وی گفت: این نام‌ها در کنار ارزش ذاتی خود دارای ارزش تاریخی و هویت بخشی بوده و می‌توانند در آشکار ساختن بسیاری از حقایق تاریخی که با گذشت زمان جز نام، اثری از آن‌ها به جا نمانده، یاری‌رسان باشند؛ از این رو می‌توان آن‌ها را میراثزنده یک سرزمین نامید که طی سال‌ها، سده‌ها و حتی هزاران سال حفظ شده و تداوم یافته‌اند.

مدیرکل دفتر تقسیمات کشوری، با اشاره به اینکه همه نام‌های جغرافیایی پیشینه تاریخی دارند و نقش مهمی در زندگی اجتماعی و فرهنگی مردم ایفا می‌کنند، بیان داشت: نام‌های جغرافیایی بخشی از هویت ملی و میراثتاریخی و فرهنگی یک ملت به شمار آمده و همان حکمی که برای حفظ میراثفرهنگی جاری است، برای حفظ و پاسداشت آن‌ها نیز مترتب خواهد بود؛ از این رو هر گونه نام‌گذاری یا در موارد استثنایی تغییر نام باید با در نظر گرفتن تقویت حاکمیت ملی، همگرایی و وحدت ملی و در راستای حفظ ریشه و هویت تاریخی، جغرافیایی، اجتماعی و فرهنگی منطقه صورت گیرد.

مطابق ماده ۱۳ قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری، هر گونه نام‎گذاری و تغییر نام بنا به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیأت وزیران بوده و بر طبق ماده ۲۱ آئین‌نامه اجرایی و تبصره‌های ذیل آن، نام‌گذاری و تغییر نام اراضی، عوارض جغرافیایی و حوزه‌های شهری و نظایر آن بر عهده وزارت کشور است.