به گزارش خبرگزاری موج به نقل از سایت فدراسیون والیبال، لیگ جهانی والیبال در سال ۱۹۹۰ به عنوان بخشی از یک برنامهٔ بازاریابی در این رشته ورزشی راه‌اندازی شد تا نشان متمایزی از فعالیت‌های فدراسیون جهانی در اواخر قرن بیستم باشد.

فدراسیون جهانی والیبال برای برگزاری بیست و نهمین دوره این رقابت ها (سال ۲۰۱۸) تغییرات عمده ای لحاظ کرده است که چهار دلیل اصلی برای این اقدام عنوان کرده است.

میزان قرارداد پوشش تلویزیونی لیگ جهانی در سال‌های اخیر هیچ پیشرفتی نداشته است که این موضوع یکی از دلایل تغییرات عمده لیگ جهانی است. از سوی دیگر درآمد حامیان مالی لیگ جهانی ناچیز است که این موضوع نیز نگرانی هایی را برای ادامه حمایت آنان بوجود آورده است.

یکی دیگر از نگرانی‌ها نبود درآمد برای میزبان‌های لیگ جهانی است و کشورهای برگزار کننده لیگ جهانی اجازه فروش محصولات حامیان را نداشتند. در سال‌های اخیر روش برگزاری و تقویم لیگ جهانی نیز با تغییراتی روبرو شد که برنامه ریزی را برای تیم‌ها، کشورها و حامیان مالی سخت کرده بود و این نکات از ضعف های این رقابت‌ها بود که فدراسیون جهانی برای برطرف کردن این مشکلات، تغییرات عمده برای سال ۲۰۱۸ را برنامه ریزی کرد.

فدراسیون جهانی والیبال در سال‌های اخیر برای برطرف کردن این مشکلات مجبور به تزریق پول به این رقابت‌ها در قالب پاداش و هزینه سفر تیم ها بود که در برنامه ریزی جدید به دنبال هزینه کمتر است. این فدراسیون در سری جدید لیگ جهانی به دنبال ایجاد توازن بین ورزش و مسایل مالی است تا همانند تیم‌های برتر دنیا، حامیان مالی معروف نیز جذب این رقابت ها شوند.

قرار است لیگ جهانی والیبال از سال ۲۰۱۸ در فرمت‌هایی برگزار شود که قابل درک برای عموم باشد و آنان به راحتی این رقابت‌ها را دنبال کنند. همچنین علاوه بر بحث ورزش، این رقابت ها تفریح نیز داشته باشد تا مخاطبان بیشتری جذب شوند. بنابر این باید تولیدات تلویزیونی با ثبات محتوی ارائه شود که به دل مخاطبان بنشیند که سبک گزارش نویسی و ارائه محصولات خبری نیز از جمله راه‌های نیل به این مهم محسوب می‌شود.

بر این اساس، امکانات مالی و تجهیزات سالن برگزاری مسابقات از سوی فدراسیون جهانی و کشور میزبان به صورت مساوی (هر کدام ۵۰ درصد) تامین می‌شود. همچنین کشور میزبان می تواند از ۱۰۰ درصد درآمدها و کمک‌های دریافتی استفاده کند و درصدی به فدراسیون جهانی تعلق نمی‌گیرد. در مجموع بسته حمایتی خاص به میزبان ها تعلق می‌گیرد و حامیان مالی نیز حق پخش تلویزیونی دریافت می‌کنند.

بر این اساس و در مقایسه با دوره های گذشته لیگ جهانی، قبلا میزبان ها برای شرکت در مسابقات باید هزینه پرداخت می‌کردند که در بسته جدید نیاز به پرداخت این ورودی نیست. در روش جدید تنها شش تیم برتر پاداش دریافت می‌کنند و همچنین درصدی از درآمد به آنان تعلق می‌گیرد.

لیگ جهانی از سال ۲۰۱۸ در ۶ هفته پیگیری می‌شود که پنج هفته برای مرحله گروهی و یک هفته برای مرحله نهایی است. روش برگزاری مرحله گروهی به نام «مارپیچی» است و هر تیم با ۱۵ تیم دیگر مسابقه می‌دهد. دور مقدماتی در چهار گروه چهار تیمی متغییر پیگیری می‌شود و هر تیم ۱۵ بازی می‌کند که در مجموع ۱۳۰ مسابقه برگزار می‌شود. پنج تیم برتر به اضافه میزبان به مرحله نهایی صعود می‌کنند.

برای استقبال بیشتر تماشاگران از مسابقات، فدراسیون جهانی برنامه های متنوعی برنامه ریزی کرده است، برنامه آموزشی از سوی بازیکنان از جمله این برنامه ریزی هاست تا جذابیت مسابقات افزایش یابد.

میزبانی خوب بر اساس معیارهایی از جمله سرگرمی، تعداد تماشاگران، رعایت استانداردهای فدراسیون جهانی و حضور خانواده‌ها ارزیابی می‌شود و کشورهایی که امتیاز بهتری کسب کنند، برای میزبانی سال‌های آینده در اولویت قرار می‌گیرند.