به گزارش خبرگزاری موج؛ احمد نوراللهی هافبک دفاعی پرسپولیس و کاپیتان سوم قرمزها که نقش تاثیرگذاری در پنج قهرمانی متوالی این تیم داشت بالاخره پس از کش و قوس های فراوان از پرسپولیس جدا شد و راهی لیگ امارات و باشگاه شباب الاهلی شد.

موضوع تمدید قرارداد احمد نوراللهی که یکی از بهترین‌های لیگ بیستم بود به دغدغه‌ی اصلی کادر فنی پرسپولیس تبدیل شده بود،بازیکنی که چند مرحله با مدیران پرسپولیس مذاکره و حتی توافق مالی کرد اما او در حالی که در شش و بش رفتن یا ماندن قرار داشت بالاخره تصمیم خود را برای جدایی از این تیم عملیاتی کرد و به پیشنهاد مالی بالای باشگاه شباب الاهلی امارات لبیک گفت تا پس از محمد حسین کنعانی زادگان دومین بازیکن جدا شده قرمزها باشد.

نوراللهی که دو مشتری دست به نقد در لیگ ستارگان قطر داشت، در برنامه فوتبال برتر ابتدا تمایلش برای تمدید قرارداد را اعلام کرد تا خوش‌بینی‌ بین هواداران پرسپولیس درباره آینده این بازیکن در جمع قرمزها افزایش یابد ولی نکته مهم، مسئله مالی در پیشنهاد پرسپولیس به نوراللهی بود که گویا هنوز با میزان قابل قبول برای او فاصله جدی داشت.

 این هافبک شوتزن حالا با قراردادی که با شباب الاهلی به امضا می رساندمی‌تواند آینده خود را به کلی تغییر دهد و شاید بیش از آنچه که تاکنون در پرسپولیس دستمزد گرفته را در یک سال دریافت کند.

 در یکی دو سال اخیر دستمزدهایی که در فوتبال ایران پرداخت شده، رشد باورنکردنی داشته و پیشنهادهای خارجی هم باتوجه به افزایش نرخ ارز، به ارقامی شگفت انگیز تبدیل شده‌ان و این در حالی است که قرارداد برخی از این بازیکنان تا یکی دو سال پیش در پرسپولیس کمتر از دو میلیارد تومان بود.

 جدایی احمد نوراللهی و محمد حسین کنعانی زادگان که ستون های پرسپولیس در لیگ بیستم بودند قطعا یک شکست تلخ برای مدیران پرسپولیس در نقل و انتقالات تابستانی خواهد بود، هر چند قرمزها در حال حاضر سه بازیکن در پست هافبک دفاعی در اختیار دارند اما قطعا پیدا کردن بازیکنی در قد و قواره احمد نوراللهی که یک تنه برخی اوقات نتایج بازی ها را تغییر می داد می تواند به چالش سختی برای مدیران پرسپولیس تبدیل شود.

پیام خداحافظی احمد نوراللهی را اینجا می‌خوانید:

در همه این سالها بردهای مهمی داشتیم و جام‌های زیادی بردیم اما اگر بخواهم بهترین روز زندگی ورزشی ام را معرفی کنم از تمام گل‌ها، پیروزی‌ها و جشن‌ها می‌گذرم و به روزی می‌رسم که پیراهن عشق کودکی و نوجوانی و جوانی ام به من هدیه شد.

آن روز هرگز فکر جدایی نمی‌کردم. دوست داشتم زمانی پیراهن پرسپولیس را از دست بدهم که فوتبال را کنار می‌گذارم. میخواستم همان روزی که چهار گوشه زمین را بوسیدم و خداحافظی کردم، روز پایان کارم با پرسپولیس هم باشد اما آنطور نشد که می‌خواستم. برای گرفتن این تصمیم سخت، بسیار کلنجار رفتم، بسیار مردد بودم و البته، بسیار بسیار بسیار منتظر. منتظر اینکه شاید یک نشانه‌ای ببینم از خواستن و به آن پاسخ مثبت بدهم ولی هرگز این نشانه ظاهر نشد. شاهد، حضور چندباره مدیربرنامه من در باشگاه و انتظار برای به نتیجه رسیدن مذاکراتی که هرگز به پایان نرسید.

البته دوست ندارم ازاین ناملایمات بگویم. اما این یک واقعیت است که همیشه، هر وقت یکی از بازیکن‌ها،یکی از بازیکنان تیم که بخشی از این سالهای پرافتخارند خواسته تصمیمی برای زندگی‌اش بگیرد رودرروی هواداران گذاشته شده. مدیران هیچ وقت دیواری کوتاه تر از بازیکنان پیدا نکردند و همیشه به جای اینکه تلاش کنند راهی برای حل مشکلات و حفظ منافع باشگاه پیدا کنند، اولین هدفشان این بوده که بازیکن ها را مقابل هواداران قرار بدهند؛ آن هم بازیکنانی که بیشترین میزان تلاش را در پرسپولیس داشتند.

این بار هم احتمالا اوضاع بر همین منوال خواهد بود اما واقعیت های دیگری پیش روی ماست و من با اجازه همه کسانی که با عشقشان من را به جلو هل دادند،برای رسیدگی به دیگر تعهدات زندگی مدتی از شما دور خواهم بود.

نیک می‌دانم، طرفداران بر آنچه گذشته و می‌گذرد، آگاه هستند و بعد از این سالهای پرافتخار و تاریخی به من این اجازه را می‌دهند. آنها می‌دانند که در این مدت من هرگز با پرسپولیس بحث مالی نداشتم و حداقل در سه مورد باوجود امکان جدایی، تصمیم به ادامه حضور گرفتم چون می‌دانستم که پرسپولیس در دوره محرومیت نقل و انتقالاتی و پس از آن به سربازانش نیاز دارد و حالا هم که این تصمیم را گرفته‌ام، باشگاه زمان کافی برای انتخاب‌های بعدی را خواهد داشت.

پیراهن پرسپولیس را در چمدان خود دارم و همیشه همراه خواهم داشت؛ به امید روزی که دوباره آن را بر تن کنم ومثل گذشته برای هوادارانش بجنگم.

به امید موفقیت پرسپولیس و سربلندی هوادارانش

من هرگز با شما خداحافظی نخواهم کرد.