به گزارش خبرگزاری موج، رئوف پیشدار، استاد دانشگاه درباره در یادداشتی نوشت:

این‌که « منوچهر متکی » وزیر اسبق امورخارجه با سابقه دو دوره نمایندگی خطاب به  نمایندگان در ‌ مجلس شورای اسلامی گفته است: « مردم اسم ۵نفر از نمایندگان را هم نمی‌دانند!" بدان معنا نیست که مردم سواد سیاسی ندارند،برعکس! ‌بلکه به این باور رسیده اند که حضور این افراد در مجلس حتی صندلی وزارت،در شرایط زندگیشان اثر مثبت ندارد. ‌این بی تفاوتی مردم، هشدار بود که نشنیدید!

« مارتین لوترکینگ» از رهبران جنبش مبارزه با تبعیض نژادی در آمریکامی گوید : هیچ چیز خطرناک‌تر از این نیست که جامعه‌ای بسازیم که در آن بیشتر مردم حس کنند که هیچ سهمی در آن ندارند. مردمی که حس می‌کنند سهمی در جامعه دارند از آن جامعه محافظت می‌کنند، ولی اگر چنین احساسی نداشته باشند، نا خودآگاه می‌خواهند که آن جامعه را نابود کنند.

 مردم همیشه می گویند و برایشان سوال بوده است؛ نمایندگان مجلس که اعتبار و شان نمایندگی خود را از مردم و برای مردم دارند، چگونه است که در برابر خواست مردم قرار می گیرند و به مسائل و موضوعاتی می پردازند و تصمیم هایی در قالب قانون می گیرند که نه خواست مردم، بلکه ایستادگی در برابر مردم است. مجلس باید نشان بدهد که کجای زندگی مردم قرار دارد. 

در کشور هیچ نهاد منتخبی قدرت مجلس شورای اسلامی را مطابق با قانون اساسی ندارد. اما همین مجلس طی سال‌ها چنان سرگرم مسائل فرعی کشور شده که آن‌را در بازی ها کاملا دور زده اند و مجلس در عمل به هیچ گرفته شده است.

اقتصاد درد اول امروز جامعه ما است که بنظر من بیشتر از سیاست خارجی تهاجمی متاثر می شود. سیاست های اقتصادی به افزایش شدید تورم انجامیده است و دولت تنها کاری که می کند، یعنی قادر به انجام آن است؛ چاپ پول و افزایش نقدینگی است بی آن‌که توجه شود که در چنین وضعیتی اول کار دولت‌ها، کوچک کردن خود و کاستن از هزینه های جاری است. 

یک گزارش تازه از «کارگزاری تابان» می گوید که نقدینگی کشور از عدد ۷.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان عبور کرد(هفت هزار هزار میلیارد تومان)

  هرچند که شعار سال مهار تورم است ولی با این عدد نقدینگی باید واقع نگر باشیم و بدانیم که با این دست فرمان خلق نقدینگی نباید انتظار کاهش تورم را داشت. نکته دردناک‌تر این‌جاست که طی یک سال گذشته  ۱۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ تومان(هزار و پانصد هزار میلیارد تومان ) به حجم نقدینگی کشور اضافه شده است. 

بد نیست حالا که نقدینگی این حجم رشد کرده یادی از اقتصاددان شهیر «جان مینارد کینز» کنیم، که می‌گفت: اگر می‌خواهید ملتی را نابود کنید، یک تورم بلند مدت ایجاد کنید، چراکه یک تورم بلند مدت آرام آرام تمام بنیان‌های اخلاقی و اقتصادی آن ملت را نابود می‌کند.

به هر بخش از امور کشور که نگاه کنید مساله دار است. جایی که مردم انتظار دارند، اثری از مجلس با اختیارات زیاد ببینند جای آن خالی است و در عوض مجلس که این روزها به پایان این دوره اش رسیده، بیشتر مشغول اموری است که نه در اولویت، و نه حتی از خواسته های مردم است و به واقع هیچ نقشی در زندگی مردم ندارد. 

چشم بستن به روی واقعیت ها و سنگر گرفتن مدیران پشت شعار! دست‌یابی به اقل نیازهای زندگی را برای عموم سخت و در مقوله ای به نام مسکن به حسرتی تبدیل کرده است که زمان برآورده شدن آن حتی در « ابد و یک روز» هم نخواهد بود. در این شرایط و در حالی که مدیران اقتصادی کشور از تامین اساسی ترین نیاز کودکان یعنی شیر خشک و پوشک عاجزند، همین مجلس کارگزاران اقتصادی را به پاسخگویی نمی خواند، از تحقیق و تفحص و استیضاح هم که خبری نیست و اصلا مجلس قدرت آن‌را ندارد، زیرا اقدامات و مواضعش در برابر جمهور به حدی و شکلی بوده است که مردم از آن عبور کرده اند و اقتدار گراها هم همین را می خواستند. 

با بالا رفتن اجاره مسکن آمارهایی که بانک مرکزی منتشر کرده، نشان می‌دهد از زمان روی کار آمدن دولت مستقر ، اجاره خانه در شهرهای ایران به طور متوسط تقریباً سه برابر شده است و با این وضع قیمت ها، تهرانی ها در آرزوی مسکن خواهند مُرد! همان گزارش می گوید که قیمت هر مترمربع خانه در تهران بطور میانگین ۸۰ میلیون تومان شده است. بدان معنی که شانس خانه‌دار شدن خانواده تهرانی به بیش از یک قرن - بیشتر از میزان امید به زندگی- رسیده است.