ساز همراه دست دوم ساخت خارج در کشور وجود دارد که قیمت آن ۱۰ میلیون تومان است.

وی با اعلام اینکه برای ثبت این دستگاه پولی در اختیار ندارم، خاطر نشان کرد: به دلیل مشکلات تنفسی ناشی از مجروحیت توان کار کردن هم ندارم و برای هزینه زندگی به شدت دچار مشکل هستم.

این جانباز مازندرانی با اعلام اینکه روزانه ۱۸ ساعت باید اکسیژن بگیرم، افزود: مدارک شیمیایی بودنم تکمیل است و در حال حاضر فشار ناشی از گاز شیمیایی به شدت عرصه را بر من تنگ کرده است.

وی اضافه کرد: برای راه‌اندازی خط تولید این دستگاه نیاز به حمایت از مسئوولان و متولیان دلسوز دارم که انتظار همراهی دارم.

ابیضی درباره وجود دستگاه‌های اکسیژن‌ساز در کشور و استان گفت: بیشتر دستگاه‌ها وارداتی است و این در حالی است که امکان راه‌اندازی خط تولید این دستگاه در کشور وجود دارد.