به گزارش خبرگزاری موج، احسان حدادی پرتابگر دیسک کشورمان و نایب قهرمان المپیک لندن  تمرینات خود را برای حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو در اردوی کیش پیگیری می‌کند.  

چرا حضور ورزشکاران مستعد در دو و میدانی کاهش یافته است؟

فدراسیون دو و میدانی  برای ایجاد بهترین شرایط برای احسان حدادی، حسن تفتیان و برای هر کس به فراخور شرایط خود فرد تلاش می‌کند.   من هم در حال حاضر در ایران با کمترین هزینه تمریناتم را پیگیری می‌کنم و امیدوارم با نتیجه خوب در بازی‌های آسیایی پاسخ این زحمات را بدهم. در دوره‌های گذشته به دلیل نبود مدیریت جمعی از ورزشکاران حرفه‌ای با این رشته ورزشی  خداحافظی کردند. با این وضعیت کار کردن در فدراسیون سخت است. البته برخی از ورزشکاران به صورت گلخانه‌ای کار می‌کنند، اما دو و میدانی خالی از افراد نخبه شده است. به طور مثال قبلا برادران صمیمی در پرتاب دیسک بوده و رقابت خوبی ایجاد کرده بودند. در هر ماده‌ای نیز چند نفر بودند که جایگزین گروه قبلی شدند. اما حالا این شرایط وجود ندارد. این رشته ورزشی بسیار مظلوم و در حال حاضر بدون پشتوانه است که البته در فدراسیون کنونی اقدامات خوبی برای معرفی ورزشکاران جدید به ورزش دو و میدانی انجام داده است. امیدواریم نتایج این اقدامات را در سال‌های آتی ببینیم.

 درباره  وضعیت آماده سازی خود برای بازی‌های آسیایی بگویید؟

پس از پشت سر گذاشتن آماده سازی جسمانی  در تهران، یک ماه در جزیره کیش اردوی خوبی داشتم و کار‌های درمانی، آماده سازی، تراپی و پرتاب را پیگیری کردم. فکر می‌کنم چندین سال بود چنین تمریناتی نداشتم، تمریناتی که طی آن بتوانم با فراغ بال به کار‌هایی بپردازم که بخشی از نیاز‌های جسمانی  یک دو و میدانی کار است، به دلیل اینکه برای حضور در مسابقاتی مانند بازی‌های المپیک و بازی‌های آسیایی در سال‌های پیاپی وقت زیادی نداشتم.

 برنامه شما  برای بازی‌های آسیایی چیست؟  

 من پنج تا ۶ جلسه تمرینات پرتابی داشتم که خیلی خوب بود. قطع به یقین در اردوی بعدی تمریناتم سنگین‌تر خواهد شد. از فروردین نیز به طبع تمرینات سنگینی خواهم داشت و اواخر فرودین با انجام تمرینات سرعتی به مرور برای حضور در بازی‌های آسیایی آماده خواهم شد.

وضعیت آسیب دیدگی شما به چه صورت است؟  

من  به خاطر سالیان سال تمرینات سنگین و پرتاب‌ها دچار آرتروز کمر هستم. دیسکم دارای مشکل است. این آسیب همیشه با من خواهد بود و قطعا با افزایش سن بیشتر خواهد شد. اما خوشبختانه مشکل دیسک را تا حد زیادی حل کردم و تلاش کردم تا این درد بیشتر نشود و کار‌های درمانی را همچنان پیگیری می‌کنم. امیدوارم در بازی‌های آسیایی با پرتابی بالاتر از ۶۵ متر نتیجه خوبی کسب کنم. هر چند در فصل قبل با توجه به مصدومیتم و مراحل درمان کاهش وزن داشتم، اما امیدوارم در فصلی که هستیم با ارتقاء وزن و افزایش توان بتوانم بالاتر از ۶۵ متر  پرتاب کنم و قطعا این رکورد دور از دسترس نیست.

شناختی از رقبای خود در بازی‌های آسیایی دارید؟  

تمام کسانی که در آسیا پرتاب می‌کنند برایم رقیب نیستند، آن ها صرفا دوست من هستند. حتی اکثر اوقات حریفانم  با من  ارتباط دارند و مشتاق این هستند که در کنارم تمرینات را پیگیری کنند. آن‌ها بین ۷ تا ۱۰ سال از من کوچکتر هستند و در بازی‌های آسیایی کار سختی برای رسیدن به مدال دارند. البته من ۴ مدال طلا و تجربه حضور در این رقابت‌ها را در ۴ دوره در کارنامه دارم، اما در بازی‌های آسیایی نفر دوم بیش از ۶۱ متر پرتاب نخواهد کرد. در دور قبل رکورد دار ۶۰ متر  مدال نقره گرفته و در حال حاضر نیز در سطح آسیا ورزشکاری نداریم که بیشتر از ۶۱ متر توان پرتاب کردن داشته باشد. امیدواریم بتوانم بعد از بازی‌های آسیایی به پرتابگران دیسک آسیایی هم کمک کنم که سطح این رشته در قاره کهن بالاتر برود.

آیا فدراسیون دو و میدانی حمایت‌های لازم را انجام می‌دهد؟  

هر فدراسیون یک سری وظایفی دارد و با توجه به پتانسیل و رکورد‌های ورزشکارانش برای آن‌ها هزینه می‌کنند و تا امروز هم هر هزینه‌ای که برای من صورت گرفته، قطعا براساس پتانسیل و توانایی هایم  بوده است. باید توجه داشت که کسب نتیجه غیر قابل پیش بینی است. مثلا من  یک روز با هزینه‌ای که برایم انجام شده به مدال المپیک رسیدم و یک بار هم موفق به رسیدن به جایگاه خوبی نمی‌شوم. البته در نهایت فدراسیون دو و میدانی  درست‌ترین تصمیم را خواهد گرفت و قطعا ورزشکار درجه یک را که امید کسب مدال است کنار نمی‌گذارد و برایش هزینه می‌کند. دو و میدانی یک رشته دیربازده است و برای این که یک ورزشکار به مدال دست پیدا کند حداقل ۷ تا ۱۰ سال زمان لازم دارد. افراد نوپا با یک سال سابقه قطعا به مدال نخواهند رسید. ضمن این که کسب نتیجه به پتانسیل و توانایی ورزشکاران نیز بستگی خواهد داشت.