، واژه "بیکاری" این روزها برای کرمانشاه و رسانه‌هایش مبدل به لغتی کلیشه‌ای شده و گویی دیگر مسکن‌های موقت و پوشالی وعده‌ووعید رشد اشتغال پایدار برای مردمان این دیار دیگر رنگ‌باخته و به قول یکی از نماینده‌های مردم کرمانشاه در مجلس شورای اسلامی" بیماری بحران بیکاری کرمانشاه از وضعیت اورژانس گذشته و به عمل جراحی فوری نیاز دارد".

به گزارش سروش زنگنه خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه، وقتی شش‌ماهه اول و دوم هرسال مرکز آمار ایران نرخ اعلام می‌کند به‌نوعی پوست این شهر برای بیکاری مردانش به‌نوعی کلفت شده است و دیگر واژه "صدرنشینی بیکاری کرمانشاه" در جامعه رسانه‌ای به یک لطیفه تلخ بدل شده است؛ اما این بار مرکز آمار ایران گل جدیدی به سر کرمانشاه زد و اعلام داشت" نرخ بیکاری زنان کرمانشاهی ۶۰.۲ درصد است و از این حیث رتبه اول کشور بازهم از آن گهواره تمدن است."

از دیدگاه دکتر سهراب دل انگیزان، معضل اقتصاد و بیکاری کرمانشاه و این بار جامعه زنان این دیار تنها نانی نیست که دولت‌ها در دامن این استان گذاشته‌اند، بلکه مسئله اصلی این است که دختران و پسران کرمانشاهی از ابتدایی‌ترین گروه جامعه یعنی خانواده تا مدرسه و دانشگاه و فضای فرهنگی شهر، آموزش کار کردن را بلد نیستند، چون پدران و مادران آن‌ را که خود ما باشیم این تبحر را بلد نیستیم که بخواهیم به دیگران آن‌ها انتقال دهیم.

او اعتقاد دارد که اگر یک مقایسه اجمالی در مسئولیت‌پذیری کاری بین یک دختر شهری و روستایی داشته باشیم، فارغ از نگاه سنت‌گرا و البته محدودیت زا که به لحاظ فیزیکی، قانونی و شرعی برای این قشر از جامعه نهادینه‌شده است، زن شهری از همان ابتدای کودکی طی کردن مدارج تحصیلی از طرف خانواده به او آموزش داده می‌شود که هزینه آن به طبع به عهده پدر است و بعد با رسیدن به سنین بالاتر ازدواج وی مطرح می‌شود که بازهم به لحاظ شرعی و عرفی نفقه‌اش بر عهده همسر است و درنتیجه اگر خانمی هم قصد اشتغال را داشته باشد در بین هزاران اماواگر، باید میزی در شان و جایگاهی در حد بالا برای وی آن‌هم از جنس کارمندی پیدا شود.

دکتر دل انگیزان می‌افزاید: اما یک زن روستایی از همان طفولیت مسئولیت اصلی‌اش یادگرفتن اصول اصلی زندگی زنانه همچون خانه‌داری، قالی باقی، چوپانی، کمک در کار کشاورزی و دامداری و.... در اولویت است و اگر فراغت بالی برایش پیدا شود و علاقه‌مند باشد، می‌تواند تحصیلات آکادمیک داشته باشد.

معاون استانداری کرمانشاه اما جنبه پر لیوان را می‌بیند و می‌گوید: در شرایط سنتی که بر فضای کرمانشاه حاکم است و هنوز برخی از مردان آن کار کردن زنان را مانع بزرگ مردانگی خود می‌دانند، ۴۰ درصد شیر زنی که توانسته به‌رغم تمامی موانع و مخالفت‌ها، در عرصه‌های مختلف کاری و اقتصادی استان حضورداشته و پیشتاز باشند، آمار درخور توجهی است.

شریف خسروی یکی دیگر از عوامل بیکاری زنان و به‌طورکلی بیکاری کرمانشاه را عادت کردن به پشت‌میزنشینی جوانان عنوان می‌کند و می‌افزاید: دولت و مدیریت ارشد استان برنامه‌ریزی‌های راهبردی را درزمینهٔ ایجاد کارآفرینی و تکیه‌بر توان فردی اشخاص انجام داده است و جوانان و زنان ما اگر بتوانند خلاقیت‌های خود را کشف کرده و تسهیلات مناسب رشد و توسعه آن‌ها دریافت کنند، قطعاً پایه‌های رشد اشتغال کرمانشاه مستحکم‌تر خواهد شد.

فرهنگ کار کردن و تکیه‌بر توان فردی ممکن است در واژه زیبا و سهل به نظر برسد اما بنا به گفته جامعه‌شناس کرمانشاهی، مگر می‌شود خشت اول بر قناعت باشد و به پله‌های وسط نرسیده بخواهیم تغییر رویه داده و کارآفرین باشیم و روی پای خود بایستیم!

دکتر قاسم‌خانی معتقد است در جامعه کرمانشاه فرهنگ کار ساختن تنها درنیام پتانسیل باقی‌مانده است و در عوض نگاه و آموزش به اکتفا شغل دولتی و عدم ریسک‌پذیری همواره تیغ برنده خانواده‌ها به معنی امنیت شغلی تعریف‌شده است، چگونه می‌توان انتظار رشد اقتصادی و کم شدن آسیب ناشی از بیکاری را داشته باشیم!

مدیرکل حوزه بانوان استانداری کرمانشاه نیز بیکاری ۶۰ درصدی زنان کرمانشاه را نه‌تنها در فرهنگ سنتی استان بلکه زاییده مصائبی همچون بروز هشت سال جنگ تحمیلی و عواقب پس‌ازآن برای مردمان این دیار عنوان می‌کند و می‌گوید: کم‌اطلاعی و یا عدم اطلاع کافی زنان از موقعیت‌های خود بزرگ‌ترین عاملی است که گریبان گیر زنان استان ما شده است.

وی در ادامه به مبارزه لحظه‌به‌لحظه زنان در حوزه اشتغال خود اشاره می‌کند و می‌افزاید: از همین آمار ۴۰ درصدی بانوان شاغل نیز باید در جدال همیشگی خود را در محیط کار به کارفرما و یا حوزه فعالیتی به‌عنوان نیروی کارآمد ثابت کنند و در آن‌سوی دیگر قضیه، نحوه آموزشی است که نه‌تنها زنان بلکه جوانان ما را نیز درگیر خودکرده و آن‌هم منحصراً آموزش‌های آکادمیک و فنی و حرفه‌ای نیست بلکه جوان ما به‌عنوان یک نیروی کار سالم باید بامهارت هایی همچون روابط عمومی لازم برای ارتباط در یک محیط کاری کسب کند که کمتر به آن توجه شده است که البته حرکت جهشی جامعه ما از سنتی به مدرنیته نیز خود مزید بر علتی برای بروز مشکلات این‌چنینی شده است.

دکتر خسروی تاب‌آوری زنان کرمانشاه در محیط کاری را پروژه‌ای راهبردی زیر نظر اساتید خبره در سطح استان عنوان می‌کند که می‌تواند در یک پروسه علمی میزان قدرت تحمل یک زن و خانواده در مقابل مشکلات محیط کاری و تبعات آن را افزایش دهد و بنا بر تأکید وی آنچه یکی دیگر از مباحث مهمی در این پروژه بر آن تأکید شده است، آموزش مردان در حفظ امنیت زنان در یک محیط کاری است که می‌بایست از همان دوران طفولیت این مهم به‌عنوان امری نهادینه در بین خانواده‌ها اشاعه یابد.