به گزارش خبرگزاری موج، ابتدای داستان باید اشاره کنیم که البته و صد البته تمام معیارهایی از قبیل در کوران مسابقات نبودن تیم، بازیکنان جدید، دوران بدنسازی، چمن مصنوعی و اتفاقا شور و هیجان تیم و تماشاگرانش را دقیقا در جریانیم و اینکه تمام پتانسیل ها را خرج کردند، تا ظرفیت شکست پرسپولیس را افزایش دهند، به لحظه خروج بازیکن این تیم چند دقیقه قبل از ترابی بخاطر مصدومیت نگاه کنید، به سان قهرمانان برای جمعیت حاضر دست تکان می داد و این یعنی ارضا روانی تیمی و راضی بودن حتی به این تساوی.

اتفاقا به این آیتم ها کوچک بودن ابعاد زمین، که اجازه طول و عرض دادن به تیم حمله کننده را نمی داد و کمک می کرد به تیمی که راحت تر تمایل به مانع شدن را داشت را اضافه کنید تا ببینید کار پرسپولیس انصافا ساده نبوده و بازی با ارزشی را برده، چرا که اگر با گل ترابی که بخت و اقبال در آن دخیل هم بود در نود دقیقه بازی تمام نمی شد کاملا خستگی و تاثیرات چمن مصنوعی در ساق های پرسپولیسی ها مشهود بود.

چقر و بد بدن؛ همان نکته ای که ما بیشترین ترس را از آن داشتیم

در مورد این تیم باید گفت که بیخود نبود الهلال را برده بود، شاید نداشتن شخصیت در سطح آسیا بزرگترین معضل این تیم بود که با این روند احتمال بدست آوردن آن کاملا نمایان است.

حریفی چقر و بد بدن به اصطلاح کشتی گیرها و دونده که در اگر جلوی آن شل بگیری بدجور تنبیه می شوی، احتمالا همان غافلگیری شبیه به بازی با الهلال. به همین بازی با پرسپولیس برگردیم و ببینیم این تیم با این شرایط چند موقعیت به پرسپولیس در طول بازی داد؟ تیمی با فلسفه اکتیو بودن در دفاع، با همان اتوبوسی پارک کردن ها معروف و استفاده از تک موقعیت ها.

پرسپولیس برد، اما...

 بدون تعارف، پرسپولیس بازی خوبی را در اولین رونمایی خود در فصل جدید انجام داد. و احتمالا با این آمادگی که قطعا بهتر و بیشتر هم خواهد شد رسیدن به فینال آسیا دور از دسترس نیست اما باید به دو مسئله که در این بازی پیش آمد توجه کرد.

اول اینکه تیم تاجیکی نحوه بازی جلوی پرسپولیس را به رقیبان نشان داد، سبکی مبتنی بر جنگندگی و مباحث فیزیکی تا بتوانند سرعت و گردش توپ را از پرسپولیس بگیرند تا عملا زهر این تیم را بگیرند، پس کادر فنی سرخپوشان باید بداند در داخل مخصوصا از این سبک بازی ها که احتمال گره خوردن آن بالا برود انتظار این تیم را بیش از پیش می کشد، پس باید چاره ای بیندیشند و ثانیا اینکه پرسپولیس گاهی باید از اصرار بیش از حد نفوذ از کناره ها بر اساس شرایط سخت و پیچیده بازی دست بردارد، طرح دیگری در دست داشته باشد، بخصوص که با فشرده بازی کردن شدید حریف عملا امیری و ترابی فضای لازم را نداشتند تا کیفیت بهتری از خود نشان دهند، دقیقا آنالیزی که تاجیکی ها انجام داده بودند تا بلاک های متعددی را در یک سوم دفاعی خود ایجاد کنند به همین منظور بود.

این پرسپولیس بدون تعارف رگه های فنی برای برتری طلبی را دارد اما همه این برتری هاباید ختم به ایجاد موقعیت گل و احیانا سخت ترین کار این روزهای دنیا یعنی تک به تک کردن مهاجمان شود که اگر نشود داستان گره خوردن بازی ها از همین الان برای این تیم متصور است.