، آزاده رضائی عادل در یادداشتی نوشت:

جامعه مدنی از آنجایی شکل و ساختِ صحیحی به خود می گیرد که قوانین وضع شده توسط نمایندگان مردم به درستی اجرا شود، خالی از لطف نیست که به وجوب وضع قوانین نیز اشاره ای کوتاه داشت، در تعریف عموم از قانونگذاری و لزوم پایبندی همه مردم به ان آمده است: «شهروندان از بخشی از آزادی های خود می گذرند و قوانین را پذیرفته، رعایت می کنند تا در مقابل، مسئولان و سردمداران، نیز بتوانند جامعه را راهبری کرده و به پیشرفت برسانند»؛ رعایت قانون حجاب و الزام به پایبندی به ضوابط پوشش نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ حال تصور کنید همواره بخش کوچکی از جامعه حتی از میان مسئولان، در مورد هرکدام از قوانین مصوب کشور، به دنبال تک صدایی و نشاندن حرف خود بر کرسی بی منطقی باشند، قوانین را مضحک و عصر حجری بنامند و با نافرمانی در برابر آنها، اعتبار قوانین را از بین ببرند، آیا می توان این جامعه را مدنی و قانونمند دانست؟

قانون «عفاف و حجاب» که چند سالی است نُقل محافل مختلف از ضدانقلاب و روشنفکرنما گرفته تا حزب اللهی های دوآتشه و میانه روهای موافق با اختیاری کردن حجاب، شده، هراز چندگاهی از پرده نِسیان خارج شده و شدت می گیرد، نهادهای موثرتر و متولی تر، انگشت اتهام را به سمت پلیس می گیرند و از دیگر سو پلیس، بی عملی دستگاه های مسئول را متذکر می شود؛ در این میان اطلاعیه ها و بیانیه های مختلف صادر می شود اما در نهایت عموم جامعه خود را بر سردوراهی، رعایت و یا کم رعایتی، می بینند؛ چرا بر سردوراهی؟ چون رسانه ها و در صدر آنها رسانه ملی، در گزارش هایش حجاب را در مواقع لزوم امر لازم الرعایه ای نمی داند، مثلا در ایام انتخابات و راهپیمایی، شادی پس از عملیات وعده صادق و ... اما در دیگر مواقع، تبلیغِ به پایبندی به قوانین حجاب می کند؛ از مردمی که حجاب سلبریتی ها را مشاهده کرده، نمایش خانگی را دنبال می‌کنند، همان بازیگر را در صدا و سیمای نجیب جمهوری اسلامی می بینند که با کلی تغییر در مقابل دوربین قرار گرفته و در نهایت هم در فیلم ها، افراد پولدار و زیبا، حجاب نصفه و نیمه دارند و بدبخت ترین افراد، چادری و مقید به اصول و چارچوب های عرفی، دینی و مذهبی هستند، چه انتظاری باید داشت؟ قسم حضرت عباس را باور کنند یا دم خروس بیرون زده از مصلحت گرایی ها و یکی به نعل و یکی به میخ زدن ها را؟

گرچه پلیس در حوزه مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی و بدپوششی البته به عنوان آخرین حلقه برخورد، وظیفه قهری برعهده داشته و عیب انگاری دیگران هم نمی تواند موجب عقب نشینی آن از وظیفه قانونی اش شود، اما پرسش اصلی اینجاست که مسئولان چند ده دستگاه متولی در کجا و چه مدت است که خود را به خواب خرگوشی زده اند؟ منکر برخی حرکات خارج از عرف ماموران پلیس در حوزه مقابله با بدحجابی نیستیم اما بهرحال در کجای دنیا می توان از پلیس به عنوان نیرویی قهری با قدرت بازدارندگی انتظار رفتار مهربانانه به مفهوم مماشات و گذر از قانون داشت؟

دستگاه های بی عمل گسترش فرهنگ عفاف و حجاب تا دیر نشده از خواب برخیزید! در غیر این صورت پلیس بیش از این نمی تواند غرامت مصلحت گرایی و نقش بازی کردن و شوآف شما در برابر افکارعمومی را بپردازد .