، نشست معاونان ادارات کل ورزش و جوانان استان‌ها روزگذشته در محل وزارت ورزش و جوانان برگزار شد. فریبا محمدیان، معاونت توسعه ورزش بانوان نیز که در این نشست حاضر بود، پیرامون معضلات ورزش زنان در کشور صحبت کرد. او به ارائه برخی راهکارهای لازم در خصوص پیشرفت ورزش بانوان و برطرف کردن شکاف های موجود در لایه های شهرستانی و استانی پرداخت.

محمدیان به نقش مهم باشگاه‌ها در ارتقای ورزش زنان اشاره کرد و گفت: بر اساس گزارش‌های دریافتی از استان‌ها، باشگاه‌ها آن‌طور که باید از ظرفیت زنان برای تیم‌داری در رقابت‌های لیگ استفاده نمی‌کنند و نظارت دقیقی هم بر این موضوع وجود ندارد. متاسفانه دیده شده که تیم های بانوان در برخی از باشگاه ها در خصوص به کارگیری از مربی زن دچار چالش های جدی هستند. باید به این نکته اشاره کرد که ما هیچ دستورالعملی برای همکاری مربیان مرد در تیم‌های بانوان سطوح استانی و شهرستان نداریم. استفاده از حضور مربیان مرد در تیم های بانوان، در مواردی که تیم های ملی دختران ما با کمبودهایی رو به رو هستند، صورت می پذیرد که آن هم با کسب مجوزهای لازم است. باشگاه‌ها، سرمایه ارزشمند ورزش ما هستند و نقش موثری را در ارتقا سطح و کیفیت ورزش قهرمانی داردند. بنابراین از مدیران این نهادها انتظار می‌رود با نظارت دقیق‌تری از ظرفیت بانوان در بحث تیم داری بهره ببرند تا بتوانیم به این وسیله هر چه بهتر و بیشتر به جمعیت حرفه ای ورزش زنان در کشور بیفزاییم.

وی همچنین بر ضرورت استفاده از ظرفیت مسئولان ورزش بانوان استان‌ها در فرآیند تصمیم‌گیری‌ها تأکید کرد و افزود: در برخی استان‌ها، مسئولان ورزش بانوان از مشارکت ندادن آنها در تصمیم‌گیری‌های ادارات کل ورزش و جوانان و هیأت‌های استانی گله‌مند هستند. ما با چنین رویکردی نمی‌توانیم به رشد و توسعه ورزش بانوان در استان‌ها کمک کنیم. باید به سمتی حرکت کنیم که بانوان در کنار مدیران بالادستی در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشند.

معاون توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان در ادامه سه سیاست اصلی برای پیشبرد و تحقق اهداف ورزش بانوان در استان‌ها را مطرح کرد.

۱. افزایش سرانه ورزش بانوان در اوقات فراغت: لازم است از ظرفیت شهرداری‌ها و سایر دستگاه‌ها برای توسعه ورزش بانوان بهره بیشتری ببریم. با تعامل بهتر میان نهادها می‌توانیم سلامت دختران و زنان را از طریق ورزش ارتقا دهیم و پاسخگوی نهادهای بالادستی نیز باشیم.

۲. کاهش شعاع دسترسی به اماکن ورزش همگانی: در طرح آمایش سرزمینی، استاندارد جهانی شعاع دسترسی به اماکن ورزشی در سطوح خیابان، ناحیه‌ و شهر به ترتیب ۳۰۰، ۷۰۰ و ۱۵۰۰ متر است، اما میانگین این رقم در کشور ما ۱۲ هزار متر است. هدف ما کاهش این فاصله است. انتظار داریم در واگذاری های اماکن ورزشی، زمان های ارایه خدمات ورزشی به بانوان به گونه ای تنظیم شود تا آنها ضمن ایفای نقش خانوادگی و اجتماعی بتوانند به فعالیت ورزشی در زمان و مکان مناسب بپردازند.»

۳. توزیع عادلانه اعتبارات: اعتبارات ورزشی باید به گونه‌ای تخصیص یابد که شکاف تاریخی موجود در سطح ورزش همگانی و قهرمانی بانوان کاهش یابد. این موضوع باید از سوی متولیان به‌عنوان یک اولویت جدی دنبال شود.