جادوی اسکوچیچ؟! / تلفیقی از کیروش، برانکو و کالدرون!
دومین بازی تیم ملی ایران که یکی از سخت ترین بازی هایش در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بود، با برتری قاطع مقابل عراق همراه بود و امیدهای فوتبال‌دوستان ایرانی را برای سومین صعود پیاپی به جام جهانی بیشتر از گذشته کرده است.
به گزارش خبرگزاری موج، نقطه عطف این بازی دقیقه ۳۸ بود جایی که در یک قاب بسته ادوکات در یک نمای بسته روی نیمکت در حال صحبت کردن با خودش بود. در بازی های ملی ما یک بار یگر این سبک اتفاق فقط افتاده بود و در زمان محمد مایلی کهن همان کسی که خیلی در زمان خودش شبیه به اسکوچیچ بود چرا که تمام بردهای تیم اورا منتسب به ستاره های آن نسل فوتبال می کردند و نقش او را نادیده می گرفتند، در بازی که شش گل به کره جنوبی زدیم سرمربی کره روی نیمکت اشک ریخت، که مرحوم شفیع باور این داستان را سخت دانست. اما القصه. اگر متهم به جانبداری نمی شویم اگر ما را رنگی خطاب نمی کنید واقعیت این است که خارج از همه رکوردهای که اسکوچیچ شکسته، طلسم منامه، شکست عراق ندیک به ده سال، و این سه هیچ در مقابل عراق که بعد از نزدیک نیم قرن که بدست آورده حدود یک دهه شاید باشد که این طروات و نشاط را در داخل زمین از تیم ملی به یاد نداریم به همراه فوتبالی مبتنی بر طرح و نقشه قبلی. باید قبول کنیم اسکوچیچ یک تاکتیسین است با تمام نقدهایی که به او وارد می کنند، هنوز رکورد صد در صد برد در ۹ بازی را داراست ، نمی خواهیم او را یک قدیس به تصویر بکشیم اما باید قبول کنیم که اسکوچیچ توان خود را بازی به بازی و مرحله به مرحله نشان می دهد و هر روز بهتر از دیروز.
رو دست اسکوچیچ
لاین آپ ابتدای بازی تصور یک چینش چهار،چهار،دو را به ما می داد، اما هر چه از بازی گذشت متوجه شدیم که این ترکیب شناورتر از یک ترکیب ثابت قابل پیش بینی است. متمایل بودن طارمی به چپ و حضور جهانبخش در راست ما را به یک سیستم پایه شبیه چهار،پنج،یک می رساند با این تفاوت که این چینش و شعاع حرکتی بازیکنان در زمان دفاع و حمله کاملا متفاوت بود. ایستا بازی کردن نورافکن و روندگی امیری به کمک طارمی جناح چپی ترسناک را برای عراقی ها تداعی نمود. این دقیقا رو دست زدن اسکوچیچ بود که تمام پیش ذهن های عراقی ها را بهم ریخت و عملا سیستم بازی حریف را فشل کرد. تحلیل درست از بازی عراق و درست بازی گرفتن از ابزار خود دو معیار اصلی این سبک بازی تیم ملی ما بود. هر چند نیمه دوم کاملا به چهار چهار دو لوزی روی آورده بود، بعد از ورود قدوس این امرکاملا نمایان شد و با دو مهاجم سعی بر اخلال در بازیسازی در خط دفاعی عراق داشت و اجازه بالا آمدن بی محابای این تیم را نداد.
تلفیقی از سه مربی
تیم‌ملی وقتی در این بازی شبیه به زمان کیروش بود که عرض و طول را در زمان دفاع کوچک کرد و توپ را به عراقی ها داد، نیمه اول پرس از وسط زمین و در نیمه دوم بلاک از پایین را در دستور کار داشت. وقتی شبیه برانکو بود که وقتی صاحب توپ بود با حوصله مالکیت را بالا می برد و با بازی های ترکیبی بخصوص کانال های کناری و نیم فضاها را می شناخت. و زمانی شبیه کادرون بود که ضد حملاتی شبیه به همان حملات سریع زیر ۸ یا ۶ ثانیه کالدرون در پرسپولیس را در دستور کار داشت بخصوص در نیمه دوم. اسکوچیچ در شبی به یادماندنی ترکیبی از سه مربی را در فوتبال ملی به یادگار گذاشت. مردی که همچنان اقبال عمومی او را کامل قبول نمی کند اما ظاهرا او با بردهای خود در حال تحمیل کردن خود به افکار عمومی است و راه خود را انتخاب کرده.
گل
شاید گل اول بازی کار را برای ما ساده کرده باشد اما مطمئنا روی این گل کاملا کار شده بود. وقتی امیری روی خط رفت و دفاع حریف را با خود کشاند و طارمی در فضای ایجاد شده با یک پاس کلیدی از نورافکن تو را دریافت کرد و با طول گام بالا و سانتر مواج پایه گذار گل اول بود و اگر آزمون کمی با دقت تر بود در همین نیمه این کار از راست توسط جهانبخش و نورالهی و محرمی پایه گذار شد اما ضربه آزمون راه به جایی نبرد. این دو الگوی کار شدن روی این طرح بود که یکی به گل رسید و دیگری گل نشد.
تعویض
بازی قبل تعویض حردانی کار را برای این تیم ساخت، این بازی انصاری فر و قلی زاده که با هم وارد شدن یکی ساخت دیگری نواخت، در مرحله قبل بازی با عراق سامان قدوس وارد شد و یک پاس گل آزمون را ساخت. این یک امتیاز بزرگ برای کادر فنی یک تیم است که می تواتد تعویض های تاثیرگذاری را انجام دهد. حتی ورود قدوس هم در حالی که او جلو بود می تواند جزو شجاعت های او لقب بگیرد.
ارسال نظر