خبرگزاری موج؛ باشگاه هایی چون منچستر یونایتد و بایرین مونیخ و حتی باشگاه های درجه دوم اروپا با تشکیل سازمان های اقتصادی و مدیریتی ضمن تامین هزینه های خود درآمدزایی و بیلان اقتصادی داشته و آن را منتشر می کنند . مقوله که اعتبار مجموعه آنان را در بین باشگاه همتراز خود تعیین می کند.

با این وصف، نگاهی کوتاه به وضعیت باشگاه داری در ایران به خصوص فوتبال، اوج فاجعه مدیریتی را به ما نشان می دهد. پرسپولیس قهرمان بلامنازع سالیان اخیر ایران با توان مالی اندک و منابع متغییری که هر لحظه ممکن است در حوزه دیگری هزینه شود، چگونه می تواند به قهرمانی آسیا بیاندیشد. سیر صعود این باشگاه در رسیدن به دو فینال تراژدیک و مغلوب شدن در برابر قدرت های شرق آسیا، جدا  از هر تعصبی نباید مایه افتخار فوتبال ایران باشد.

در نقطه مقابل وضعیت آبی پوشان ایران هم اسفناک تر و پیچیده تر گزارش می شود. بزرگترین دغدغه سرمربی این تیم در آستانه فینال جام حذفی و ادامه بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا، حفظ بازیکنانی است که ستون فقرات این تیم محسوب شده و باشگاه توان نگه داشتن آنان را ندارد. در حالی که الهلال تدارک ویژه ای برای دیدار با حریف خود دیده است.

مقوله هایی همچون خصوصی سازی و حمایت از تیم های نیمه خصوصی(خصولتی) هم آنقدر بعید و دور از انتظار شده است که باید  آن را  با تعابیر محال و غیر ممکن یاد کرده و در حقیقت  باید پرسید باشگاه های ایران چه سرمایه و پشتوانه ای برای پا گذاشتن در بورس و  رسیدن به استقلال اقتصادی دارند.؟

جای تاسف است که کسب عنوان قهرمانی و جام آخرین خواسته مدیران و حتی هواداران شده است و جشن و پایکوبی موفقیت ها در گذر چند خیابان و یا اتوبان فراموش می شود. کدام باشگاه ایرانی برنامه پنج ساله برای فعالیت های خود ارایه نموده است و کدام تیم به تداوم موفقیت های خود امیدوار است. نباید از یاد ببریم که بهترین تیم سالیان اخیر فوتبال هم در ابتدا و ادامه فصل با معضلات عدیده ای روبروست و صدای اعتراض مربیان و بازیکنان آنان شنیده می شود. در مورد دیگر تیم ها و باشگاه ها وضعیت از این هم بدتر و نگران کننده تر است.

اتحادیه باشگاه های ایران در این خصوص چه وظایفی دارد؟ فدراسیون فوتبال که ترکیب مدیریت جدید آن از مدیران  اقتصادی تشکیل شده است در مورد اصلی ترین رکن فوتبال چه تدابیری اندیشده است. انتظار مدیران ورزشی ایران در مورد سرنوشت نمایندگان کشور در ادامه فصل لیگ قهرمانان آسیا چیست؟ آیا همچون سنوات قبل معتقد به بخت و اقبال بوده و از موفقیت های مقطعی خوشحال خواهند شد؟ بی گمان آنان بهتر از هر کسی می دانند که فوتبال ملی و باشگاهی ایران علیرغم شایستگی هایی که دارد و توان بالقوه ای که در کسب قهرمانی آسیادارد، با ترس و تردید به مصاف تیم هایی چون الهلال و السد و الدحیل رفته و صعود از مرحله مقدماتی که گاه با چاشنی شانس همراه است را فتح الفتوح می نامند.

همه این فراز و نشیب های فوتبال ایران که در جام قهرمانی خلاصه شده است در حالی است که کشورهایی چون قطر، ژاپن، کره جنوبی و حتی ازبکستان، به زیر ساخت های اصلی و زیربنایی فوتبال و باشگاه داری توجه کرده  و  احتمالا با این اتفاق  به زودی رسیدن تیم های ایرانی به فینال آسیا  آرزو خواهد شد. کما اینکه موفقیت های حاصله(فینالیست شدن و صعود از گروه مرگ)  بیشتر ازاینکه نتیجه برنامه ریزی دقیق مدیران باشد حاصل غیرت و توانایی های بی نظیر بازیکنان ایران بوده است. جام هایی که احتیاج به نگاه تیزبین متولیان ورزش دارد.