خداحافظی امیر غفور از تیم ملی والیبال
امیر غفور در نامه خداحافظی خود گفت: اکنون پس از گذشت ۱۷ سال، علیرغم آمادگی فنی و جسمانی، گمان بر این دارم که زمان خداحافظی از تیم ملی کشورم فرا رسیده است. من نسل جدید والیبال کشورم را باور دارم و می‌پذیرم که اگر به درستی هدایت شوند می‌توانند موفقیت‌های نسل پیشین را تکرار کنند.
به گزارش خبرگزاری موج، چندی پیش اسامی بازیکنان دعوت‌شده به اردوی تیم ملی از سوی بهروز عطایی اعلام شد که در این بین آنها نام امیر غفور، ارزشمندترین بازیکن فصل گذشته لیگ برتر هم وجود داشت. غفور با وجود اینکه با درخشش خود توانست یکی از ارکان اصلی قهرمانی تیم شهداب در لیگ برتر باشد، تصمیم گرفت از تیم ملی خداحافظی کند.
در همین راستا امیر غفور متنی را به فدراسیون والیبال داد تا از این طریق اهالی والیبال در جریان کناره‌گیری رسمی او از تیم ملی قرار بگیرند.
متن خداحافظی غفور از تیم ملی به شرح زیر است: در سال ۸۶ برای اولین بار پیراهن ارزشمند تیم ملی را به تن کردم. آنچه به خاطر دارم ذوق و شوق و شعفی بی‌مثال بود. تردید ندارم برای هر بازیکن شرافتمندی پوشیدن پیراهن تیم ملی چنین احساساتی را به همراه دارد. پس از آن، کتاب زندگی ورزشی من در اردوها، زمین تمرین و بازی‌ها و مسابقه‌ها نوشته شد. سعی کردم هرگز کم‌فروشی و اهمال‌کاری نکنم، از حاشیه‌ها به دور باشم و با تمامی وجود بجنگم حتی لحظه‌ای نبود که احترام، حرمت و بازی جوانمردانه را فراموش کنم.
اکنون پس از گذشت ۱۷ سال، علیرغم آمادگی فنی و جسمانی، گمان بر این دارم که زمان خداحافظی از تیم ملی کشورم فرا رسیده است. من نسل جدید والیبال کشورم را باور دارم و می‌پذیرم که اگر به درستی هدایت شوند می‌توانند موفقیت‌های نسل پیشین را تکرار کنند.
نسل پیشین، نسل طلایی والیبال ایران بود. نسلی که ارزشمندترین نتایج تاریخ ورزش کشور را ورق زد. برای من افتخار حضور در میان این نسل و خاطراتی که با آنها زیستم باورنکردنی است؛ خاطراتی سرشار از دوستی‌ها، مجادله‌ها، بردها و باخت‌ها. آموزه‌هایی که از این خاطرات بر لوح زندگیم نوشته شده است هرگز پاک نخواهد شد.
به باور من زندگی همین است. دوری از تیمی که سال‌ها عضو آن بودم، آسان نخواهد بود، اما واقعیت‌ها فراتر از سلایق و علایق، خود را تحمیل می‌کنند. اکنون چاره‌ای نیست، لذا از این طریق از دوستداران والیبال، تماشاگران خونگرم و همیشه همراه، خداحافظی می‌کنم.
از دوستان و هم تیمی‌های سابقم در تیم‌ملی خالصانه سپاسگزارم. آنها در هر زمان بهترین بودند و خواهند بود. برای آیندگان نیز آرزوهایی از جنس موفقیت، پیروزی و شادمانی دارم. مسلماً تا زمانی که توانش را داشته باشم در تیم‌های باشگاهی همچون سابق به تمرین و مسابقه خواهم پرداخت. والیبال زندگی من است و آن را به آسانی از زندگیم کنار نخواهم گذاشت.
ارسال نظر